Św. Jan z Dukli

Bł. Jan urodził się w Dukli w rodzinie mieszczańskiej około 1414 r. Studiował w Dukli i w Krakowie. W okresie młodości przez jakiś czas przebywał na pustelni w pobliskich lasach pod Cergową. Za przykładem Chrystusa, który działalność publiczną rozpoczął od pobytu na pustyni, bł. Jan oddalił się od codziennych zajęć. Przez modlitwę i samotność chciał wyrobić w sobie właściwe spojrzenie na sprawy tego świata oraz uwrażliwić się na sprawy Boże. W r. 1434 jako 20-letni młodzieniec wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych, gdzie pełnił różne odpowiedzialne funkcje. Był kaznodzieją i gwardianem w Krośnie oraz kustoszem kustodii ruskiej z siedzibą we Lwowie. Był zdolnym, głębokim i wrażliwym człowiekiem.

W 1463 r. przeszedł Jan do obserwantów, tej gałęzi franciszkanów, których w Polsce nazywano bernardynami (od klasztoru krakowskiego pod wezwaniem św. Bernarda). Po krótkim pobycie w Poznaniu do końca życia przebywał w klasztorze we Lwowie.

Zasłynął jako wybitny kaznodzieja i spowiednik. Z ogromną miłością i cierpliwością sprawował sakrament pojednania. Nawet po utracie wzroku oraz cierpiąc na bezwład nóg, z wielkim oddaniem spełniał posługę kapłańską. Znany był z ukochania modlitwy liturgicznej. Zmarł 29 września 1484 r. we Lwowie i od razu otoczyła go cześć wiernych.

Szybko rozszerzył się jego kult i przeniknął do narodów sąsiednich. Pozostał on zawsze żywy, nigdy nie był przerwany, chociaż przechodził różne etapy. Za jego wstawiennictwem liczni wierni doznawali wielkich łask. Również i w naszych czasach odnotowuje się częste i poważne łaski.

W r. 1733 papież Klemens XII dokonał jego beatyfikacji przez zatwierdzenie kultu «od niepamiętnych czasów». Spełniając liczne prośby, w tym Sejmu Rzeczypospolitej i króla Augusta III Sasa, ten sam papież w r. 1739 ogłosił go patronem Korony i Litwy. Relikwie bł. Jana były przechowywane we Lwowie, później w Rzeszowie. Obecnie znajdują się w kościele oo. bernardynów w Dukli. Proces kanonizacyjny, zahamowany przez rozbiory, został wznowiony w 1948 i zakończony w 1995 r.

Abp Edward Nowak