Słuchać i po-słuchać

Zdzisław Józef Kijas OFMConv KTO SZUKA BOGA Napomnienia św. Franciszka ISBN: 978-83-7505-670-9 wyd.: WAM 2011

Wybrane fragmenty WSTĘP NAPOMNIENIE PIERWSZE Ciało Pańskie, czyli o posiadaniu wizji swojego życia Problematyka Tylko ten, kto kocha, słucha najpełniej Słuchać i po-słuchać Pytać i słuchać Aby znaleźć odpowiedź Wizja życia

Słuchać i po-słuchać

Niezwykle ważna i potrzebna jest postawa wewnętrznego otwarcia. Rodzi się ona z postawy gorliwego słuchania i nasłuchiwania, czyli uważnego i pełnego miłości otwarcia się na tego, który mówi. Oczekuje jej od nas Bóg, o czym przypomina św. Łukasz, który mówi najwięcej o modlitwie i o działaniu Ducha Świętego. Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i [go] przestrzegają (Łk 11, 28). Albo jeszcze mocniej w innym miejscu: Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je (Łk 8, 21). Obydwie wypowiedzi Chrystusa odnoszą się w pierwszym rzędzie do Jego własnej Matki, podkreślając Jej świętość, ponieważ w pojęciu słuchania zawarte jest również posłuszeństwo, czyli po-słuchanie wskazań mówiącego.

Dla Franciszka czymś bardzo ważnym jest posłuszeństwo. Nawiązuje do niego Napomnienie pierwsze i wiele pozostałych. Święty przestrzega przed słuchaniem tylko siebie i zaprasza do skupienia się i wsłuchania w to, co mówi do nas Chrystus. A mówi, że Jezus jest Bogiem i że daje się nam jako pokarm w swoim Ciele i w swojej Krwi. Tylko wrażliwe ucho jest w stanie usłyszeć i docenić działanie Boga. Psalm 40 przypomina, po co Bóg otworzył człowiekowi ucho, i dziękuje Mu za ocalenie. Nie chciałeś ofi ary krwawej ani obiaty, lecz otwarłeś mi uszy; całopalenia i żertwy za grzech nie żądałeś. Wtedy powiedziałem: „Oto przychodzę; w zwoju księgi o mnie napisano: Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę, a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu” (Ps 40, 7-9). Bóg pragnie wyłącznie postawy słuchania z naszej strony. Szuka naszej dyspozycyjności, bezwzględnej gotowości otwarcia się na to, co do nas mówi i czego od nas żąda.

Postawa taka jest jednocześnie wchodzeniem w Jego wolę, bycie posłusznym Jego słowu, wykonywanie Jego poleceń. Tylko w ten sposób możemy się przypodobać Panu, stać się Jego uczniami. W ten sposób postawa posłuszeństwa przyjmuje konkretne, materialne rysy. Staje się ciałem, które w Chrystusie Jezusie otrzymuje wyraz najpełniejszy.

opr. ab/ab