Aby znaleźć odpowiedź

Zdzisław Józef Kijas OFMConv KTO SZUKA BOGA Napomnienia św. Franciszka ISBN: 978-83-7505-670-9 wyd.: WAM 2011

Wybrane fragmenty WSTĘP NAPOMNIENIE PIERWSZE Ciało Pańskie, czyli o posiadaniu wizji swojego życia Problematyka Tylko ten, kto kocha, słucha najpełniej Słuchać i po-słuchać Pytać i słuchać Aby znaleźć odpowiedź Wizja życia

Aby znaleźć odpowiedź

Każde doświadczenie, każdy wiek życia ma swoje pytania. Czasami stawianie pytań pomaga stymulować wspomnienia lub ujawnia znaczenie doświadczanych wydarzeń, przeżyć, spotkań, doznań... Niekiedy lista pytań jest bardzo długa, innym zaś razem nie ma jej wcale lub jest bardzo uboga. Ktoś zadaje sobie lub innym pytanie typu: Kogo kochasz? Jakie doświadczenie wysoko cenisz? Jakie myśli przynoszą ci ulgę, uspokojenie, wewnętrzną równowagę? Co wiesz o Bogu, świecie, ludzkiej naturze, miłości, religii, modlitwie? Jakiego rodzaju ryzyko podejmowałeś, aby pozostać wiernym wybranej drodze życia i oddalić pojawiające się pokusy? Jakich cierpień doświadczyłeś? Kim są ludzie, którzy kształtują twoje życie, wpływają na twoje wybory? Jakie są twoje osiągnięcia? Czego nie udało ci się zrealizować w życiu? Jakie są twoje pragnienia? Czy wiesz, w jaki sposób je aktualizować?

Kim są osoby, które otaczasz czcią w swoim sercu? W pytaniach tych nie chodzi wcale o udzielenie natychmiastowej odpowiedzi, ale o pobudzenie do myślenia, zaproszenie do refl eksji. Sens i cel tej refl eksji w dużym stopniu zależy również od wieku osoby i jej doświadczeń. Ludzie starsi są raczej skłonni eksplorować przeszłość, spoglądać na swoje dotychczasowe życie, aby odnaleźć w nim sens (np. cierpienia, doświadczonej radości) czy uregulować ewentualne rachunki. Gdy się starzejemy, nasza autorefl eksja skupia się bardziej na tym, jak dobrze „dbamy o rzeczy i troszczymy się o ludzi”. Bardziej szukamy wartości w tym, co już zrobiliśmy w naszym życiu, w mniejszym zaś stopniu nastawieni jesteśmy na przyszłość, na zmiany. Pytamy się raczej, w jakim stopniu udało nam się zrealizować pragnienia, które mieliśmy w młodości? Czy byliśmy kreatywni? Co uczyniliśmy z naszymi talentami? Rzadko natomiast podobne pytania pojawiają się, kiedy jesteśmy młodzi. Skłonni jesteśmy wybiegać myślami w przyszłość, interesować się bardziej tym, co ma nadejść, co jest przed nami. Osoba młoda wiekiem pyta więc, co ma uczynić z życiem? Co robić, aby go nie zmarnować, sprawić, aby było kreatywne? Zadaje je w perspektywie sławy (świętości), życia udanego i szczęśliwego. Przed młodym człowiekiem przyszłość rysuje się jeszcze jako ciemność, w którą wchodzi ze światłem nadziei, z siłą żywych pragnień, z mocnym postanowieniem uczynienia życia ważnym.

Ludzie próbują odpowiedzieć na te pytania na różne sposoby. Niezależnie jednak od sposobu, zawsze jest w nich miejsce na słuchanie własnego serca i na modlitwę. Katechizm Kościoła Katolickiego uczy, że modlitwa jest szczególnym rodzajem „słuchania” Boga. Czytamy w nim, że jest ona „słuchaniem słowa Bożego. Słuchanie to, dalekie od bierności, jest posłuszeństwem wiary [...]. Uczestniczy ono w «tak» Syna, który stał się Sługą, i w «Fiat» Jego pokornej Służebnicy” (KKK 2716). Kiedy zbyt mocno pochłonięty jestem codziennymi zajęciami i problemami, kiedy skupiony jestem wyłącznie na sobie i na słuchaniu moich osobistych żalów i trudności, ryzykuję, że nie zauważę Tego, który przechodzi i zadaje mi pytanie. Bardzo kuszące jest skupienie się na tym, co przelotne i łatwe, co nie rodzi wątpliwości i nie szuka odpowiedzi, co nie przykuwa mojej uwagi i zwalnia mnie z wysiłku indagowania siebie. Nazbyt często nie chcę dostrzec obecności Jezusa i tego, co mi przynosi. Omijam Go. Nie słysząc Jego głosu, skarżę się, że nie chce się ze mną spotkać, że mnie nie dostrzega. Tymczasem Syn Człowieczy woła do nas z Apokalipsy Janowej: Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną (Ap 3, 20). Mówi mi, że jest drogą, prawdą i życiem i że nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przez Niego. Kiedy uważnie słucham Jego mowy, słyszę także, kiedy mówi, że kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ma życie wieczne, oraz inne bardzo ważne Jego zapewnienie — Oto Ja jestem z wami aż do skończenia świata.

opr. ab/ab