Twoje życie w kapłaństwie

POWOŁANY DO RADOŚCI - George Augustin

Przedmowa - Kardynał Walter Kasper, Rzym

Swą książkę poświęconą księżom George Augustin opatrzył tytułem Powołany do radości.Tytuł ten przeciwstawia się zdecydowanie dominującej obecnie tendencji. Wwielu innych książkach, podejmujących temat bycia księdzem, przeważa bowiem przede wszystkim narzekanie. Wistocie, niełatwo jest oradość,gdy przyjrzymy się liczbie kandydatów do kapłaństwa, gdy weźmiemy pod uwagę stres, jakiego doświadcza wielu księży wswym posługiwaniu, atakże doniesienia ogodnych ubolewania skandalach wKościele. Dyskusje ostatnich dziesięcioleci przyczyniły się dodatkowo do podania wwątpliwość samoświadomości wielu księży i zrodziły wnich niepewność, aponadto odstraszyły wielu od wyboru tego powołania.

George Augustin wie, oczym pisze. Będąc młodym księdzem, pracował trzy lata jako misjonarz pośród autochtonów wpółnocnych Indiach, do dzisiaj pracuje wduszpasterstwie parafialnym w Stuttgarcie, a od piętnastu lat jest duszpasterzem księży w diecezji rottenbursko-stuttgarckiej. Jako profesor teologii fundamentalnej i dogmatyki w Wyższej Szkole Filozoficzno-Teologicznej wVallendar zajmuje się formacją księży i równocześnie w wielu miejscach prowadzi dni skupienia i konferencje dla księży. Wten sposób książka ta łączy wsobie oba aspekty: bogate doświadczenie osobiste i gruntowną refleksję teologiczną.

Tytułem Powołanydo radości George Augustin nawiązuje do słów Apostoła Pawła w2 Liście do wspólnoty wKoryncie, w którym Apostoł nazywa siebie „sługą radości” (1,24). Kto czyta ten list, szybko zauważy, że życie Apostoła było dalekie od rzeczywistości naznaczonej tylko radością. W dobitny sposób opisuje swe trudy apostolskie, rozczarowania, przejawy wrogości, oszczerstwa, cierpienia i prześladowania, których doświadczył. To wszystko nie od dzisiaj należy do posługi apostolskiej.

Argument przeciw radości z tego, że jest się księdzem, może pojawić się więc tylko wtedy, gdy myli się radość z uciechą. Oczywiście nie potępia się uciechy tam, gdzie jest to wskazane i stosowne. Nie będzie więc także i jej brakować w życiu codziennym księdza. Do pięknych stron posługiwania kapłańskiego należy jednak to, że jak żaden inny zawód styka się ono z życiem ludzkim w jego całej rozciągłości, a więc także w sytuacjach, gdzie kończy się uciecha i gdzie pomimo to ksiądz może być sługą radości. Jak ukazuje to George Augustin za pomocą dobitnego obrazu, ksiądz może otwierać niebo wtakiej sytuacji jak nasza, wktórej horyzont życia i horyzont tego, co uważa się za radość życia, jest często przesłonięty, zwężony i spłaszczony. Nie chodzi tu bynajmniej o tanie zwodzenie obietnicami, lecz o nieodzowne dla życia poszerzenie horyzontu i tym samym o nieodzowne i niezastąpione posługiwanie księdza na rzecz świata i dla ludzi.

fragment pochodzi z książki: George Augustin POWOŁANY DO RADOŚCI Twoje życie w kapłaństwie ISBN: 978-83-277-0037-7 wyd.: Wydawnictwo WAM 2015

George Augustin nie zadowala się tym, co powierzchowne, inie proponuje utartych, oklepanych recept. Dociera do istoty rzeczy i poszukuje z uporem głębszego wymiaru radości w posłudze kapłańskiej oraz tego przesłania oradości, które ksiądz może przekazać i którym powinien promieniować. Wydobywa przysypane iw dużej mierze zapomniane skarby isprawia, że rozbłyskują na nowo. Wskazuje na centrum posługiwania kapłańskiego, na szczególną przyjaźń zJezusem Chrystusem ina posiadanie udziału w Jego kapłaństwie. Mówi oposiadaniu udziału w życiu Boga, co więcej, o nowym zachwycie Bogiem. Ukazuje to, czym Kościół jest, wbrew wielu przerysowaniom, nieporozumieniom i zdarzającym się od czasu do czasu nadużyciom. A mianowicie że Kościół jest communio , która ma swe centrum w sprawowaniu eucharystii. Owa communio jest także centrum i źródłem mocy życia i posługiwania kapłańskiego. Dla Augustina nie są to rzeczy abstrakcyjne, mocno naciągane tezy czy nadbudowa ideologiczna, lecz są to świadectwa osobistego doświadczenia oraz konkretne zaproszenie izachęta do zostania księdzem i bycia nim.

Książka promieniuje entuzjazmem i pragnie na nowo rozbudzić entuzjazm. W ten sposób jest ona ważnym przyczynkiem do Roku Kapłańskiego. Wielu dziwiło się ipytało, dlaczego właśnie 150 rocznica śmierci proboszcza zArs dała powód do ogłoszenia tego roku. Z pewnością proboszcz z Ars jest wyniesionym na ołtarze księdzem diecezjalnym i słusznie czci się go jako patrona proboszczów. Nie da się jednak powtórzyć, czy wręcz naśladować, ówczesnych okoliczności i sposobu jego działalności duszpasterskiej w wiejskiej, zaniedbanej parafii, liczącej 240 dusz. Godna podziwu płodność jego działania, wykraczająca daleko poza Ars, pokazuje jednak, że Bóg w słabości i nędzy ludzkiej może także dzisiaj dokonywać wielkich i nadzwyczajnych rzeczy, może przemieniać życie inapełniać je na nowo radością, gdy księża żyją i działają, czerpiąc z głębokich źródeł egzystencji kapłańskiej. Książka ta chce i może ponownie rozbudzić tę odwagę i udokumentować tego powody, zarówno na płaszczyźnie egzystencjalnej, jak i argumentacyjnej.

opr. ab/ab