Modalizm

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Modalizm

(łac. „sposób, kształt”) Herezja, która tak mocno podkreślała jedyność Boga, że aż twierdziła, że „Ojciec”, „Syn” i „Duch Święty” są tylko rozróżnieniami dokonywanymi przez umysł ludzki i nie są odrębnymi osobami. Byłyby to tylko trzy przejawy albo trzy sposoby objawiania się i oddziaływania jednego i tego samego Boga w dziele stworzenia i odkupienia. Herezję tę w Azji Mniejszej zapoczątkował Noetos (ok. 200), a na Zachodzie ją upowszechnili: Prakseasz (ok. 200), Sabeliusz (początek trzeciego stulecia), Fotinus (IV w.), a także w pewnym stopniu Marceli z Ancyry (zm. ok. 374) (zob. DH 151, 284; ND 13). Zob. patripasjanizm, teologia Trójcy Przenajświętszej.

opr. mg/mg