Pleroma

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Pleroma

(gr. „pełnia”) W listach św. Pawła wyraz ten odnosi się do pełni Boga (Ef 3, 19), do pełnej miary bóstwa Chrystusa (Kol 1, 19; 2, 9), do Kościoła jako dopełnienia Chrystusa (Ef 1, 23) i do pełni czasu, w którym Syn Boży został wysłany (Ga 4, 4). Gnostycy zaliczali pleromę do przymiotów Syna, która przez całą serię emanacji przygotowuje na przejście do kenomy (gr. „pustka, ogołocenie”). Zob. emanacja, gnostycyzm, kenoza.

opr. mg/mg