Father Justin Rosary Hour: Kościół - 13

W jaki sposób może się urzeczywistnić współodpowiedzialność świeckich w Kościele i parafii?

W rozmaity sposób. Każdy z nas ma swój charyzmat. Jedni angażują się w przygotowanie i współkształtowanie liturgii, podejmując funkcję lektora, akolity, kantora lub komentatora. Inni — w katechizację lub pracę charytatywną. Jeszcze inni troszczą się o poszczególne grupy, kręgi, o rodziny i ludzi potrzebujących pomocy. Obok tego istnieje odpowiedzialna współpraca w grupach, kołach, stowarzyszeniach, związkach. Szczególną postacią apostolstwa świeckich jest ofiarowanie modlitwy i cierpienia za drugich. Niektórzy świeccy mogą też zostać w różny sposób powołani do bezpośredniej współpracy z apostolatem hierarchii. Władza kościelna może im zlecić określone funkcje w służbie dla Kościoła, sprawowane honorowo lub zawodowo. W warunkach wyjątkowo trudnych świeccy zastępują w miarę możności kapłanów w tym, w czym mogą ich zastąpić.

Wierni mają dalej prawo przedstawiać pasterzom Kościoła swoje potrzeby i życzenia, a stosownie do wiedzy, kompetencji i zdolności, jakie posiadają, przysługuje im prawo, a niekiedy nawet obowiązek wyjawienia swego zdania pasterzom w sprawach dotyczących dobra Kościoła. Odpowiednie gremia świeckich powinny zbierać i przekazywać informacje, inspirować i koordynować rozmaite akcje, obmyślać i planować pracę, troszczyć się o jej wykonanie. Aby to wszystko nie zmieniło się w zwykły aktywizm, ale zachowało charakter duchowy, trzeba by członkowie tych gremiów zbierali się wciąż od nowa na wspólnej modlitwie i liturgii. Widać stąd, że nie tylko ten, kto sprawuje urząd w Kościele (kapłan), ma wszystko planować, organizować, rozstrzygać, wszystkim zarządzać — robić wszystko.

opr. mg/mg