Religia miłości

Dzisiejszej niedzieli czytany jest w kościołach m.in. słynny „Hymn o miłości" z I Listu św. Pawła do Koryntian. Jest to nie tylko jeden z najpiękniejszych literacko fragmentów Ewangelii, ale także definicja prawdziwej miłości. Dlaczego w dzisiejszych czasach jest ona tak bardzo wynaturzana?

- Każdy człowiek posiada serce, które bije podwójnym pragnieniem: chce kochać i chce być kochane. Nieważne, czy jest to serce dziecka, młodego, dojrzałego człowieka, czy starca. Te dwa pragnienia towarzyszą nam przez całe życie: chcemy drugą osobę obdarzyć miłością oraz pragniemy, by ta osoba nas kochała. To Bóg dał naszemu sercu podwójne pragnienie: kochać i być kochanym. Tematowi miłości najwięcej miejsca poświęcili poeci, muzycy, pisarze, twórcy filmów. Zauważamy jednak, że niektórzy z nich oraz przedstawiciele części mediów słowo „miłość" utożsamiają wyłącznie z doznaniami w sferze seksualnej. Więź cielesna między kobietą i mężczyzną może być jednym z wyrazów miłości, gdy zachodzą obiektywne warunki odpowiedzialności obu stron za siebie oraz za konsekwencje wynikające z tego kontaktu. Jednak cielesnego pożądania czy aktu seksualnego nie możemy nazwać pełnią miłości. Na tym tle dochodzi do wielu rozczarowań, a nawet tragedii. Dlatego św. Paweł w imieniu Pana Jezusa podaje nam przymioty prawdziwej miłości, która zakorzeniona jest w słowach i czynach Chrystusa.

Pismo Święte w wielu miejscach podkreśla nadrzędną rolę miłości. Dlaczego chrześcijaństwo jest określane jako religia miłości?

- Św. Jan patrząc na konającego na krzyżu Jezusa, mówi z całkowitym przekonaniem: „Bóg jest miłością". Tę prawdę Jezus potwierdza swoim życiem. Religię miłości zapowiada Bóg w streszczeniu wezwań Bożych przykazań: miłości Boga i bliźniego. Jezus z kolei podczas Ostatniej Wieczerzy rozszerza znaczenie miłości bliźniego stwierdzeniem, abyśmy tak kochali drugiego człowieka, jak On nas umiłował. Tę miłość ukazuje Chrystus, oddając swoje życie za każdego człowieka. Czyli nie wystarcza miłować bliźniego miarą miłości do siebie samego, lecz miłością Jezusa obejmującą nie tylko ludzi wierzących w Niego, ale także odrzucających Jezusową miłość i ofiarę Jego krzyża.

Bp Antoni Józef Długosz, urodzony 18 kwietnia 1941 roku w Częstochowie, wyświęcony na kapłana 20 czerwca 1965 roku. Mianowany biskupem tytularnym Aggar, pomocniczym w Częstochowie 18 grudnia 1993 roku, wyświęcony na biskupa 6 stycznia 1994 roku przez Ojca Świętego Jana Pawła II w Bazylice św. Piotra w Watykanie.

Profesor doktor habilitowany teologii. Członek Episkopatu Polski ds. Młodzieży Nieprzystosowanej Społecznie, zwany również „biskupem od dzieci". Szczególną troską otacza osoby cierpiące na choroby psychiczne oraz narkomanów.