W drodze wyjaśniał im Pisma

Wystąpienie nawiązuje do punktu 53. Instrumentum laboris i poświęcone jest kwestii przybliżania Słowa Bożego młodym ludziom w obecnych czasach, a jego punktem wyjścia jest opowiadanie o Emaus (IL, 26 b). W tym epizodzie z przeszłości znajdujemy szczegółowy opis ewangelizacji. Pokazuje, kto i w jaki sposób — czyli Jezus poprzez swoje słowo, idąc razem — ewangelizuje. Niespodziewanym zakończeniem wędrówki do Emaus był powrót do Jerozolimy i spotkanie ze wspólnotą uczniów. Zmartwychwstały, który towarzyszył im w drodze, nie został z nimi, a oni nie mogli zostać sami — wrócili do wspólnoty, w której spotyka się Chrystusa. Słowo oświeciło ich życie, ale nie otworzyło oczu i serc, by mogli rozpoznać Zmartwychwstałego. On zaś uprzedził zaproszenie, by zostać z nimi, i zajął miejsce przy stole. Jezus, jeszcze nierozpoznany, chciał towarzyszyć tym dwu uczniom i dzielić ich troski. Dzisiejszą młodzież niewiele łączy z tamtymi uczniami, ale chyba nic bardziej niż niespełnione marzenia, zmęczenie w wierze i rozczarowanie. Młodzi ludzie potrzebują Kościoła, który zbliży się do nich tam, gdzie oni są. Podobnie jak Chrystus, Kościół ma nauczać, jak znosić to, co się dzieje w nich i wokół nich, pomagając odczytywać wydarzenia w świetle Słowa Bożego. Aby na nowo pozyskać ich dla wiary, Kościół musi nadać Słowu rolę głównego przewodnika w ich życiu. Gdy dotarli do Emaus, uczniowie jeszcze nie rozpoznali Jezusa. To, czego Jezusowi nie udało się osiągnąć idąc z nimi, rozmawiając, wyjaśniając Słowo Boże, dokonało się za sprawą gestu eucharystycznego. Wychowywanie w wierze, które pomija lub odsuwa na dalszy plan sakramentalne spotkanie młodych z Chrystusem, z pewnością nie jest skutecznym sposobem, żeby Go odnaleźć.

opr. mg/mg