Wspólnie dawajmy świadectwo o Bogu

Z okazji 40. rocznicy ogłoszenia soborowej Deklaracji «Nostra aetate» Benedykt XVI skierował przesłanie do kard. Waltera Kaspera, przewodniczącego Komisji ds. Relacji Religijnych z Judaizmem. Zostało ono odczytane podczas rocznicowych uroczystości, które odbyły się 27 października 2005 r. w Rzymie w Pallazzo della Cancelleria.

Czcigodny Brat
Kard. Walter Kasper
Przewodniczący Komisji
ds. Relacji Religijnych
z Judaizmem

Minęło czterdzieści lat od chwili, gdy mój poprzednik Papież Paweł VI promulgował Deklarację Soboru Watykańskiego II Nostra aetate o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich, która otworzyła nową epokę w relacjach z narodem żydowskim i położyła podwaliny pod szczery dialog teologiczny. Ta rocznica to znakomita sposobność, aby wyrazić naszą wdzięczność Wszechmogącemu Bogu za świadectwo tych wszystkich, którym powikłana i często bolesna przeszłość, a zwłaszcza tragiczne doświadczenie Szoah — zagłady dokonanej pod wpływem neopogańskiej, rasistowskiej ideologii, nie przeszkodziło w odważnym dążeniu do pojednania i lepszego wzajemnego zrozumienia między chrześcijanami i żydami.

Kładąc podwaliny pod odnowę relacji między narodem żydowskim i Kościołem, Nostra aetate podkreślała, że należy przezwyciężyć uprzedzenia, nieporozumienia, obojętność oraz sposób mówienia wyrażający pogardę i wrogość. Deklaracja stała się płaszczyzną głębszego wzajemnego zrozumienia i poszanowania, współpracy, a często także przyjaźni między katolikami i żydami. Przynagla ich również, by uznali swoje wspólne korzenie duchowe i nauczyli się cenić swoje bogate dziedzictwo wiary w Jednego Boga, Stwórcę nieba i ziemi, który zawarł przymierze z Narodem Wybranym, objawił swoje przykazania i wzbudził nadzieję na spełnienie mesjańskich obietnic, niosących ufność i pociechę pośród życiowych zmagań.

Gdy z okazji tej rocznicy spoglądamy wstecz na cztery dziesięciolecia owocnych kontaktów między Kościołem a narodem żydowskim, powinniśmy odnowić w sobie wolę wykonania tego, co pozostało jeszcze do zrobienia. Z myślą o tym od pierwszych dni mego pontyfikatu, a w szczególny sposób podczas mej niedawnej wizyty w synagodze w Kolonii podkreślałem, że zamierzam konsekwentnie iść drogą wytyczoną przez mego umiłowanego poprzednika papieża Jana Pawła II. Dialog żydowsko-chrześcijański musi trwać, aby wzbogacać i pogłębiać istniejące już więzi przyjaźni, natomiast w kaznodziejstwie i katechezie należy dbać o to, aby nasze wzajemne relacje były przedstawiane w świetle zasad określonych przez Sobór. Patrząc w przyszłość, wyrażam nadzieję, że zarówno w dialogu teologicznym, jak i w codziennych kontaktach i współpracy chrześcijanie i żydzi będą dawać coraz bardziej przekonujące wspólne świadectwo o Jedynym Bogu i Jego przykazaniach, o świętości życia, o poszanowaniu ludzkiej godności, o prawach rodziny i o potrzebie budowania świata opartego na sprawiedliwości, pojednaniu i pokoju, dla dobra przyszłych pokoleń.

Z okazji tej rocznicy zapewniam o modlitwie w intencji księdza kardynała i jego współpracowników oraz tych wszystkich, którzy starają się pogłębiać wzajemne zrozumienie i współpracę między chrześcijanami i żydami w duchu Deklaracji Nostra aetate. Z całego serca proszę Boga, aby was wszystkich pobłogosławił mądrością, radością i pokojem.

Watykan, 26 października 2005 r.

opr. mg/mg