Afryko, bądź dla świata radosną nowiną!

Benedykt XVI

Afryko, bądź dla świata radosną nowiną!

19 XI 2011 — Uroczystość podpisania adhortacji apostolskiej «Africae munus» w bazylice w Ouidah

W południe Benedykt XVI udał się do bazyliki Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, gdzie odbyła się uroczystość podpisania adhortacji apostolskiej «Africae munus». Z Ouidah powrócił do nuncjatury apostolskiej w Kotonu.

po angielsku powiedział:

Księża kardynałowie, drodzy bracia w biskupstwie i w kapłaństwie, drodzy bracia i siostry!

Dziękuję serdecznie sekretarzowi generalnemu Synodu Biskupów abpowi Nikoli Eteroviciowi za słowa powitania i prezentację, jak również wszystkim członkom Rady Specjalnej dla Afryki, którzy pomogli zebrać wyniki obrad zgromadzenia synodalnego w ramach przygotowań do ogłoszenia posynodalnej adhortacji apostolskiej.

Dziś podpisanie adhortacji Africae munus kończy drogę Synodu. Synod poruszył Kościół w Afryce, który modlił się, rozmyślał i dyskutował na temat pojednania, sprawiedliwości i pokoju. Proces ten cechowała szczególna bliskość łącząca Następcę Piotra z Kościołami partykularnymi w Afryce. Biskupi, a także eksperci, audytorzy, goście specjalni i delegaci braterscy przybyli do Rzymu, aby uczestniczyć w tym ważnym wydarzeniu kościelnym. Ja sam udałem się do Jaunde, aby przekazać Instrumentum laboris Synodu przewodniczącym Konferencji Episkopatów na znak mojego zainteresowania i troski o wszystkie narody kontynentu afrykańskiego i sąsiednich wysp. Obecnie z radością ponownie przybyłem do Afryki, a ściślej do Beninu, aby przekazać dokument końcowy tych prac. Zawiera on refleksje ojców synodalnych i przedstawia je syntetycznie jako część szerokiej wizji duszpasterskiej.

po francusku:

II Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Afryce korzystało z posynodalnej adhortacji apostolskiej Ecclesia in Africa bł. Jana Pawła II, w której położony jest mocny akcent na pilną konieczność ewangelizacji tego kontynentu, której nie można oddzielać od promocji ludzkiej. Rozwinięta jest tam także koncepcja Kościoła — rodziny Bożej. Koncepcja ta przyniosła wiele duchowych owoców Kościołowi katolickiemu oraz dziełu ewangelizacji i promocji ludzkiej, którą pobudziła, a także całemu społeczeństwu afrykańskiemu. Wobec tego Kościół jest wezwany do ukazywania coraz bardziej, że jest rodziną. Jeśli chodzi o chrześcijan, jest to wspólnota wierzących, która wielbi Boga Jedynego i w Trójcy Świętej, celebruje wielkie tajemnice naszej wiary i ożywia z miłością więzi między osobami, grupami i narodami, niezależnie od różnic etnicznych, kulturowych i religijnych. W tej posłudze pełnionej wobec każdej osoby Kościół jest otwarty na współpracę ze wszystkimi częściami składowymi społeczeństwa, zwłaszcza z przedstawicielami Kościołów i Wspólnot kościelnych, nie będących jeszcze w pełnej jedności z Kościołem katolickim, jak również z przedstawicielami religii niechrześcijańskich, przede wszystkim religii tradycyjnych i islamu.

Mając na uwadze tę perspektywę kościelną, II Specjalne Zgromadzenie poświęcone Afryce skupiło się na zagadnieniu pojednania, sprawiedliwości i pokoju. Chodzi o sprawy ważne dla świata w ogóle, ale w Afryce stają się one szczególnie aktualne. Wystarczy wspomnieć o napięciach, aktach przemocy, wojnach, niesprawiedliwości, nadużyciach wszelkiego rodzaju, nowych i dawnych, jakie naznaczyły ten rok. Głównym tematem było pojednanie z Bogiem i z bliźnim. Kościół pojednany w swoim łonie i w którym pojednani są wszyscy członkowie, będzie mógł stać się proroczym znakiem pojednania na szczeblu społeczeństwa, każdego kraju i całego kontynentu. Św. Paweł pisze: «Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas ze sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania» (2 Kor 5, 18). Podstawa tego pojednania leży w samej naturze Kościoła, który «jest w Chrystusie jakby sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego» (Lumen gentium, 1). Na tej podstawie Kościół w Afryce jest wezwany do promowania pokoju i sprawiedliwości. «Brama bez powrotu» i brama Przebaczenia przypominają nam o tym obowiązku i wzywają, abyśmy demaskowali i zwalczali każdą formę niewolnictwa.

po portugalsku:

Nigdy nie należy ustawać w szukaniu dróg pokoju! Pokój jest jednym z najcenniejszych dóbr! Aby go osiągnąć, trzeba mieć odwagę pojednania, które rodzi się z przebaczenia, z woli rozpoczęcia na nowo wspólnego życia, z solidarnej wizji przyszłości, z wytrwałego pokonywania trudności. Ludzie pojednani i żyjący w pokoju z Bogiem i bliźnimi mogą działać na rzecz jeszcze większej sprawiedliwości w łonie społeczeństwa. Nie można zapominać, że według Ewangelii, pierwszym przejawem sprawiedliwości jest pełnienie woli Bożej. Z tego podstawowego wyboru wynikają niezliczone inicjatywy, mające na celu promowanie sprawiedliwości w Afryce i dobra wszystkich mieszkańców tego kontynentu, przede wszystkim najuboższych i potrzebujących pracy, szkół i szpitali.

Afryko, ziemio nowej Pięćdziesiątnicy, ufaj Bogu! Ożywiana Duchem zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa, stawaj się wielką rodziną Bożą, wielkoduszną wobec wszystkich swych synów i córek, sprawców pojednania, pokoju i sprawiedliwości! Afryko, Dobra Nowino dla Kościoła, stawaj się nią dla całego świata! Dziękuję.

opr. mg/mg