Bogate dziedzictwo wspólnoty maronickiej

Benedykt XVI

Bogate dziedzictwo wspólnoty maronickiej

Wizyta w katedrze Matki Bożej Łaskawej. 6 czerwca — Nikozja

Drodzy bracia i siostry w Chrystusie!

Z wielką przyjemnością odwiedzam dziś katedrę Matki Bożej Łaskawej. Dziękuję arcybiskupowi Youssefowi Soueifowi za miłe słowa, jakimi powitał mnie w imieniu cypryjskiej wspólnoty maronickiej, i serdecznie was pozdrawiam słowami Apostoła: «Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa» (1 Kor 1, 3)!

Nawiedzając tę świątynię, w sercu odbywam duchową pielgrzymkę do każdego maronickiego kościoła na wyspie. Bądźcie pewni, że z ojcowską troską towarzyszę wszystkim wiernym należącym do tych starożytnych wspólnot.

Ten kościół katedralny w pewien sposób reprezentuje długą i bardzo bogatą — a niekiedy burzliwą — historię wspólnoty maronickiej na Cyprze. Maronici przybijali do tych brzegów w różnych okresach dziejów i niejednokrotnie dochowanie wierności swemu szczególnemu dziedzictwu chrześcijańskiemu kosztowało ich wiele trudu. Mimo to, choć ich wiara była jak złoto próbowana w ogniu (por. 1 P 1, 7), wytrwali w wierze ojców, tej wierze, która została teraz przekazana wam, współczesnym Cypryjczykom maronitom. Wzywam was, byście strzegli jak skarbu tego dziedzictwa, tego cennego daru.

Ten kościół katedralny przypomina nam również ważną prawdę duchową. Św. Piotr mówi, że my, chrześcijanie, jesteśmy niby żywe kamienie, które są budowane «jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, miłych Bogu przez Jezusa Chrystusa» (por. 1 P 2, 4-5). Razem z chrześcijanami rozsianymi po całym świecie jesteśmy cząstkami tej wielkiej świątyni, jaką stanowi mistyczne Ciało Chrystusa. W naszym duchowym kulcie, wyrażanym w wielu językach, w wielu miejscach i w różnorodności pięknych liturgii, przemawia jednym głosem lud Boży, zjednoczony w modlitwie do Niego i dziękczynieniu, w trwałej komunii wszystkich. Ta komunia, która jest nam tak droga, każe nam nieść całej ludzkości Dobrą Nowinę o naszym nowym życiu w Chrystusie.

[Oto zadanie, którym dziś dzielę się z wami. Modlę się, aby wasz Kościół, w jedności z wszystkimi waszymi pasterzami i z Biskupem Rzymu, wzrastał w świętości, w wierności Ewangelii i w miłości do Pana, a także wzajemnej miłości swoich wiernych.]

Polecając was oraz wasze rodziny, a zwłaszcza wasze ukochane dzieci wstawiennictwu św. Marona, z radością udzielam wam mojego apostolskiego błogosławieństwa.

opr. mg/mg