Ziemia Święta i regiony wschodnie potrzebują waszej pomocy

Benedykt XVI przyjął na audiencji w Sali Klementyńskiej uczestników dorocznej sesji Zgromadzenia Dzieł Pomocy Kościołom Wschodnim (ROACO), do którego należy 25 katolickich instytucji charytatywnych. Kryzys gospodarczy i społeczny w skali globalnej odczuwany jest szczególnie boleśnie na Bliskim Wschodzie, skąd wywodzą się dawne chrześcijańskie tradycje. Rosną niepewność i brak stabilizacji, utrudniające dialog i pokojowe współistnienie, a także poszanowanie praw człowieka, zwłaszcza wolności religijnej osób i wspólnot. Nawiązując do obecności na spotkaniu nuncjusza apostolskiego w Syrii abpa Maria Zenariego i biskupa przewodniczącego tamtejszego Caritasu, Papież przypomniał ogromne cierpienia Syryjczyków i wezwał do modlitwy za «tych, którzy sprawują odpowiedzialne funkcje, ażeby ustały rozlew krwi i przemoc» w tym kraju.

Księże kardynale, wielce błogosławiony, czcigodni bracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy członkowie i przyjaciele ROACO!

Z wielką radością przyjmuję was i witam na tym tradycyjnym spotkaniu. Witam kardynała prefekta Kongregacji dla Kościołów Wschodnich i przewodniczącego ROACO, któremu dziękuję za serdeczne słowa, jakie do mnie skierował. Z wyrazami wdzięczności zwracam się do arcybiskupa sekretarza, do podsekretarza, do współpracowników i do wszystkich obecnych, raz jeszcze dziękując reprezentowanym tutaj Dziełom, Kościołom na kontynentach europejskim i amerykańskim, które je wspierają, jak również licznym dobroczyńcom. Zapewniam o mojej modlitwie do Pana, w dodającym otuchy przekonaniu, że «radosnego dawcę miłuje Bóg» (2 Kor 9, 7).

po angielsku:

Pragnę przede wszystkim wyrazić życzenie, abyście wytrwale rozwijali «ową działalność charytatywną, którą na polecenie Papieża nadzoruje ta Kongregacja, aby Ziemia Święta i inne regiony wschodnie w sposób skoordynowany i sprawiedliwy otrzymywały pomoc duchową i materialną, niezbędną, by prowadzić normalne życie kościelne i zaspokajać szczególne potrzeby» (Przemówienie do Kongregacji dla Kościołów Wschodnich, 9czerwca 2007 r.). Te słowa wypowiedziałem przed pięciu laty, podczas wizyty w dykasterii dla Kościołów Wschodnich, a teraz pragnę z mocą powtórzyć to wezwanie, także aby zwrócić uwagę na palące potrzeby chwili obecnej.

po niemiecku:

W istocie współczesna sytuacja gospodarcza i społeczna, tak delikatna ze względu na jej globalne rozmiary, zdaje się nie dawać wytchnienia regionom świata gospodarczo rozwiniętym, a w jeszcze bardziej niepokojący sposób odbija się na tych, które znajdują się w gorszym położeniu, poważnie zagrażając ich teraźniejszości i przyszłości. Wschód, ojczyzna starożytnych tradycji chrześcijańskich, w sposób szczególny odczuwa skutki tego procesu, który rodzi niepewność i brak stabilności także na poziomie kościelnym oraz w sferze ekumenicznej i stosunków między religiami. Są to czynniki, które pogłębiają endemiczne rany historii i przyczyniają się do osłabienia dialogu, pokoju i współżycia między społecznościami, jak również autentycznego poszanowania praw ludzkich, zwłaszcza prawa do wolności religijnej osobistej i wspólnotowej. Prawo to musi być zagwarantowane w zakresie publicznego wyznawania wiary, i nie tylko w tym, co dotyczy kultu, ale także w dziedzinach duszpasterskiej, wychowawczej, pomocowej i opieki społecznej — wszystkie te aspekty są niezbędne do jego rzeczywistego stosowania.

po francusku:

Do przedstawicieli Ziemi Świętej, poczynając od delegata apostolskiego abpa Antonia Franca, wikariusza patriarchy Jerozolimy obrządku łacińskiego i ojca kustosza, którzy są stałymi członkami ROACO, dołączyli w tym roku arcybiskup większy syromalabarskiego Kościoła w Indiach, wielce błogosławiony kard. George Alencherry, i arcybiskup większy greckokatolickiego Kościoła Ukrainy, wielce błogosławiony Światosław Szewczuk, a także nuncjusz apostolski w Syrii abp Mario Zenari i biskup przewodniczący syryjskiego Caritasu. To pozwala mi jeszcze bardziej poszerzyć spojrzenie Kościoła rzymskiego o ten wymiar uniwersalny, który jest jego głębokim wymiarem i który stanowi jeden z istotnych rysów tajemnicy Kościoła. Jest to również okazja, by raz jeszcze wyrazić moje współczucie z powodu wielkich cierpień braci i sióstr w Syrii, w szczególności niewinnych dzieci i osób najsłabszych. Niech nasza modlitwa, nasze zaangażowanie i nasze konkretne braterstwo w Chrystusie, niczym kojąca oliwa, pomagają im nie zagubić światła nadziei w tych mrocznych chwilach i wyjednują u Boga mądrość serca dla tych, którzy sprawują odpowiedzialne funkcje, ażeby ustały wszelki rozlew krwi i przemoc — która niesie tylko ból i śmierć — robiąc miejsce pojednaniu, zgodzie i pokojowi. Oby nie zaniechano żadnych wysiłków, także ze strony wspólnoty międzynarodowej, aby pomóc Syrii wyjść z aktualnej sytuacji przemocy i kryzysu, która trwa już od długiego czasu i stwarza niebezpieczeństwo, że przerodzi się w powszechny konflikt, który miałby bardzo negatywne skutki dla kraju i dla całego regionu. Kieruję także usilny i pełen bólu apel, aby w obliczu dramatycznych potrzeb ludności była zagwarantowana niezbędna pomoc humanitarna, także bardzo licznym osobom, które zmuszone były pozostawić swe domy i szukać schronienia — jak uczynili niektórzy — w sąsiednich krajach: wartość życia ludzkiego jest cennym dobrem, które trzeba zawsze chronić.

po włosku:

Drodzy przyjaciele z ROACO, Rok Wiary, który ogłosiłem z okazji 50. rocznicy rozpoczęcia Ekumenicznego Soboru Watykańskiego II, wskaże owocne kierunki Dziełom Pomocy Kościołom Wschodnim, które stanowią opatrznościowe świadectwo tego, o czym mówi Słowo Boże: wiara bez uczynków gaśnie i zamiera (por. Jk 2, 17). Bądźcie zawsze wymownymi znakami miłości, która płynie z serca Chrystusa i ukazuje światu Kościół — jego najprawdziwszą tożsamość i misję — stawiając go w służbie Boga, który jest Miłością. Św. Alojzego Gonzagę, którego czcimy w dzisiejszej liturgii łacińskiej, proszę o wsparcie naszego dziękczynienia dla Ducha Świętego i o modlitwę wraz z nami, aby Pan wzbudził także w naszych czasach przykładnych działaczy miłosierdzia względem bliźniego. Niech Najświętsza Matka Boga przez swe wstawiennictwo towarzyszy zawsze Kościołom Wschodnim w ojczyźnie i w diasporze, niosąc wszędzie otuchę i nadzieję, umożliwiające odnowioną służbę Ewangelii. Niech czuwa Ona także nad najbliższą podróżą, którą — jeśli Bóg pozwoli — odbędę do Libanu, by przypieczętować Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Bliskiemu Wschodowi. Już teraz pragnę objąć swym ojcowskim i braterskim uściskiem Kościół i naród libański i z serca udzielam waszym Organizacjom, osobom tutaj obecnym oraz tym, którzy są wam bliscy, jak również powierzonym wam wspólnotom z serca płynącego błogosławieństwa apostolskiego.

opr. mg/mg