Przemówienie do biskupów ukraińskich przybyłych z wizytą ad limina Apostolorum, 24.09.2007
24 września ukraińscy biskupi obrządku łacińskiego rozpoczęli wizytę «ad limina Apostolorum». Rano w Pałacu Apostolskim w Castel Gandolfo Benedykt XVI przyjął na audiencji prywatnej arcybiskupa większego Lwowa kard. Mariana Jaworskiego oraz jego koadiutora arcybiskupa nominata Mieczysława Mokrzyckiego. Następnie spotkał się z całym episkopatem obrządku łacińskiego. W spotkaniu uczestniczyli również greckokatoliccy biskupi z Ukrainy, zaproszeni przez Benedykta XVI. Na początku audiencji przemawiali kardynałowie Marian Jaworski i Lubomyr Huzar, greckokatolicki arcybiskup większy Kijowa-Halicza. Podczas audiencji Ojciec Święty wygłosił następujące przemówienie:
Księża kardynałowie, drodzy i czcigodni bracia w biskupstwie!
Bardzo się cieszę, że mogę was przyjąć, i każdego z was witam serdecznie na początku wizyty ad limina biskupów obrządku łacińskiego. Bardzo mi miło powitać biskupów greckokatolickich, którzy przyjęli moje zaproszenie na to spotkanie. Dziś duchem zgromadzili się wokół Następcy Piotra wszyscy pasterze umiłowanego Kościoła na Ukrainie. Jest to znak jedności Kościoła, wymowne świadectwo miłości braterskiej, którą Jezus dał swym uczniom i która miała ich wyróżniać. Powtórzmy za Psalmistą: «Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem». I dalej: tym, którzy żyją w Jego miłości, «udziela Pan błogosławieństwa, życia na wieki» (Ps 133 [132], 1-3). Świadomy tego, z szacunkiem i bardzo serdecznie dziękuję każdemu z was za pracę duszpasterską, którą wykonujecie na co dzień, służąc ludowi Bożemu.
Wiem, z jak wielkim zaangażowaniem staracie się głosić Ewangelię i dawać o niej świadectwo na drogiej ziemi ukraińskiej. Choć napotykacie niekiedy wiele przeszkód, zawsze pokrzepia was świadomość, że Chrystus silną ręką prowadzi swoją owczarnię — tę owczarnię, którą On sam oddał w wasze ręce, ręce swoich sług. Papież i jego współpracownicy z Kurii Rzymskiej są z wami, z miłością przyglądają się drodze każdego z waszych Kościołów lokalnych i są gotowi przyjść wam z pomocą w każdej sytuacji, w pełni zdając sobie sprawę, że zostali powołani przez Pana, by służyć jedności i komunii Kościoła.
Dzisiejsze spotkanie ukazuje piękno i bogactwo tajemnicy Kościoła. «Chrystus, jedyny Pośrednik — jak przypomina Sobór Watykański II — ustanowił (...) Kościół, tę wspólnotę wiary, nadziei i miłości tu na ziemi, jako widzialny organizm. (...) Kościół ten, ustanowiony i zorganizowany w tym świecie jako społeczność, trwa w Kościele katolickim, rządzonym przez Następcę Piotra oraz biskupów pozostających z nim w komunii» (Lumen gentium, 8). Przy różnorodności swych obrządków i tradycji historycznych jeden Kościół katolicki we wszystkich zakątkach ziemi głosi tego samego Jezusa Chrystusa, Słowo zbawienia dla każdego człowieka i dla całego człowieka, i daje o Nim świadectwo. Dlatego też sekretem skuteczności wszystkich naszych planów duszpasterskich i apostolskich jest przede wszystkim wierność Chrystusowi. Od nas pasterzy, jak i od wszystkich wiernych oczekuje się, że będziemy żyli nieustannie w głębokiej zażyłości i stałej przyjaźni z Nim, modląc się i pokornie słuchając Jego słowa; tylko wtedy, gdy pójdziemy tą drogą, staniemy się w każdym środowisku znakiem Jego miłości i narzędziem Jego pokoju i zgody.
Jestem pewny, drodzy i czcigodni bracia, że gdy kierujecie się tym duchem, nie sprawia wam trudności zacieśnianie serdecznej współpracy między biskupami łacińskimi i greckokatolickimi dla dobra całego ludu chrześcijańskiego. Dzięki temu możecie koordynować wasze plany duszpasterskie i działalność apostolską, dając zawsze świadectwo jedności Kościoła, która jest również niezbędnym warunkiem dialogu ekumenicznego z naszymi braćmi prawosławnymi i z innych Kościołów. W szczególności chciałbym wam zasugerować organizowanie przynajmniej raz w roku wspólnego spotkania biskupów obrządku łacińskiego i greckokatolickiego, aby wszyscy mogli porozumieć się co do tego, jak czynić coraz bardziej harmonijną i skuteczną działalność duszpasterską. Jestem przekonany, że braterska współpraca pasterzy będzie dla wszystkich wiernych zachętą i bodźcem do umacniania jedności i rozbudzania zapału apostolskiego, a także sprzyjać będzie owocnemu dialogowi ekumenicznemu.
Drodzy i czcigodni bracia, jeszcze raz dziękuję za to, że przyjęliście moje zaproszenie na to braterskie spotkanie. Proszę o matczyną opiekę nad każdym z was i waszymi wspólnotami Matkę Bożą, którą liturgia obrządku łacińskiego czci dziś jako Najświętszą Maryję Pannę Miłosierną. Niech Ona wspomaga was w codziennej posłudze i sprawi, by wydała obfite owoce duchowe; niech Ona dodaje wam otuchy i umacnia was w trudnościach i w chwilach próby; niech wyjednuje wam radość coraz głębszej komunii z Jej Boskim Synem i niech umacnia braterstwo między wami, następcami apostołów. Maryi zawierzamy w szczególności rozpoczynającą się dziś wizytę ad limina biskupów obrządku łacińskiego, a także plany duszpasterskie wszystkich waszych wspólnot. Życząc wam tego, modlę się o obfite łaski i niebieskie umocnienie dla was osobiście i w waszej działalności kościelnej. Z serca udzielam też każdemu specjalnego błogosławieństwa, którym chętnie obejmuję również wiernych powierzonych waszej biskupiej posłudze, a także całe umiłowane społeczeństwo Ukrainy.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (12/2007) and Polish Bishops Conference