Ruch i zdumienie

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Obchodzimy dziś święto Ofiarowania Pańskiego — kiedy Jezus jako niemowlę został przedstawiony w świątyni przez Dziewicę Maryję i św. Józefa. W tym dniu przypada także Dzień Życia Konsekrowanego, który przypomina o wielkim skarbie w Kościele, jakim są ci, którzy z bliska naśladują Pana, praktykując rady ewangeliczne.

Ewangelia (Łk 2, 22-40) opowiada, że czterdzieści dni po narodzeniu Jezusa rodzice zanieśli Dziecię do Jerozolimy, żeby Je poświęcić Bogu, jak nakazuje Prawo żydowskie. A opisując obrzęd przewidziany przez tradycję, w epizodzie tym zwraca naszą uwagę na przykład niektórych postaci. Są one ukazane w chwili, kiedy doświadczają spotkania z Panem w miejscu, gdzie On staje się obecny i bliski człowiekowi. Chodzi o Maryję i Józefa, Symeona i Annę, którzy stanowią wzory przyjmowania i darowania własnego życia Bogu. Te cztery osoby nie były jednakowe, każda była inna, ale wszystkie szukały Boga i pozwalały, by je prowadził Pan.

Ewangelista Łukasz opisuje całą czwórkę w dwojakiej postawie — postawie ruchu i postawie zdumienia.

Pierwszą postawą jest ruch. Maryja i Józef wyruszają w drogę do Jerozolimy, Symeon z kolei, przynaglany przez Ducha, udaje się do świątyni, podczas gdy Anna służy Bogu dzień i noc bez ustanku. W ten sposób te cztery główne postacie fragmentu ewangelicznego ukazują nam, że życie chrześcijańskie wymaga dynamizmu i wymaga gotowości do wędrowania, pozwalając się prowadzić Duchowi Świętemu. Zastój nie pasuje do świadectwa chrześcijańskiego i do misji Kościoła. Świat potrzebuje chrześcijan, którzy dają się poruszyć, którzy niestrudzenie wędrują drogami życia, aby nieść wszystkim pocieszające słowo Jezusa. Każdy ochrzczony otrzymał powołanie do głoszenia — głoszenia czegoś, głoszenia Jezusa; powołanie do misji ewangelizacyjnej — głoszenia Jezusa! Parafie i różne wspólnoty kościelne winny sprzyjać zaangażowaniu ludzi młodych, rodzin i osób starszych, aby wszyscy mogli przeżyć doświadczenie chrześcijańskie, będąc aktywnymi uczestnikami życia i misji Kościoła.

Drugą postawą, w jakiej św. Łukasz przedstawia te cztery postacie z opowiadania, jest zdumienie. Maryja i Józef «dziwili się temu, co o Nim [Jezusie] mówiono» (w. 33). Zdumienie jest wyraźną reakcją również starca Symeona, który w Dzieciątku Jezus widzi na własne oczy zbawienie dokonane przez Boga na rzecz jego ludu — to zbawienie, którego on oczekiwał od lat. I to samo dotyczy Anny, która «również sławiła Boga» (por. w. 38) i ukazywała ludziom Jezusa. To jest święta gaduła, mówiła dobrze, rozpowiadała o rzeczach dobrych, nie o tym, co złe. Mówiła, głosiła — to święta, która chodziła od jednej kobiety do drugiej, ukazując im Jezusa. Te postacie wierzących ogarnia zdumienie, ponieważ pozwoliły, by je porwały i zaangażowały wydarzenia, które zachodziły na ich oczach. Umiejętność zdumiewania się rzeczami, które nas otaczają, sprzyja doświadczeniu religijnemu i czyni owocnym spotkanie z Panem. Przeciwnie, niezdolność do zdumiewania się czyni obojętnym i zwiększa dystans między drogą wiary a życiem codziennym. Bracia i siostry — zawsze w ruchu i pozostając otwarci na zdumienie!

Niech Maryja Dziewica pomaga nam kontemplować każdego dnia w Jezusie Boży Dar dla nas i dać się zaangażować przez Niego w ruch daru, z radosnym zdumieniem, ażeby całe nasze życie stało się sławieniem Boga w służbie braciom.

Po modlitwie Papież powiedział m.in.:

Drodzy bracia i siostry, dzisiaj we Włoszech obchodzony jest Dzień Życia, którego temat brzmi: «Otwórzcie drzwi życiu». Przyłączam się do przesłania biskupów i wyrażam nadzieję, że ten Dzień będzie okazją do tego, by odnowić zaangażowanie na rzecz strzeżenia i chronienia życia ludzkiego od początku aż po jego naturalny koniec. Konieczne jest ponadto przeciwstawianie się wszelkim formom naruszania godności, także wówczas, gdy w grę wchodzi technologia czy ekonomia, i otwieranie szeroko drzwi przed nowymi formami solidarnego braterstwa. Dzisiaj, w Dniu Życia Konsekrowanego, chciałbym, abyśmy wszyscy razem na placu pomodlili się za konsekrowanych mężczyzn i konsekrowane kobiety, którzy tak wiele pracują i bardzo często w ukryciu. Pomódlmy się razem. [Zdrowaś Maryjo]. I oklaski dla osób konsekrowanych!

Pozdrawiam was wszystkich, rzymian i pielgrzymów. (...)

Wszystkim życzę miłej niedzieli. I proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do zobaczenia!

opr. mg/mg