Drogę Panu przygotujcie na pustyni

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

W minioną niedzielę rozpoczęliśmy Adwent wezwaniem do czuwania; dzisiaj, w drugą niedzielę tego okresu przygotowań do Bożego Narodzenia, liturgia wskazuje nam jego właściwą treść: jest to czas, by uznać pustki, które trzeba wypełnić w naszym życiu, aby wyrównać chropowatości pychy i zrobić miejsce dla Jezusa, który przychodzi.

Prorok Izajasz zwraca się do ludu, zapowiadając koniec wygnania w Babilonie i powrót do Jerozolimy. Prorokuje on, mówiąc: «Głos się rozlega: ‘Drogę Panu przygotujcie na pustyni' (...) Niech się podniosą wszystkie doliny'» (40, 3). Doliny, które mają zostać podniesione, są obrazem wszystkich braków w naszym zachowaniu wobec Boga, wszystkich naszych grzechów zaniechania. Pustką w naszym życiu może być to, że się nie modlimy albo że modlimy się mało. Adwent jest zatem czasem sprzyjającym bardziej intensywnej modlitwie, przyznaniu ważnego, należnego miejsca życiu duchowemu. Inną pustką może być brak miłości bliźniego, zwłaszcza osób, które najbardziej potrzebują pomocy, nie tylko materialnej, ale także duchowej. Jesteśmy wezwani do bycia bardziej wrażliwymi na potrzeby innych, bycia bliżej. Podobnie jak Jan Chrzciciel, możemy w ten sposób otwierać drogi nadziei na pustyni oschłych serc wielu ludzi.

«Niech się (...) wszystkie góry i pagórki obniżą» (w. 4) — wzywa dalej Izajasz. Góry i pagórki, które muszą być obniżone, to pycha, duma, arogancja. Tam, gdzie jest pycha, gdzie jest duma, gdzie jest arogancja, Pan nie może wejść, ponieważ takie serce jest pełne pychy, arogancji, dumy. Dlatego musimy uniżyć tę pychę. Musimy przyjąć postawy łagodności i pokory, nie robiąc wymówek, słuchać, mówić z łagodnością i w ten sposób przygotować przyjście naszego Zbawiciela, który jest łagodny i pokornego serca (por. Mt 11, 29). Wymaga się od nas także usunięcia wszystkich przeszkód, które stawiamy naszej jedności z Panem: «Równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją każdy człowiek zobaczy» (Iz 40, 4-5). Jednak te czynności trzeba wypełniać z radością, ponieważ mają na celu przygotowanie na przyjście Jezusa. Kiedy oczekujemy w domu wizyty drogiej nam osoby, wszystko przygotowujemy troskliwie i radośnie. Podobnie przygotujmy się na przyjście Pana: oczekujmy Go każdego dnia gorliwie, abyśmy zostali napełnieni Jego łaską, gdy przyjdzie.

Zbawiciel, na którego czekamy, może przemienić nasze życie swoją łaską, mocą Ducha Świętego, mocą miłości. Duch Święty wlewa bowiem w nasze serca miłość Boga, będącą niewyczerpanym źródłem oczyszczenia, nowego życia i wolności. Maryja Dziewica w pełni żyła tą rzeczywistością, pozwalając się «ochrzcić» Duchem Świętym, który Ją napełnił swą mocą. Ta, która przygotowała przyjście Chrystusa całym swoim życiem, niech nam pomaga iść za Jej przykładem i niech prowadzi nasze kroki na spotkanie Pana, który przychodzi.

Po modlitwie maryjnej Papież powiedział m.in.:

Drodzy bracia i siostry! Dzisiaj zostanie przekazana Pokojowa Nagroda Nobla Międzynarodowej Kampanii na rzecz Likwidacji Broni Nuklearnej. To wyróżnienie zbiega się z Dniem Praw Człowieka ustanowionym przez ONZ, a to podkreśla silny związek między prawami człowieka a rozbrojeniem jądrowym. Zaangażowanie na rzecz ochrony godności wszystkich ludzi, zwłaszcza tych najsłabszych i pokrzywdzonych oznacza bowiem także zdecydowane działania na rzecz budowania świata bez broni nuklearnej. Bóg daje nam zdolność do współpracy, abyśmy budowali nasz wspólny dom: mamy wolność, inteligencję i zdolność do ukierunkowywania technologii, ograniczania naszej siły w służbie pokoju i prawdziwego postępu (por. enc. Laudato si', 78, 112, 202).

Pojutrze odbędzie się w Paryżu «One Planet Summit». W dwa lata po przyjęciu porozumienia paryskiego odnośnie do klimatu stawia sobie on za cel ponowienie zobowiązania do jego realizacji i umocnienie wspólnej strategii walki z niepokojącym zjawiskiem zmian klimatycznych. Mam szczerą nadzieję, że ten szczyt, podobnie jak inne inicjatywy zmierzające w tym samym kierunku, przyczyni się do wyraźnego uświadomienia sobie konieczności podjęcia naprawdę skutecznych decyzji, by przeciwstawić się zmianom klimatycznym, a jednocześnie zwalczać ubóstwo i promować integralny rozwój człowieka.

W tym kontekście pragnę wyrazić moją bliskość mieszkańcom Indii, dotkniętym cyklonem Ockhi, zwłaszcza rodzinom bardzo wielu zaginionych rybaków; a także mieszkańcom Albanii, ciężko doświadczonym wielkimi powodziami. (...)

Życzę wszystkim udanej niedzieli i dobrego przeżywania Adwentu, przygotowując drogę dla Pana, który przychodzi. Proszę, nie zapomnijcie modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do widzenia!

opr. mg/mg