Czas duchowej walki

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

W tę pierwszą niedzielę Wielkiego Postu Ewangelia przywołuje tematy pokusy, nawrócenia i Dobrej Nowiny. Ewangelista Marek pisze: «Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez szatana» (por. Mk 1, 12-13). Jezus udaje się na pustynię, aby się przygotować do swojej misji w świecie. On nie potrzebuje nawrócenia, ale jako człowiek musi przejść przez tę próbę, zarówno dla siebie, aby być posłusznym woli Ojca, jak i dla nas, aby dać nam łaskę przezwyciężania pokus. To przygotowanie polega na walce ze złym duchem, czyli z diabłem. Również dla nas Wielki Post jest czasem duchowego «zmagania», duchowej walki — jesteśmy wzywani do stawiania czoła złemu duchowi przez modlitwę, abyśmy byli zdolni z Bożą pomocą pokonywać go w naszym codziennym życiu. Wiemy, że zło, niestety, działa w naszym życiu i wokół nas, gdzie występują przemoc, odrzucanie innego, zamknięcia, wojny, niesprawiedliwości. Wszystkie one są dziełami złego ducha, zła.

Natychmiast po Jego kuszeniu na pustyni Jezus zaczyna głosić Ewangelię, czyli Dobrą Nowinę — to drugie słowo. Pierwszym była «pokusa»; drugie to «Dobra Nowina». A ta Dobra Nowina wymaga od człowieka nawrócenia — trzecie słowo — i wiary. Głosi On: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże»; następnie zwraca się z zachętą: «Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!» (w. 15), czyli wierzcie w tę Dobrą Nowinę, że królestwo Boże jest blisko. W naszym życiu stale potrzebujemy nawrócenia — każdego dnia! — a Kościół każe nam się o to modlić. Rzeczywiście, nigdy nie jesteśmy wystarczająco zwróceni ku Bogu i powinniśmy nieustannie kierować do Niego nasz umysł i nasze serce. Aby to czynić, musimy mieć odwagę odrzucić to wszystko, co nas sprowadza z drogi, fałszywe wartości, które nas zwodzą, podstępnie kusząc nasz egoizm. Tymczasem powinniśmy zaufać Panu, Jego dobroci i Jego planowi miłości dla każdego z nas. Wielki Post jest czasem pokuty, ale nie jest to okres smutny! Jest to czas pokuty, ale nie jest to czas smutny, czas żałoby. Jest to radosne i poważne zobowiązanie do wyzbycia się naszego egoizmu, byśmy ogołocili się ze starego człowieka, byśmy odnowili się według łaski naszego chrztu.

Tylko Bóg może nam dać prawdziwe szczęście: nie warto, abyśmy tracili czas na poszukiwanie go gdzie indziej, w bogactwach, przyjemnościach, we władzy, w karierze... Królestwo Boże jest urzeczywistnieniem wszystkich naszych pragnień, ponieważ jest jednocześnie zbawieniem człowieka i chwałą Bożą. W tę pierwszą niedzielę Wielkiego Postu jesteśmy zachęcani do uważnego słuchania i przyjęcia tego wezwania Jezusa, byśmy się nawrócili i wierzyli w Ewangelię. Jesteśmy zachęcani do rozpoczęcia z zaangażowaniem drogi ku Wielkanocy, aby coraz bardziej przyjmować łaskę Bożą, która chce przemienić świat w królestwo sprawiedliwości, pokoju i braterstwa.

Niech Najświętsza Maryja pomoże nam przeżywać ten Wielki Post z wiernością Słowu Bożemu i z nieustanną modlitwą, tak jak Jezus na pustyni. To nie jest niemożliwe! Chodzi o to, by przeżywać dni z pragnieniem przyjęcia miłości, pochodzącej od Boga, która chce przemienić nasze życie i cały świat.

Po modlitwie maryjnej Papież powiedział m.in.:

Drodzy bracia i siostry! Za miesiąc, od 19 do 24 marca, przybędzie do Rzymu około 300 młodych ludzi z całego świata na spotkanie przygotowawcze do październikowego Synodu. Dlatego bardzo pragnę, żeby wszyscy młodzi mogli czynnie uczestniczyć w tym przygotowaniu. Będą więc mogli wypowiadać się w sieci za pośrednictwem grup językowych, których moderatorami będą inni młodzi ludzie. Wkład «grup w sieci» dołączy się do wkładu spotkania w Rzymie. Drodzy młodzi, informacje możecie znaleźć na stronie internetowej Sekretariatu Synodu Biskupów. Dziękuję wam za wkład we wspólne przebywanie drogi! (...)

Na początku Wielkiego Postu, który — jak powiedziałem — jest drogą nawrócenia i walki ze złem, pragnę skierować specjalne życzenie do więźniów: drodzy bracia i siostry, którzy jesteście w więzieniu, zachęcam każdego z was do przeżywania okresu Wielkiego Postu jako sposobności do pojednania i odnowy swojego życia pod miłosiernym spojrzeniem Pana. Jego nigdy nie męczy przebaczanie.

Proszę wszystkich, aby pamiętali w modlitwie o mnie i o moich współpracownikach z Kurii Rzymskiej, którzy dzisiaj wieczorem rozpoczniemy rekolekcje.

Życzę wam udanej niedzieli. Dobrego obiadu i do widzenia!

opr. mg/mg