Święci apostołowie Bożego Miłosierdzia

W dniach 22-24 października br. w Rzymie odbywały się obchody 35. rocznicy powstania Fundacji Jana Pawła II, założonej przez tego papieża 16 października 1981 r. Zbiegły się one z narodową pielgrzymką Polaków do Wiecznego Miasta z okazji Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. W obchodach uczestniczyło około 300 gości z całego świata. Złożyły się na nie m.in. Msza św., odprawiona w sobotę 22 października przez abpa Józefa Kowalczyka w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przy via Cassia, przejście przez Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra w niedzielę 23 października i Msza św., którą odprawił w niej zwierzchnik Fundacji kard. Stanisław Dziwisz, oraz nabożeństwo dziękczynne za działalność Fundacji — w kaplicy Domu Polskiego przy Via Cassia, połączone z inauguracją Złotej Księgi Dziękczynienia za dar św. Jana Pawła II, a także Msza św. w poniedziałek 24 października, odprawiona w kościele polskim pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika przy via delle Botteghe Oscure. Poniżej zamieszczamy przemówienie Papieża Franciszka, wygłoszone w watykańskiej Sali Konsystorza 21 października rano podczas audiencji dla członków Fundacji.

Drodzy Bracia i Siostry!

Cieszę się bardzo, że mogę was gościć. Okazją do tego jest 35. rocznica waszej działalności, pozwalająca wam dokonać podsumowania wykonanej pracy i jednocześnie spojrzeć w przyszłość, na nowe cele i nowe zadania. Serdecznie was witam, poczynając od przewodniczącego, kard. Stanisława Ryłki, któremu dziękuję za słowa wprowadzające do tego spotkania. Witam również kard. Stanisława Dziwisza, który, jak sądzę, znał św. Jana Pawła II dosyć dobrze.

Celem waszej Fundacji jest wspieranie inicjatyw o charakterze edukacyjnym, kulturalnym, religijnym i charytatywnym, zainspirowanych postacią św. Jana Pawła II, którego wspomnienie liturgiczne będziemy obchodzić jutro. Wasza działalność obejmuje już wiele krajów, zwłaszcza w Europie Wschodniej, i wielu studentów skorzystało z waszego wsparcia, aby ukończyć swoje studia. Zachęcam was do dalszego angażowania się w promocję i wspieranie młodych pokoleń, aby mogły podejmować wyzwania życia, kierując się wrażliwością ewangeliczną i duchem wiary. Formowanie młodzieży to inwestycja w przyszłość: niech nigdy ludzie młodzi nie będą okradani z nadziei na przyszłość!

Dobiegający końca Rok Jubileuszowy pobudził nas do refleksji i medytacji nad wspaniałością Bożego miłosierdzia w czasach, kiedy człowiek z powodu postępu w różnych dziedzinach nauki i techniki skłonny jest czuć się samowystarczalny, jak gdyby był niezależny od wszelkiej władzy wyższej, sądząc, że wszystko zależy tylko od niego. Jednak jako chrześcijanie jesteśmy świadomi, że wszystko jest darem Boga, a prawdziwym bogactwem nie są pieniądze, które mogą czynić wręcz niewolnikami, ale miłość Boga, która nas wyzwala.

Stale jest we mnie żywe wspomnienie podróży do Polski, gdzie doświadczyłem radości wiary podczas Światowego Dnia Młodzieży. Ziemia polska miała dwoje wielkich dzieci — obydwoje byli apostołami Bożego miłosierdzia: św. Faustynę Kowalską i Jana Pawła II. Papież tak się wyraził w encyklice Dives in misericordia: «Jezus nade wszystko swoim postępowaniem, całą swoją działalnością objawiał, że w świecie, w którym żyjemy, obecna jest miłość. Jest to miłość czynna, miłość, która zwraca się do człowieka, ogarnia wszystko, co składa się na jego człowieczeństwo. Miłość ta w sposób szczególny daje o sobie znać w zetknięciu z cierpieniem, krzywdą, ubóstwem, w zetknięciu z całą historyczną ‘ludzką kondycją', która na różne sposoby ujawnia ograniczoność i słabość człowieka, zarówno fizyczną, jak i moralną» (n. 3). Św. Faustyna w swoim Dzienniczku zapisała wezwanie, jakie skierował do niej Pan Jezus: «Córko Moja, patrz w miłosierne Serce Moje i odbij litość Jego we własnym sercu i czynie, abyś ty, która głosisz światu miłosierdzie Moje, sama nim płonęła» (n.1688).

Niech słowa, a zwłaszcza przykłady życia tych dwojga wspaniałych świadków zawsze inspirują wasze wielkoduszne zaangażowanie. Niech was strzeże i wam towarzyszy Maryja Panna, Mater Misericordiae.

Z serca błogosławię was wszystkich, wasze rodziny oraz wspólnoty; i proszę was bardzo o modlitwę za mnie. Dziękuję.

opr. mg/mg