Ekumenizm cierpienia

W czwartek 8 maja rano Papież Franciszek spotkał się w bibliotece prywatnej w Pałacu Apostolskim z Najwyższym Patriarchą i Katolikosem wszystkich Ormian Karekinem II, zwierzchnikiem Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, oraz z towarzyszącą mu delegacją tego Kościoła. Katolikos i Papież odbyli najpierw prawatną rozmowę, po czym nastąpiła część oficjalna, podczas której wygłosili przemówienia i wymienili dary. Katolikos otrzymał od Papieża reprodukcję tzw. Papirusu Bodmera, zawierającego fragmenty Ewangelii św. Łukasza i św. Jana; on z kolei podarował Papieżowi krzyż wykonany według tradycji ormiańskiej. Po zakończeniu spotkania obydwaj udali się na wspólną modlitwę do kaplicy «Redemptoris Mater». Poniżej zamieszczamy przemówienie Ojca Świętego.

Wasza Świątobliwość, drogi Bracie, drodzy Bracia w Chrystusie!

Z radością bardzo serdecznie witam Waszą Świątobliwość i towarzyszącą mu szanowną delegację. W osobie Waszej Świątobliwości obejmuję pełną szacunku i serdeczności myślą członków rodziny Katolikosatu wszystkich Ormian, rozproszonej po świecie. Możliwość spotkania się w tym domu, w pobliżu grobu apostoła Piotra, i wspólnego przeżywania chwil braterstwa i modlitwy jest szczególną łaską.

Wraz z wami błogosławię Pana za to, że więzi Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego z Kościołem w Rzymie umocniły się w ostatnich latach, także dzięki wydarzeniom, które wyryły się w naszej pamięci, takim jak podróż mojego świętego poprzednika Jana Pawła II do Armenii w 2001 r. i mile widziana obecność Waszej Świątobliwości w Watykanie przy licznych okazjach szczególnej wagi, wśród nich — oficjalna wizyta u papieża Benedykta XVI w 2008 r. i uroczystość rozpoczęcia mojej posługi Biskupa Rzymu w ubiegłym roku.

Chciałbym w tym miejscu przypomnieć inną uroczystość o doniosłym znaczeniu, w której Wasza Świątobliwość wziął udział: Wspomnienie Świadków Wiary XX w., które odbyło się w ramach Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. W istocie, liczba uczniów, którzy przelali krew za Chrystusa w tragicznych wydarzeniach ubiegłego wieku, jest z pewnością większa niż liczba męczenników pierwszych wieków, a w tej martyrologii synowie i córki narodu ormiańskiego zajmują poczesne miejsce. Tajemnica krzyża, Wasza Świątobliwość, tak droga pamięci waszego narodu — którą przedstawiają wspaniałe kamienne krzyże zdobiące każdy zakątek waszej ziemi — była przeżywana przez niezliczonych waszych synów i córki jako bezpośredni udział w kielichu Męki. Ich świadectwo, zarazem tragiczne i wzniosłe, nie powinno zostać zapomniane.

Wasza Świątobliwość, drodzy bracia, cierpienia znoszone przez chrześcijan w ostatnich dziesięcioleciach wniosły jedyny i nieoceniony wkład również w sprawę jedności wśród uczniów Chrystusa. Tak jak w Kościele starożytnym krew męczenników stała się zasiewem nowych chrześcijan, podobnie w naszych czasach krew wielu chrześcijan stała się zasiewem jedności. Ekumenizm cierpienia, ekumenizm męczeństwa, ekumenizm krwi jest mocnym wezwaniem, by iść drogą pojednania Kościołów, zdecydowanie i ufnie zdając się na działanie Ducha. Czujemy się zobowiązani iść tą drogą braterstwa również ze względu na dług wdzięczności, jaki zaciągnęliśmy wobec cierpienia licznych naszych braci, które stało się zbawcze, bo było zjednoczone z męką Chrystusa.

W związku z tym pragnę podziękować Waszej Świątobliwości za skuteczne wspieranie dialogu ekumenicznego, szczególnie prac Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem Katolickim a Prawosławnymi Kościołami Wschodnimi, i za wniesiony podczas tych prac ważny wkład teologiczny przedstawicieli Katolikosatu wszystkich Ormian.

«Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, Ten, który nas pociesza w każdym naszym ucisku, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakimkolwiek ucisku, tą pociechą, której doznajemy od Boga» (2 Kor 1, 3-4). Biegnijmy wytrwale w wyznaczonych nam zawodach, wspierani przez tak licznych świadków (por. Hbr 12, 1), i błagajmy Ojca o tę jedność, o którą sam Jezus Chrystus modlił się podczas Ostatniej Wieczerzy (por. J 17, 21).

Módlmy się wzajemnie za siebie: oby Duch Święty nas oświecił i prowadził ku tak upragnionemu dniowi, w którym będziemy mogli dzielić stół eucharystyczny. Wielbijmy Pana słowami św. Grzegorza z Nareku: «Przyjmij z ust naszych błogosławieństwo i zechciej udzielić temu Kościołowi darów i łask Syjonu i Betlejem, abyśmy stali się godni uczestnictwa w zbawieniu». Niech Cała Święta Matka Boża wstawia się za ludem ormiańskim, teraz i zawsze. Amen.

opr. mg/mg