Angażujmy się w rewolucję czułości

Papież Franciszek spotkał się w sobotę 18 kwietnia w Sali Klementyńskiej z członkami Międzynarodowego Stowarzyszenia Katolickiego Służby na rzecz Młodzieży Żeńskiej. Wyraził im wzięczność za pomoc młodym kobietom znajdującym się w trudnościach. Przemawiając podkreślił, że mnożą się współczesne formy nędzy, co domaga się kreatywnego przeciwdziałania im. Poniżej zamieszczamy przemówienie papieskie.

Drodzy Bracia i Siostry!

Witam was, członków Międzynarodowego Stowarzyszenia Katolickiego Służby na rzecz Młodzieży Żeńskiej, przybyłych przy okazji waszego zgromadzenia ogólnego. Pragniecie w ten sposób odnaleźć w tych miejscach zapał, jaki był u początków waszego Stowarzyszenia, powstałego przy poparciu mojego poprzednika, papieża Leona XIII, i okazać dziś waszą wierność Następcy Piotra.

Wyrażam wdzięczność za wasze wielkoduszne angażowanie się w służbę dziewczętom, które żyją w sytuacjach niepewności i cierpienia. Ich coraz większa liczba i rozliczne formy ubóstwa, jakich zaznają, są dla nas wyzwaniem i muszą pobudzać do nowej kreatywności, aby dawać im wsparcie materialne i duchowe, jakiego potrzebują. Tak, służenie innym, jak Jezus, to prawdziwe szczęście. Dzięki nieustannej działalności związanej z przyjmowaniem — jak bardzo potrzebują przyjęcia te dziewczęta, jak bardzo potrzebują przyjęcia! — a także dzięki refleksji, dotyczącej mierzenia się z nowymi wyzwaniami, jakie rodzi dzisiejszy świat, takie jak zjawisko migracji, wasza działalność ma być służbą dla życia i godności osoby, dając świadectwo, że «autentyczna wiara w Syna Bożego, który przyjął ciało, jest nieodłączna od daru z siebie (...), od służby» (adhort. apost. Evangelii gaudium, 88). Dziewczęta, którymi się opiekujecie, potrzebują przede wszystkim poświęcenia im uwagi i wysłuchania. Ten równie ludzki jak i boski «apostolat ucha» męczy, jest męczący, ale przynosi tak wiele dobra! One tego potrzebują. W ten sposób możecie pomagać w nabieraniu coraz większego zaufania, w znajdowaniu punktów odniesienia i osiąganiu coraz większej dojrzałości pod względem ludzkim i duchowym, umacnianej przez wartości ewangeliczne. Starajcie się być dla nich wiarygodnymi świadkami, ażeby doświadczyły radości z poczucia, że są kochane przez Boga, ich Ojca, i powołane do szczęścia!

A zarazem zachęcam was, abyście pozwolili się kształtować przez te dziewczęta, u boku których jesteście i którym pomagacie. Pomimo swoich trudności często dają one świadectwo tych istotnych cnót, jakimi są braterstwo i solidarność. Przypominają nam ponadto, że jesteśmy słabi i że zależymy od Boga i od innych. Oby poruszyło nas miłosierne spojrzenie Ojca i pomogło przyjmować nasze różnorakie ubóstwo, abyśmy szli naprzód z ufnością i angażowali się razem w tę «rewolucję czułości» — to jest wyzwanie dla was: dokonać rewolucji czułości. Jezus przez swoje wcielenie utorował nam drogę do tej rewolucji. Pięknie jest być Jego uczniami-misjonarzami, aby pocieszać, oświecać, koić, wysłuchiwać, wyzwalać, towarzyszyć. Doświadczenie, jakie On dał nam przez swoje zmartwychwstanie, jest żywotną siłą, która przenika świat (por. tamże, 276) i na której możecie się opierać na co dzień, ponieważ odpowiada najgłębszym pragnieniom serca.

Drodzy przyjaciele, życzę wam, aby umacniało się w was poczucie przynależności do Kościoła, który jest jedną wielką rodziną. Zachęcam was, abyście nadal głosili wszystkim radość Ewangelii, mając na uwadze różnorodność kultur, tradycji religijnych i pochodzenia dziewcząt, którym chcecie służyć, jak również bogactwa, które należy przyjmować z szacunkiem. Oby ugruntowało się wśród was braterstwo, pozwalając prowadzić pomyślnie i z entuzjazmem waszą misję w służbie małych, których Jezus darzy szczególną miłością! Zawierzam was wstawiennictwu Maryi Dziewicy i proszę Boga, aby napełnił was swoimi błogosławieństwami, a także dziewczęta, które przyjmujecie, i ich rodziny. I proszę was o modlitwę za mnie.

opr. mg/mg