Służba w duchu pokoju

Podczas wczorajszych uroczystości mogliśmy skierować do was jedynie krótkie pozdrowienie. Dziś pragniemy wam powiedzieć o radości, wzruszeniu i honorze, jakie sprawiła nam wasza obecność na inauguracji naszego pontyfikatu. Jesteśmy głęboko wdzięczni przede wszystkim wam samym oraz krajom lub organizacjom międzynarodowym, które reprezentujecie.

Ten hołd tylu narodów jest bardzo piękny i zachęcający. Nie dlatego, żeby osoba nasza na to zasługiwała; jeszcze wczoraj byliśmy tylko księdzem i biskupem włoskiej prowincji, który poświęcał wszystkie swe siły i zdolności powierzonej mu misji apostolskiej. Dziś zaś zostaliśmy powołani na tron apostoła Piotra. Jesteśmy dziedzicami jego wielkiej misji wobec wszystkich narodów, tej misji, którą jedynie w wyniku działania łaski otrzymał on z rąk Jezusa Chrystusa, który zgodnie z wiarą chrześcijańską jest Synem Boga i Zbawicielem świata. Często myślimy o tym zdaniu apostoła Pawła: Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas (2 Kor 4, 7). Również na szczęście nie jesteśmy sami: działamy we wspólnocie z biskupami Kościoła katolickiego na całym świecie.

Cieszy nas więc to, że poza życzliwością wobec naszej osoby hołd wasz w naszych oczach stanowi wyraz siły przyciągania i fascynacji, jaką Ewangelia i sprawy Boże wciąż zachowują w naszym świecie. Wyraża szacunek i zaufanie, które prawie wszystkie ludy żywią wobec Kościoła i Stolicy Apostolskiej, jej rozlicznych działań zarówno w dziedzinie czysto duchowej, jak i w służbie sprawiedliwości, rozwoju i pokoju. Należy dodać, że działalność ostatnich Papieży, przede wszystkim naszego czcigodnego poprzednika Pawła VI, poważnie przyczyniła się do rozproszenia tego międzynarodowego promieniowania.

Ze swej strony jesteśmy gotowi kontynuować, wedle naszych możliwości, to bezinteresowne dzieło i wspierać wypełniających je naszych współpracowników. Nawet jeżeli nie znamy osobiście wszystkich reprezentowanych przez was krajów i nie możemy, niestety, mówić z każdym z was w jego ojczystym języku, serce nasze jest całkowicie otwarte dla wszystkich ludów i wszystkich ras pragnąc, aby każdy znalazł swe miejsce w koncercie narodów i rozwijał dary dane mu przez Boga w pokoju dzięki zrozumieniu i solidarności innych. Nic, co jest naprawdę ludzkie nie będzie nam obce. Nie posiadamy oczywiście cudownych rozwiązań dla wielkich problemów świata. Możemy jednak wnieść coś bardzo cennego: ducha, który pomaga w rozwiązywaniu tych problemów i widzenia ich w zasadniczym świetle, w świetle powszechnej miłości i otwarcia na wartości transcendentne czyli na Boga. Będziemy starali się pełnić tę służbę w języku prostym, jasnym, pełnym ufności.

Pozwólcie, abyśmy ze swej strony mogli liczyć na waszą życzliwą współpracę. Przede wszystkim pragniemy, aby wspólnoty religijne mogły się zawsze cieszyć w waszych krajach szacunkiem i wolnością, do których ma prawo wszelka świadomość religijna i że zapewni się należne miejsce dla ich wkładu w poszukiwanie wspólnego dobra. Jesteśmy pewni, że w dalszym ciągu będziecie z zapałem przyjmowali inicjatywy Stolicy Apostolskiej gdy pragnie ona służyć wspólnocie międzynarodowej, przypominać o wymogach zdrowego życia społecznego, bronić praw i godności każdego człowieka, przede wszystkim najbardziej potrzebującego pomocy.

Raz jeszcze dziękuję za waszą wizytę. Z całego serca prosimy o pomoc Bożą dla was, waszych rodzin, dla każdego z waszych krajów i organizacji międzynarodowych, które reprezentujecie. W obliczu najwyższych odpowiedzialności, aby Bóg zachował jasność naszych umysłów i pokój w naszych sercach!

Źródło: Al serrizio della giustizia per construire la pace. "L`Osservatore Romano . nr 203 z 4-5 IX 1978; Jan Paweł I - Nauczanie Społeczne 26 VIII - 28 IX 1978 - Ośrodek dokumentacji i studiów społecznych 1980, str.37 - 38.

opr. kkk/kkk