Oddajmy pokłon Jezusowi

Ostatnia audiencja generalna w 2004 r. odbyła się w Auli Pawła VI 29 grudnia. W swojej katechezie Jan Paweł II mówił o znaczeniu zbawczym wydarzeń nocy betlejemskiej.

1. «Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców [naszych] przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna» (Hbr 1, 1-2).

Te słowa, które rozpoczynają List do Hebrajczyków, nabierają szczególnej wymowy w okresie Bożego Narodzenia. W świętą noc Bóg skierował do ludzi wszystkich epok i zakątków świata swoje ostateczne Słowo zbawienia. Jednorodzony Syn Ojca stał się człowiekiem i zamieszkał pośród nas. W ten sposób zakończyło się oczekiwanie na zapowiedzianego przez proroków Mesjasza. Liturgia tego okresu poświęcona jest w całości medytacji i zgłębianiu tajemnicy Wcielenia.

2. Zatrzymajmy się przed szopką! W tym tradycyjnym obrazie Bożego Narodzenia «odwieczny i wszechmocny Stwórca» przemawia do nas przez Syna, Pana wszechświata, który stał się dzieckiem, by spotkać człowieka. Jako pierwsza przyjęła Je i ukazała światu Dziewica Maryja. Obok Niej stoi Józef, powołany, by jak ojciec być opiekunem Odkupiciela.

Scenę dopełniają rozradowani aniołowie, którzy głoszą «chwałę Boga» i «pokój ludziom» (Łk 2, 14), oraz pasterze — przedstawiciele prostych i ubogich mieszkańców ziemi. Za kilka dni dołączą do nich Trzej Królowie przybyli z daleka, by oddać pokłon Królowi wszechświata.

Liturgia okresu Bożego Narodzenia zachęca nas, byśmy pełni radości spieszyli do groty betlejemskiej na spotkanie Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela: «Pójdźcie, wierni! Pójdźcie, oddajmy pokłon Panu Jezusowi!» Otwórzmy Mu bramy naszych serc, by nam towarzyszył teraz i przez cały rok, który wkrótce się rozpocznie.

Streszczenie katechezy w języku polskim, odczytane podczas audiencji generalnej:

W okresie Bożego Narodzenia stajemy u progu betlejemskiej stajenki, aby kontemplować tajemnicę Wcielenia. Patrząc na Dzieciątko, odkrywamy prawdę, że «wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców [naszych] przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna» (Hbr 1, 1-2). Maryja jako pierwsza przyjęła to Boże Słowo i stała się Matką Zbawiciela. Obok Niej Józef, powołany, aby pełnił rolę ojca i otaczał opieką Świętą Rodzinę. Scenę dopełniają aniołowie wielbiący Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach» i «pokój ludziom dobrej woli». Są też pasterze, przedstawiciele wszystkich ubogich i pokornych na ziemi. Za kilka dni dołączą do nich Mędrcy. I my, wzywani przez liturgię: venite, adoremus, przychodzimy, aby oddać hołd nowo narodzonemu Panu.

Słowo Ojca Świętego do Polaków:

Serdecznie witam wszystkich rodaków. W okresie Bożego Narodzenia w sposób szczególny uświadamiamy sobie ogrom miłości Stwórcy do człowieka. Otwieramy nasze serca na działanie łaski i podejmujemy trud takiego kształtowania naszego życia, aby stawało się coraz bardziej godne tej miłości. Wam i waszym najbliższym życzę, aby ten czas zaowocował pokojem i radością. Szczęśliwego Nowego Roku!

Apel o solidarność z krajami azjatyckimi

Na zakończenie audiencji został odczytany apel Jana Pawła II w związku z kataklizmem w Azji.

Wiadomości docierające z Azji ukazują coraz wyraźniej, jak ogromny zasięg ma straszna katastrofa, której skutki dotknęły przede wszystkim Indie, Indonezję, Sri Lankę i Tajlandię.

Wspólnota międzynarodowa i liczne organizacje humanitarne szybko przystąpiły do akcji pomocy. Mobilizuje się również wiele kościelnych instytucji charytatywnych. W bożonarodzeniowej atmosferze tych dni wzywam wszystkich wierzących oraz ludzi dobrej woli, aby wnosili swój wielkoduszny wkład w to ogromne dzieło solidarności ze społecznościami, które przeszły trudną próbę, a którym teraz zagraża niebezpieczeństwo epidemii. Ja towarzyszę im serdecznymi myślami i modlitwą, zwłaszcza tym, którzy odnieśli rany i są bez dachu nad głową. Bożemu miłosierdziu zawierzam niezliczone ofiary śmiertelne.

Módlmy się za wszystkich, śpiewając razem «Ojcze nasz».

opr. mg/mg