Przekazywać życie

1. Z inicjatywy Włoskiej Konferencji Episkopatu obchodzony jest dziś we Włoszech Dzień Życia, którego tegoroczny temat brzmi: «Przekazywać życie». Przyłączając się do mych braci biskupów, pragnę zachęcić wierzących i wszystkich ludzi dobrej woli do refleksji nad szacunkiem należnym ludzkiemu życiu od chwili poczęcia do naturalnego kresu. Minęło już dwadzieścia lat od ustanowienia Dnia Życia. Chociaż w ciągu tych lat wzrosła pod pewnymi względami wrażliwość na wartość życia, trzeba stwierdzić, że nie zanikły niektóre bardzo poważne zagrożenia, w tym przede wszystkim plaga aborcji. Należy dalej modlić się i działać, aby kultura życia przeważyła nad kulturą śmierci. Dlatego trzeba «przekazywać życie».

Pierwszymi «przekazicielami» życia stają się rodzice przez prokreację i wychowanie, ale każdy człowiek jest powołany, by szerzyć miłość do życia. Pragnę zwłaszcza zaapelować do pracowników środków społecznego przekazu, aby rozpowszechniali świadectwa pozytywne i informowali w sposób obiektywny o kluczowych problemach dotyczących życia ludzkiego i poszanowania jego godności.

2. Na płaszczyźnie duchowej ważnymi «przekazicielami życia» są — ze względu na swoje szczególne powołanie — osoby konsekrowane: zakonnicy, zakonnice, konsekrowani świeccy. Chciałem o tym przypomnieć, ponieważ jutro, w święto Ofiarowania Pańskiego, będziemy obchodzić II Dzień Życia Konsekrowanego. Ustanowiłem go w ubiegłym roku, aby zwrócić uwagę wiernych na to powołanie o zasadniczym znaczeniu dla życia Kościoła i dla dobra społeczeństwa.

Życie konsekrowane jest niczym rzeka, która ma źródło w działaniu Ducha Świętego, ogarnia swymi rozgałęzieniami cały Kościół i użyźnia ludzkość wiarą, nadzieją i miłością, kontynuując w świecie świadectwo Chrystusa ubogiego, czystego i posłusznego. To świadectwo nierzadko zostaje potwierdzone ofiarą krwi. Właśnie dzisiaj dotarła wiadomość, że wczoraj wieczorem w Kigali w Ruandzie przed kościołem Świętej Rodziny został zamordowany chorwacki misjonarz z Zakonu Braci Mniejszych o. Vjeco Ćurić. Jeszcze jedna ofiara dołącza do licznej rzeszy misjonarzy, którzy ofiarą z życia potwierdzili swą miłość do Chrystusa i do afrykańskiego ludu.

3. Drodzy bracia i siostry, prośmy Maryję, Matkę Chrystusa i Kościoła, by zechciała przyprowadzić przed oblicze swego Syna tego ofiarnego świadka Ewangelii na afrykańskiej ziemi. Niech Ta, która w swoim łonie przyjęła i cieleśnie zrodziła Słowo życia, wspiera wysiłki wszystkich obrońców człowieka, zwłaszcza człowieka bezbronnego, odepchniętego, odrzuconego. Prośmy Najświętszą Pannę, która jest wzorem życia poświęconego Bogu i braciom, by towarzyszyła w drodze osobom konsekrowanym i instytutom życia konsekrowanego, aby umiały coraz wielkoduszniej odpowiadać na wezwanie Chrystusa, wierne pierwotnemu charyzmatowi i wrażliwe na najgłębsze potrzeby ludzi.

Po odmówieniu modlitwy «Anioł Pański» Ojciec Święty pozdrowił różne grupy wiernych zgromadzone na placu św. Piotra. Powiedział do nich m.in.:

Serdecznie pozdrawiam Kardynała Wikariusza i wiernych diecezji rzymskiej, którzy przez udział w dzisiejszej modlitwie «Anioł Pański» dają świadectwo swojej służby na rzecz życia.

Właśnie dzisiaj rozpoczyna się w Rzymie specjalny Tydzień Rodziny, który zakończę w najbliższą sobotę spotkaniem w Auli Pawła VI w Watykanie. Na to spotkanie zapraszam wszystkie rodziny diecezji.

Dziś rano podczas wizyty duszpasterskiej w parafii Najświętszego Serca Jezusa w dzielnicy Prati odwiedziłem dom jednej z mieszkających tam rodzin i przekazałem jej egzemplarz Dziejów Apostolskich. Rozpocząłem w ten sposób decydującą fazę Misji Miejskich, która obejmuje właśnie wizyty w rodzinach na terenie całego miasta. Te wizyty mają być wyrazem zachęty, jakiej Papież i Kościół pragną udzielić rodzinom, aby nie lękały się przyjąć Chrystusa i wraz z Nim iść drogą życia. Każdej rodzinie życzę owocnego spotkania z misjonarzami, którzy ją odwiedzą.