W obronie wspólnoty miłości i życia

W sobotę 18 grudnia 2004 r. w Sali Klementyńskiej Jan Paweł II spotkał się z przedstawicielami Włoskiego Forum Stowarzyszeń Rodzinnych, gromadzącego 37 stowarzyszeń oraz 20 komitetów regionalnych i 30 prowincjalnych. Celem forum, które powstało w 1993 r., jest ochrona rodziny jako społeczności naturalnej opartej na małżeństwie, wspieranie aktywnego uczestnictwa rodzin w życiu kulturalnym, społecznym i politycznym kraju oraz propagowanie takiej polityki prorodzinnej, która chroni i wspiera rodzinę w tym, co dotyczy jej funkcji i praw. Na początku audiencji w imieniu zgromadzonych głos zabrała przewodnicząca forum Luisa Santolini, która wyraziła Ojcu Świętemu uznanie za odwagę i wytrwałość, z jaką broni człowieka i rodziny. «Twoja nieustanna walka o człowieka — powiedziała — Twe słowa i gorące apele o poszanowanie prawdy o rodzinie nie padły w próżnię, i dzięki nim nastąpiły pozytywne zmiany w polityce i życiu społecznym zarówno na poziomie lokalnym, jak i krajowym. Ataki na rodzinę i życie jednak nie ustają, i dlatego zgromadziliśmy się dzisiaj wokół Ciebie, aby z Twoich słów zaczerpnąć na nowo sił, potrzebnych, by z zaangażowaniem umacniać wartości rodziny na płaszczyźnie kulturalnej i społecznej i wnosić wkład w kształtowanie polityki urzeczywistniającej chrześcijańską wizję człowieka zawartą w społecznej nauce Kościoła».

1. Serdecznie witam Forum Stowarzyszeń Rodzinnych i dziękuję za słowa, jakie w imieniu was wszystkich skierowała do mnie jego przewodnicząca, prof. Luisa Santolini. To spotkanie z wami, przedstawicielami milionów włoskich rodzin, odbywa się kilka dni przed Bożym Narodzeniem. A właśnie dzięki kontemplacji tajemnicy Boga, który staje się człowiekiem i zostaje przyjęty w ludzkiej rodzinie, możemy w pełni pojąć wartość i piękno rodziny.

Rodzina to nie tylko serce życia chrześcijańskiego, ale także fundament życia społecznego i politycznego, i dlatego w chrześcijańskiej nauce społecznej stanowi jeden z głównych tematów, jak to wyraziście ukazuje Kompendium Nauki Społecznej Kościoła (por. nn. 209-254). Trzeba nieustannie pogłębiać wiedzę o głębokim wymiarze osobowym, a zarazem o autentycznej i niezbywalnej wartości społecznej tego związku między mężczyzną i kobietą, który urzeczywistnia się w małżeństwie i daje początek wspólnocie rodzinnej. Kto niszczy tę podstawową tkankę ludzkiego współistnienia, zadaje głęboką ranę społeczeństwu i wyrządza szkody często nie do naprawienia.

Ataki na małżeństwo i rodzinę

2. Niestety, ataki na małżeństwo i rodzinę stają się z dnia na dzień coraz silniejsze i groźniejsze, zarówno na płaszczyźnie ideologicznej, jak i w sferze prawodawstwa (por. Ecclesia in Europa, 90). Próby traktowania rodziny jako prywatnego związku uczuciowego, pozbawionego znaczenia społecznego; stawianie na tej samej płaszczyźnie praw jednostki i praw wspólnoty rodzinnej zbudowanej na więzi małżeńskiej; zrównanie w prawach różnych form współżycia ze związkiem małżeńskim; dopuszczanie, a czasem wręcz zachęcanie do zabójstwa niewinnych ludzkich istot przez dobrowolną aborcję; wypaczanie naturalnych procesów prokreacji przez stosowanie metod sztucznych — to tylko niektóre ze zjawisk, które w wyraźny sposób ukazują podważanie ładu społecznego.

Umniejszanie wartości społecznej małżeństwa oraz brak poszanowania nienaruszalnej godności ludzkiego życia w żadnym przypadku nie mogą sprzyjać postępowi społecznemu. To, co bywa przedstawiane jako postęp cywilizacji lub osiągnięcie naukowe, w rzeczywistości jest często klęską z punktu widzenia ludzkiej godności i społeczeństwa.

Znaczenie stowarzyszeń rodzinnych

3. Prawda o człowieku i jego powołaniu, zgodnie z którym winien on być przyjęty z miłością i w miłości od chwili poczęcia, nie może zostać podporządkowana wszechwładzy techniki ani dominacji pragnień nad autentycznymi prawami. Godziwe pragnienie posiadania dziecka lub zdrowia nie może zostać przekształcone w bezwarunkowe prawo, które uzasadnia nawet zabijanie innych istot ludzkich. Nauka i technika naprawdę służą człowiekowi tylko wówczas, gdy chronią i otaczają opieką wszystkie osoby uczestniczące w procesie prokreacji.

Stowarzyszenia katolickie, podobnie jak wszyscy ludzie dobrej woli uznający wartości rodziny i życia, nie mogą ulegać naciskom kultury, która zagraża samym fundamentom poszanowania życia i ochrony rodziny.

Pośród «form mobilizacji», postulowanych już w Adhortacji Familiaris consortio — wedle której rodziny powinny coraz głębiej uświadamiać sobie, że są «aktywnymi podmiotami polityki rodzinnej», i wziąć na siebie odpowiedzialność za przemianę społeczeństwa (por. n. 44) — niezwykle istotna wydaje się profetyczna działalność prowadzona we Włoszech i w Europie przez Forum Stowarzyszeń Rodzinnych.

4. Forum spełnia bowiem doniosłe zadanie, i to w sposób pod wieloma względami nowatorski: jest głosem tych, którzy nie mają głosu, i rzecznikiem praw rodziny, przede wszystkim tych, które wymienione są w Karcie Praw Rodziny, stanowiącej integralną część waszej umowy stowarzyszeniowej. Jego działalność w społeczeństwie włoskim jest zjawiskiem bezprecedensowym i oryginalnym.

Dziękuję wam za wszystko, czego dokonaliście w ciągu minionych dziesięciu lat, i za to, czym jesteście. Zachęcając was do dalszej wytrwałej pracy w służbie rodziny i życia, wszystkim wam z serca udzielam Błogosławieństwa Apostolskiego.

opr. mg/mg