Nieustannie wzorujcie się na Chrystusie

W dniach 17-21 marca obradowało w Rzymie zgromadzenie ogólne Światowej Unii Katolickich Organizacji Kobiecych. Uczestniczyło w nim kilkaset delegatek z 63 krajów, w tym także z Polski. Na ręce przewodniczącej Unii Marii Eugenii Díaz de Pfennich Jan Paweł II skierował przesłanie, w którym podkreślił, że «każde zadanie, nawet najzwyklejsze, jeśli jest wykonywane z miłością, przyczynia się do uświęcenia świata».

Pani María Eugenia Díaz de Pfennich
Przewodnicząca Światowej Unii
Katolickich Organizacji Kobiecych

1. Z radością pozdrawiam uczestniczki zgromadzenia ogólnego Światowej Unii Katolickich Organizacji Kobiecych, obradującego w Rzymie w dniach 17-21 marca 2001 r. Od 1910 r. wasz ruch gromadzi katolickie kobiety z wszystkich kontynentów, z wielu różnych środowisk i kultur. W duchu poszanowania dla tej różnorodności tworzycie obecnie rozległą i dynamiczną rodzinę w łonie Kościoła katolickiego. Wasze spotkanie w samym sercu Kościoła powszechnego jest dla was szczególną sposobnością, aby potwierdzić swoją tożsamość i zaczerpnąć ze skarbca łask Jubileuszu, a przez to szeroko otworzyć Chrystusowi drzwi waszych serc, domów i wspólnot, w których żyjecie, modlicie się i realizujecie powołanie powierzone przez Boga każdej z was.

2. Udział w zgromadzeniu jest dla sześciuset delegatek okazją, aby na początku nowego tysiąclecia podziękować Bogu za wszystko, co kobiecość oznacza w Jego planie, oraz by prosić Go o pomoc w pokonywaniu licznych przeszkód, jakie nadal utrudniają pełne uznanie godności i misji kobiety w społeczeństwie i we wspólnocie kościelnej. Postęp, jaki dokonał się w minionym stuleciu, był bardzo znaczny. W wielu krajach kobiety cieszą się dziś wolnością podróżowania, podejmowania decyzji, wyrażania opinii — wolnością, którą zdobyły dzięki stanowczemu i odważnemu działaniu. W wielu dziedzinach mogą wyrażać właściwy sobie geniusz. W dzisiejszym świecie coraz mocniej odczuwana jest konieczność uznania godności kobiet. Nie jest to jakaś zasada abstrakcyjna, gdyż wymaga ona połączenia wysiłków na wszystkich płaszczyznach, aby można było przeciwstawiać się skutecznie «wszelkim praktykom obrażającym kobietę w jej wolności i kobiecości, a więc tak zwanej 'turystyce seksualnej', handlowi młodymi dziewczętami, masowej sterylizacji i w ogóle wszelkim formom przemocy wobec kobiet» (katecheza podczas audiencji generalnej 24 listopada 1999 r., n. 2: «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 3/2000, s. 42). Jednakże kobiety napotykają też wiele przeszkód na drodze do autentycznej samorealizacji. Dominująca kultura upowszechnia i narzuca wzorce życiowe sprzeczne z głęboką naturą kobiety. Dochodzi do poważnych wypaczeń, czasem na skutek indywidualnego egoizmu i odrzucenia miłości, a czasem pod wpływem określonej mentalności, która tak mocno akcentuje prawa każdej jednostki, że cierpi na tym szacunek dla praw innych, zwłaszcza bezbronnych nie narodzonych dzieci, które w wielu przypadkach są pozbawione ochrony prawnej.

3. Wasza Unia istnieje po to, aby pomagać wam w coraz lepszym rozumieniu waszej misji i w jej realizacji w życiu. Jest obecna także na forum organizacji międzynarodowych, gdzie konsekwentnie głosi, że każde życie jest darem od Boga i zasługuje na szacunek. Wspólnymi siłami powinnyście starać się nieść coraz skuteczniejszą pomoc materialną i moralną kobietom zmagającym się z trudnościami, ofiarom ubóstwa i przemocy. Nie zapominajcie nigdy, że to ważne dzieło jest zakorzenione w miłości Boga i może przynosić owoce w takiej mierze, w jakiej wasze świadectwo będzie objawiało Jego nieskończoną miłość do każdego człowieka. Kobieca świętość, do jakiej powołana została każda z was, jest niezbędna w życiu Kościoła. «Sobór Watykański II potwierdzając naukę całej tradycji przypomniał, że w hierarchii świętości właśnie 'niewiasta', Maryja z Nazaretu, jest 'pierwowzorem' Kościoła. Ona 'przoduje' wszystkim na drodze świętości» (Mulieris dignitatem, 27). Święte kobiety «są wzorem 'naśladowania Chrystusa', przykładem, jak Oblubienica winna odpowiadać na miłość Oblubieńca» (tamże).

4. Temat waszego zgromadzenia: «Misja prorocka kobiet», powinien dać wam sposobność do podjęcia szerszej refleksji nad waszą działalnością. Świat i Kościół potrzebują waszego szczególnego świadectwa. Cały Lud Boży ma udział w prorockiej misji Chrystusa, która polega przede wszystkim na słuchaniu słowa Bożego i rozumieniu go (por. Lumen gentium, 12). Katolickie kobiety żyjące wiarą i miłością oraz oddające cześć imieniu Bożemu w modlitwie i służbie (por. tamże), odgrywały zawsze niezbędną i niezwykle owocną rolę w przekazywaniu autentycznej wiary i w stosowaniu jej we wszystkich okolicznościach życiowych. Dzisiaj, w epoce głębokiego kryzysu duchowego i kulturowego, nie sposób przecenić doniosłości tego zadania. Obecność i działalność Kościoła w nowym tysiącleciu uzależniona jest od kobiecej zdolności przyjmowania i zachowywania słowa Bożego. Na mocy swego specyficznego charyzmatu kobieta jest obdarzona wyjątkowymi darami, by spełniać misję przekazywania chrześcijańskiego orędzia i tajemnicy w rodzinie, w miejscach pracy, nauki i wypoczynku.

5. Niedawny Jubileusz Świeckich był sposobnością, aby ponowić wezwanie Soboru Watykańskiego II, skierowane do wszystkich wiernych świeckich, ażeby słowem i świadectwem głosili Dobrą Nowinę Chrystusa. W swoich rodzinach i w społeczeństwie przyczyniacie się do «uświęcenia świata (...) od wewnątrz» (Lumen gentium, 31). Każde zadanie, nawet najzwyklejsze, jeśli jest wykonywane z miłością, przyczynia się do uświęcenia świata. Tę ważną prawdę trzeba przypominać dzisiaj, w świecie ceniącym nade wszystko sukces i skuteczność, w którym jednak wielu ludzi nie ma udziału w owocach ogólnego postępu, ale zaznaje coraz większego ubóstwa i lekceważenia.

Jubileusz stał się dla całego Kościoła źródłem nowych sił. Idźmy przed siebie z nadzieją! (por. Novo millennio ineunte, 58). Dzisiaj, gdy Kościół znów wyrusza w drogę, by głosić światu Chrystusa, potrzebuje kobiet, które kontemplują oblicze Chrystusa, które trwają wpatrzone w Niego i rozpoznają Go w najsłabszych członkach Jego Ciała. «Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili» (Mt 25, 40). Bądźcie czujne, patrzcie na świat z uwagą i bądźcie w nim czynnie obecne, nieustannie wzorujcie się na Chrystusie, idźcie za Nim, zachowujcie w sercu Jego słowa. Dzięki temu wasza nadzieja będzie niezawodna i rozszerzy się na cały świat w naszej epoce, niosącej wiele obietnic i wyzwań.

Raz jeszcze zapewniam was o mej bliskości w modlitwie, ufając, że obecne spotkanie pozwoli wam znaleźć nowe siły dla waszej misji. Zawierzając was opiece Maryi, Matki Odkupiciela, z całego serca udzielam wam mego Apostolskiego Błogosławieństwa.

Watykan, 7 marca 2001 r.

opr. mg/mg