Ewangelizacja w Europie

Sekretarz Stanu kard. Angelo Sodano wystosował przesłanie do bpa Amédée Graba, przewodniczącego Rady Konferencji Episkopatów Europy, z okazji dorocznej sesji plenarnej tego organu, który w swych obradach, poświęconych zagadnieniom ewangelizacji, wiary i dialogu na Starym Kontynencie, upamiętnił także 40. rocznicę zakończenia Soboru Watykańskiego II.

Jego Ekscelencja
Ks. bp Amédée Grab
Przewodniczący
Rady Konferencji
Episkopatów Europy

Przewielebny Księże Biskupie!

Z okazji dorocznej sesji plenarnej Rady Konferencji Episkopatów Europy z przyjemnością przekazuję księdzu biskupowi, czcigodnym współbraciom i współpracownikom serdeczne pozdrowienia Ojca Świętego Benedykta XVI wraz z życzeniem pogodnej i owocnej pracy. Ojciec Święty nie może, niestety, przyjąć was na audiencji, lecz pragnie wnieść swój wkład w wasze spotkanie, dzieląc się kilkoma refleksjami dotyczącymi trzech głównych tematów, które zajmują waszą uwagę.

40. rocznica zakończenia Powszechnego Soboru Watykańskiego II zachęca przede wszystkim do refleksji nad aktualnością nauczania soborowego we współczesnym Kościele i społeczeństwie w Europie. Gdy odczytujemy na nowo wspaniałą homilię, którą sługa Boży Paweł VI wygłosił 7 grudnia 1965 r., w czasie dziewiątej, ostatniej sesji, wzrusza nas przenikliwy duch profetyczny, z jakim potrafił on uchwycić głęboką istotę orędzia, skierowanego przez Sobór do świata, na temat Boga, człowieka i Kościoła. Kiedy nawiązuje do kontekstu kulturowego, w jakim odbywał się Sobór Watykański II — a więc mówi o szerzeniu się sekularyzacji, laicyzmu i irracjonalizmu (por. cyt. homilia, w: Enchiridion Vaticanum, 1, n. 452*), jakże nie pomyśleć o dzisiejszej Europie? A jednak, choć uznajemy, że te negatywne tendencje rozpowszechniły się na Starym Kontynencie, trzeba zarazem stwierdzić, że to właśnie dobroczynny wpływ, jaki wywarł Sobór, również dzięki papieżom, uchronił w ciągu tych lat ludzkość i sam Kościół przed kryzysem, który pod koniec drugiego tysiąclecia mógł być znacznie większy. Do nas należy teraz utrwalanie i dalsze przekazywanie tego dziedzictwa soborowego, aby nie zboczyć z drogi, jaką Pan wskazał swojemu Kościołowi.

Po drugie, będziecie rozważać kwestię ewangelizacji i wiary w Europie. W rzeczywistości w ostatnich dziesięcioleciach wzrosła świadomość, że ewangelizacja Europy staje się zadaniem coraz bardziej niezbędnym. Zniesienie «żelaznej kurtyny» zwiększyło poczucie odpowiedzialności za narody Wschodu, mocno doświadczone przez długo panujący reżim ateistyczny, a także ożywiło zaangażowanie ekumeniczne, konieczne, aby Ewangelia była głoszona z większą niż kiedykolwiek mocą. W Europie ponadto mocniej zaznaczył się pluralizm religijny, przy szybkim wzroście liczebnym muzułmanów. W takiej sytuacji jest rzeczą jeszcze ważniejszą i pilniejszą, aby chrześcijanie zdawali sobie sprawę z tego, że Ewangelii nie można zatrzymać dla siebie. Poza tym, Europa jest odpowiedzialna za ewangelizację świata. W szczególności otwarły się nowe drogi współpracy między Episkopatami na rzecz Afryki; inne otworzą się w przyszłości na rzecz Azji. Wszystko to jednak wymaga głębokiej odnowy duchowej, aby każdy program duszpasterski był mocno zakorzeniony w Chrystusie, którego się zna, kocha, naśladuje (por. Jan Paweł II, List apostolski Novo millennio ineunte, 29).

Po trzecie, Jego Świątobliwość z zadowoleniem przyjął do wiadomości, że zajmiecie się zagadnieniem ewangelizacji i dialogu. Zagadnienie to przychodzi na myśl, gdy bierze się pod uwagę rozmaite dziedziny duszpasterskie, jakimi zajmuje się wasza organizacja kościelna. Między innymi rozważać będziecie możliwości, jakie stwarzają katecheza, szkoła, uniwersytet, jak i środki społecznego przekazu. W tym względzie jakże nie przyjąć z głęboką wdzięcznością Bogu dziedzictwa, jakie pozostawili nam papieże Paweł VI i Jan Paweł II, którzy potrafili w nadzwyczajny sposób połączyć gorliwość misyjną z nieustannym otwarciem na dialog? W świetle przykładów tak wielkich świadków XX w. Ojciec Święty Benedykt XVI wzywa teraz, aby nie obawiać się podejmowania obecnych wyzwań duszpasterskich oraz wsłuchiwać się w człowieka w jego konkretnych warunkach życia osobistego i społecznego, z gotowością głoszenia wszystkim Ewangelii nadziei. Ewangelia niczym lampa została powierzona także chrześcijanom trzeciego tysiąclecia, aby ją odważnie głosili i dawali o niej wiarygodne świadectwo, oświetlając cały dom (por. Mt 5, 15).

Na koniec Ojciec Święty zapewnia o pamięci i o modlitwie w intencji prac sesji plenarnej i ponawiając pozdrowienia dla członków Rady Konferencji Episkopatów Europy, uprasza o obfitość łask niebieskich, i z serca udziela wszystkim specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego.

Ja również, przyłączając się do życzeń Jego Świątobliwości, pragnę złożyć wyrazy uszanowania.

Oddany w Panu

Kard. Angelo Sodano
Sekretarz Stanu

29 września 2005 r.

opr. mg/mg