Tworzenie zespołów ds. public relations (cz. I)

Tworzenie zespołów ds. public relations (cz. I)

Bezpośrednie i pośrednie sytuacje społeczne są regulatorami ludzkich zachowań, wpływają na mechanizmy regulacji stosunków międzyludzkich - procesy percepcji, pamięciowe, wykonawcze i motywacyjne. Grupy społeczne wywierają bardzo silny, pozytywny lub negatywny, wpływ na swoich członków. Przypomnijmy, grupa to dwie lub więcej osób, między którymi istnieją bezpośrednie interakcje, posiadają ustalony cel, wspólne normy grupowe, tworzą strukturę grupową oraz mają poczucie odrębności w stosunku do innych grup. Wśród rodzajów grup wyróżniamy: nakazowe, komitety i zespoły zadaniowe, nieformalne i odniesienia. Cel grupowy to pewien punkt w przestrzeni psychologicznej, który dla całej grupy, a przynajmniej dla większości jej członków, ma wartość pozytywną. Cel może być jasny lub niejasny, operacyjny lub nieoperacyjny, wypracowany lub narzucony.

Public relations powinno tłumaczyć cel, gdyż im większa jasność celu tym załoga mocniej angażuje się w funkcjonowanie firmy, mniej jest napięć związanych z wykonywaniem zadań, personel utożsamia się z organizacją, a także bardziej poddaje się poleceniom. Ważna jest umiejętność rozłożenia celów na poszczególne zadania i operacje oraz określenie ich typu: addytywne, dysjunktywne, kompensujące, koniunktywne, do podziału. Cel wypracowany przez grupę w interakcjach i posiadający pozytywną wartość dla większości członków grupy, mobilizuje i pozwala na wzajemne oceny.

Często wykorzystywanym instrumentem public relations jest spotkanie kierownictwa firmy z pracownikami, na którym wspólnie omawia i dyskutuje się zasadność oraz cel podejmowanych działań - załoga ma poczucie współuczestniczenia w wyznaczaniu celów organizacji. Natomiast jedną z bardziej efektywnych technik rozwiązywania konfliktów między grupami jest stawianie przed nimi celu nadrzędnego, którego osiągnięcie zmusza członków do wzajemnych interakcji, sprzyjających nawiązywaniu pozytywnych emocjonalnych stosunków i jednocześnie zaspakaja istotne potrzeby indywidualne. Grupa, mająca wspólny cel i działania, już po konflikcie wewnętrznym, staje się bardziej uodporniona na dalsze konflikty.

Normy grupowe wewnętrzne i zewnętrzne są przepisami, określającymi sposób zachowywania się członka grupy - jak daleko zachowanie pojedynczego członka grupy może odbiegać od wzorca idealnego zachowania. Wyróżnia się struktury grupowe: władzy, socjometryczna, komunikowania się, awansu, prestiżu i formalna. Norma grupowa pełni trzy ważne funkcje: pozwala na osiągnięcie celu, poczucia odrębności i utrzymanie się grupy przy życiu. Do technik przyswajania norm grupowych zaliczamy: naśladownictwo, karanie lub nagradzanie, przekonywanie, autokorekcja i współkreacja. Siła konformizmu (uleganie przez pojedynczego członka presji grupy) i możliwość sterowania tym zjawiskiem, zależy w dużej mierze od współwystępowania cech grup wywierających nacisk, cech zadania, której nacisk dotyczy oraz cech osób poddanych naciskowi.

Zespół public relations (public relations team) jest grupą dobrze rozumiejących się ludzi, posiadających różne umiejętności, zdolności i doświadczenia, razem realizujących wspólny cel, a także osiągających z tego satysfakcję oraz zadowolenie. Efektywny zespół wie, dokąd zmierza, ustala cele możliwe do zrealizowania, wykorzystuje swoje zasoby w sposób energiczny i nowatorski, przygotowuje wiele różnych wariantów działania. W miarę potrzeby elastycznie stosuje doraźne strategie, sprawdza osiągnięte postępy. Członkowie ufają sobie wzajemnie, wierzą w powodzenie działań, kierują się realistyczną oceną faktów. Cechuje ich wrażliwość na reakcje interpersonalne i umiejętność układania konstruktywnych stosunków z innymi osobami. Skuteczny zespół, w porównaniu z przeciętnym zbiorem ludzi, więcej planuje, wiąże działania z celem firmy, przejawia mniej postaw obronnych w trakcie narad i dyskusji. Poszczególne osoby bardziej angażują się we wspólne działanie, poświęcają więcej uwagi celom krótkookresowym i średniookresowym.

cdn.

opr. MK/PO