Radość rozsadzająca serce

Stanął przede mną Jezus – wspomina Alicja. Bardziej realny, prawdziwszy niż wszystko, co było w kaplicy: niż ludzie, którzy stali obok. Stało się to po przyjęciu Komunii św. (podczas Eucharystii), kiedy ze skruchą myślałam, jak bardzo jestem spóźniona w drodze do Niego. Tak rozpoczęły się jej dialogi z Jezusem, które na Jego wyraźną prośbę, zapisywała przez następne 25 lat. Powstały dwa duchowe dzienniki: Świadectwo i Słowo pouczenia. Jezus zachęca w nich Alicję do kroczenia drogą dziecięctwa Bożego, także do ascezy i wyrzeczenia się wszystkiego, co może oddalać od Boga. Przede wszystkim jednak prosi ją o miłość do Niego, miłość największą, jaką jest w stanie Mu ofiarować na tym świecie. Nie żąda od Alicji doskonałości. Tylko miłości.

Kiedy Alicja wraca myślą do pierwszego spotkania z Jezusem pisze: Wszystko przestało istnieć, był tylko On. Jego potęga, moc, ogrom coraz większy i ja coraz mniejsza przy Nim. Ogrom miłości tak wielkiej, niespotykanej, przed którą można tylko płakać nad swoją niewdzięcznością. A potem radość, że On mnie kocha. Radość rozsadzająca serce.

opr. ab/ab