Ks. Edward Brzostowski - misjonarz w Japonii i autor

O JAPONII- Z NADZIEJA - Ks. Edward BRZOSTOWSKI

Ks. Edward Brzostowski, urodzony w 1932 r. w Sens (Francja), wyswiecony w r. -1955 w Sens, odjechal do Japonii w r.1963 i podjal prace misyjna w diecezji Yokohama. Ks.biskup Arai z tej diecezji prosil aby kilku ksiezy nalezacych do Instytutu swieckiego ksiezy „PRADO” przybyl do Japonii i pracowalo w okregu przemyslowym. Cel Instytutu PRADO polega na coraz to scislejszym kroczeniu po szlakach Chrystusa, aby moc coraz skuteczniej przyczyniac sie do zbawienia ludzi.

Od 12 lat zyje w miescie KAWASAKI, lezacym miedzy Tokio a Yokohama, a liczacym ponad milion mieszkancow. To miasto zajmuje czesc okregu przemyslowego, obejmujacego obszar 120 km dlugosci i 5 km szerokosci. Na terenie mojej parafii liczacej 200 0000 mieszkancow zyje 140 ochrzczonych katolikow. W calej Japonii liczacej ponad 126 milionow mieszkancow jest okolo 400 000 katolikow.

STRESZCZENIE KSIAZKI, DOKONANE PRZEZ SAMEGO AUTORA.

W sierpniu 1981 r. Japonska Federacja Protestancka wydala moja ksiazke pod tytulem: „Chiisaki Mono Kara Mananda Sakebi", co brzmi w doslownym tlumaczeniu : „Krzyki, ktorych nauczylem sie od malych”. Moj biskup napisal do tej ksiazki slowo wstepne. Jest ta ksiazka jakims komentarzem Modlitwy Panskiej ilustrowana faktami z zycia i dzialalnoscia ludu japonskiego. Ci „malcy” o ktorych mowi tytul, to wlasnie ci, ktorzy nie maja glosu w zyciu spolecznym, ktorzy nie uczyli sie zbyt dlugo w szkolach, ktorzy nie maja zadnej wladzy w zakresie ekonomicznym. Nie czynia wrzasku poprzez manifestacje na ulicach, lecz spokojnie staraja sie o polepszenie warunkow zycia i pracy. W tym znaczeniu ich codzienna dziatalnosc, o ktorej nie pisze prasa, jest jakby bezglosnym krzykiem, oznaczajacym protest : „NIE !” Nie zgadzamy sie z tymi obecnymi warunkami zycia i pracy ! Nie jestesmy robotami, maszynami, ani narzedziami do produkcji ! Jestesmy ludzmi, a nie bydletami !

Po wiekszej czesci spotykalem sie w Japonii z ludzmi nie ochrzczonymi, ktorzy walczyli o godnosc ludzka. Ta walka zwiazana byla glownie z ruchem robotniczym, ekologicznym i pokojowym. Od tych ludzi wiele sie nauczylem. Nie mialem jednak, tak sadze, zbyt wiele okazji, by podzielic sie z nimi moja ocena ich walk. Nieraz pytali sie : „Dlaczego ty, obywatelu francuski, ty, misjonarzu wierzacy w Boga, uczestniczysz w tych naszych walkach, wspierasz nas swoja obecnoscia ?” Miatem wtedy radosc ze moglem im odpowiedziec krotko i jasno o motywie zwiazanym z moja wiara w Chrystusa. Pelna jednak odpowiedz zawarta jest w ksiazce ktora napisatem w ich intencji.

Jestem przekonany, ze „nie kazdy, ktory Mi mowi : „Panie. Panie”, wejdzie do krolestwa niebieskiego, lecz ten, kto spelnia wole mojego Ojca ktory jest w niebie” (Mt.7/21) powiedzial Jezus. Na czym jednak polega Wola Boga ? - Bog kocha wszystkich ludzi bez roznicy i chce zbawienia wszystkich, poniewaz dal ludziom w tym celu wlasnego Syna Jednorodzonego (J 3/17). Dlatego tez Bog Ojciec daje wszystkim ludziom niezbedna laske Ducha Swietego, Ducha Swiatlosci i Milosci, aby mogli odkryc, na czym konkretnie polega Jego Wola i by mogli ja wypelnic. Ten Duch Swiety, ktory prowadzil Chrystusa przez cale Jego zycie, zwraca wzrok niewidomym, ruchliwosc sparalizowanym, wolnosc niewolnikom i glosi Dobra Nowine wyzwo!enia wszystkim biednym (Lk 4,16-20). Jezus nauczyl nas modlic sie zwracajac sie do Ojca Niebieskiego, mowiac : „Ojcze nasz... zbaw nas ode zlego !” Czy byc niewidomym, nieswiadomym zla, ktore istnieje w swiecie, nie jest zla rzecza ? Czy byc sparalizowanym lekiem, tworzostwem nie jest zla rzecza ? Czy walczyc o wolnosc dla wszystkich, o godnosc czlowieka jest zla rzecza ? Duch Swiety przemawia do serca kazdego, mowiac : „Nie bojcie sie, Bog jest z wami, jesli pelnicie Jego wole, jesli ciagle zwracacie sie do Niego, aby otrzymac niezbedna swiatlosc i milosc”.

Konkretnie mowiac, gdzie jest wiec zlo obecnie w naszym spoleczenstwie ? W jaki sposob staraja sie byc wyzwoleni od wszelkiego zla ? Poniewaz warunki zycia i pracy nie zgadzaja sie z godnoscia czlowieka, to ludzie organizuja sie, aby moc skutecznie walczyc razem i zdobyc to, czego pragna. Tego rodzaju walka moze oczywiscie byc prowadzona w duchu nienawisci w stosunku do do tych, ktorzy stwarzaja te cierpienia. My, jako uczniowie Chrytusa, chcemy prowadzic te walke w duchu milosci. Jak powiedzial Ojciec sw. w swoim apelu Jasnogorskim 19 czerwca 1983 r. w Czestochowie :

„Wiec tylko Cie prosze o Matko mojego Narodu(. ..) za tymi, ktorzy cierpia i za tymi ktorzy sprawiaja cierpienia(...) bo przeciez Twoj Syn nie chce nikogo odrzucic ! (...) Przebaczenie jest mocne moca milosci. Przebaczenie nie jest slaboscia. Przebaczac- nie oznacza rezygnowac z prawdy i sprawiedliwosci. Oznacza : zmierzac do prawdy i sprawiedliwosci droga Ewangelii !”

Milosc wobec „nieprzyjaciela nie moze byc okazana tym samym sposobem, co milosc wobec przyjaciela. Gdy bito Jezusa w lewy policzek, nie nadstawil on prawego, ale zapytal zolnierza, ktory go uderzyl : „Jezeli zle powiedzialem, udowodnij, co bylo zlego. A jezeli dobrze, to dlaczego mnie bijesz ?” Znaczy to, ze wszyscy, ktorzy organizuja protest i akcje przeciwko wszelkiemu zlu istniejacemu pomagaja tym „nieprzyjacielom” (wyzyskiwaczom, przesladowcom, itp.) dojsc do swiadomosci, ze niedobrze postepuja. Nie beda mogli byc zbawieni i uzyskac nowe serca napelnione miloscia Boza, dopoki nie przestana wykonywac zla. A milosc wobec przyjaciol cierpiacych z jakiego badz powodu polega na tym, ze staramy sie konkretnie ich wyzwolic z tych cierpien.

Bog Ojciec, do ktorego zwracamy sie w tej modlitwie Panskiej jest Bogiem, ktory objawil sie przez Prorokow i Chrystusa oraz Apostolow jako Opiekun „sierot, wdow i cudzoziemcow”: „Dosyc napatrzylem sie na udreke ludu mego w Egipcie i nasluchalem sie narzekan jego na ciemiezcow. Zstapilem, aby go wyrwac z reki Egiptu...” (Wj 3/7-8). Wiemy, ze cokolwiek uczynimy wobec cierpiacego czlowieka, glodnego, nagiego, chorego, uwiezionego, to uczynimy dla samego Chrystusa. Nie moze czlowiek z godnoscia modlic sie do Boga Ojca, jesli nie stara sie okazac w zyciu codziennym troski i pomocy wobec ludzi cierpiacych. To moze byc wlasnie to „zwyciestwo milosci”, o ktorym Papiez mowil podczas swej ostatniej pielgrzymki w Polsce, dajac nam jako znaki zwyciestwa :

sw. Kolbego, bl. Kalinowskiego, bl. Chmielowskiego, bl. Ledochowska. Oni okazuja nam ducha wiecznej Ewangelii, ktory ma sie konkretyzowac w naszym codziennym zyciu.

Karol Marks w swoim czasie powiedzial : „Religia jest opium dla ludzi”. Oczywiscie to moglo byc wtedy prawda i nadal jest jeszcze prawda w niektorych warunkach. Lecz gdy widzimy ruchy vvyzwolenia biednych mas ludzi istniejace w Ameryce Lacinskiej, na Filipinach, w Korei i w wielu innych krajach, to nawet i sumienni marksisci w Japonii odkrywaja ze wiara w Chrystusa nie jest zadnym „opium”, lecz przeciwnie swiatlem i energia do niezbednej walki o godnosc czlowieka, do budowania nowego spoleczenstwa, w ktorym „otrze z ich oczu wszelka lze, a smierci juz odtad nie bedzie. Ani zaloby ni krzyku ni trudu juz odtad nie bedzie” (Ap 21/4).

We wrzesniu 1982, wydano ksiazke ks. E. Brzostowskiego w jezyku francuskim: „Prier: Un nouveau Defi Japonais” (Wyd. Editions Ouvrieres, 12 avenue Sr Rosalie, Paris 13). W niedlugiem czasie Redakcja wyda fragmenty z tej ksiazki. (Niestety, nie doszlo do skutku).

Wydaje: Papieska Unia Misyjna Duchowienstwa, Skwer Ksiedza Kardynala Stefana Wyszynskiego, 6

01-015 Warszawa „Swiatlo Narodow”, Rok III, pazd. 1983.