Cuda na skale

3 PYTANIA

Ks. dr Krzysztof M. Białowąs
postulator rzymski

Dlaczego do Santa Domenica di Placanica co roku przybywają tysiące pielgrzymów? Co tam się dokonuje?

Mam piękne porównanie Kalabrii z miejscami kultu Matki Bożej w Polsce. Dlaczego tylu pielgrzymów przybywa do Kalwarii Zebrzydowskiej? Św. Jan Paweł II powiedział bardzo pięknie, że to miejsce, czyli Kalwaria Zebrzydowska w przedziwny sposób nastraja serce i umysł do wnikania w tajemnicę więzi, jaka łączy cierpiącego Zbawcę i Jego współcierpiącą Matkę. Papież kontynuuje myśl, dodając, że w centrum tajemnicy tej miłości każdy, kto tu przychodzi, odnajduje siebie, swoje życie, swoją codzienność, swoją słabość i równocześnie moc wiary i nadziei. Tę moc, która płynie z przekonania, że Matka nie opuszcza swego dziecka w niedoli, ale prowadzi do Syna i zawierza Jego miłosierdziu. Kalabria jest miejscem, gdzie ludzie nie tylko z Włoch, ale również z innych części świata przybywają do Matki, aby prosić Ją o pomoc, by otrzymać siłę, aby być wzorem i przykładem dla innych. Tam dzieje się tajemnica opatrzności Bożej, którą nie zawsze potrafimy zrozumieć. Santa Domenica di Placanica jest miejscem wybranym przez Boga, dlatego jest wyjątkowe. Tam Matka Boża w sposób szczególny udziela swoich łask. Tak jak inne sanktuaria maryjne: Kalwaria Zebrzydowska, Kodeń, Leśna Podlaska i wiele innych miejsc w Polsce, tak Santa Domenica di Placanica jest miejscem, gdzie Bóg dzieli się miłosierdziem i udziela swoich łask pielgrzymom, którzy przybywają z różnymi intencjami.

Ksiądz miał okazję poznać brata Cosimo. W jaki sposób jest obecny i „dostępny” dla pielgrzymów? Jakim jest człowiekiem?

To tercjarz z Zakonu św. Franciszka z Asyżu, który dwa razy w tygodniu spotyka się z pielgrzymami. W ciągu roku widzi się z ok. 10 tys. osób, które zapisują się z wyprzedzeniem nieraz półrocznym, aby zobaczyć się z nim twarzą w twarz. Brat Cosimo jako pośrednik między Bogiem, Matką Bożą oraz pielgrzymami pomaga i wyjaśnia wiele spraw, które ciążą na sercach ludzi cierpiących z różnych powodów. Często przyczyną tego jest, jak wiemy, nasz egoizm, zazdrość, grzech, z którym przychodzimy do Matki Bożej, ale nie zawsze chcemy ten grzech tam zostawić. Kiedy wracamy do codzienności, on często powraca z nami, wcześniej czy później go popełniamy po raz kolejny. To jest nasza przegrana, jeśli chodzi o służenie Bogu i drugiemu człowiekowi. Brat Cosimo jest mistykiem i człowiekiem Bożym. Nadal jest pokornym młodzieńcem, mimo że wiek mówi co innego. Spotkanie z nim jest wyjątkowe dla każdego.

Jak to się stało, że Ksiądz zaczął szerzyć w Polsce kult Matki Bożej?

Po obejrzeniu filmu Madonna dello Scoglio (Matka Boża ze Skały) nie mogłem zasnąć, a wewnętrzny głos mi mówił: „Musisz tam pojechać”. Pojechałem do Kalabrii, do sanktuarium Matki Bożej ze Skały, gdzie po nabożeństwie brat Cosimo poprosił mnie na rozmowę. Towarzyszyła jej atmosfera podniosłości, szczerości i zaskoczenia. Brat Cosimo powiedział piękne słowa, że Matka Boża ze Skały wybrała mnie, abym głosił jej kult w Polsce i zakładał grupy modlitewne. I tak się stało. Dziesięć lat temu założyłem pierwszą w miejscowości Koło. Później, podczas głoszenia w różnych miejscach rekolekcji adwentowych czy wielkopostnych opowiadałem w jednej z konferencji o Matce Bożej ze Skały. Wtedy ksiądz proboszcz czy ktoś z parafian zapytał, czy taka grupa mogłaby powstać także u nich. Przedstawiałem procedury założenia takiej wspólnoty, a następnie przywoziłem figurkę Matki Bożej z Kalabrii i wspólnie odprawialiśmy Mszę św., zakładając grupę modlitewną, grupę różańcową. Ostatnio, 9 czerwca przywiozłem figurkę Matki Bożej z ks. bp. Franciszkiem Oliwą, z burmistrzem Antonim Condemi i opiekunem brata Cosimo dr Józefem Cavallo do ks. kanonika Pawła Łukaszki, do miejscowości Korzkiew - tam założyliśmy kolejną grupę modlitewną. Tych miejsc jest obecnie 12 w Polsce: Koło, Lublin, Zalesie Górne, Wieprzec k. Rabki, Tomaszów Lubelski, Szczecin, Borzykowa, Wieluń, Terespol, Trawniki, Kanie. Przygotowujemy następne miejscowości poprzez dni skupienia. Mam nadzieję, że jeszcze w tym roku Bóg pozwoli mi założyć jedną albo dwie grupy modlitewne. Warto zacytować słowa bł. kard. Schustera, arcyb. Mediolanu (którego beatyfikował nasz papież, św. Jan Paweł II w 1996 r.): „Ludzie nie dają się już przekonać naszym kazaniom, lecz w obliczu świętości jeszcze wierzą, jeszcze klękają, jeszcze się modlą. Gdy przechodzi święty, żywy czy zmarły, przychodzą wszyscy... Diabeł nie lęka się naszych stadionów sportowych, naszych kin; on boi się naszej świętości. Błogosławię wam. Bądźcie święci”.

NOT. KO