Skała i słabeusz

Ewangelia Mateuszowa niewątpliwie wyróżnia się spośród innych kanonicznych ewangelii tym, że została najbardziej starannie skomponowana przez jej autora. Każdy z ewangelistów wybierał z bogatego dziedzictwa ustnych i pisemnych opisów słów i czynów Jezusa, tworząc z wybranych fragmentów swoją autorską kompozycję. U Mateusza szczególną rolę odgrywają liczby i logiczna struktura. Egzegeci podkreślają, że umieszczenie wyznania Piotra dokładnie w samym środku Ewangelii, wskazuje na znaczenie, jakie Mateusz przywiązuje do postaci tego Apostoła. Jedynie Mateusz podaje odpowiedź Jezusa na wyznanie Piotra, odpowiedź, która nie bez powodu przywoływana jest zawsze, gdy wybierany jest nowy papież, każdorazowy następca Piotra.

Jezus zapowiada zbudowanie swojego Kościoła na wierze i świadectwie Piotra. Będzie to budowla wrośnięta w duchową skałę tak mocno, że piekielne bramy, czyli wszelkiego rodzaju moce przeciwne Bogu, nie zdołają jej zniszczyć. Jezus nawiązuje tu wprawdzie do nowego imienia, jakim obdarzył rybaka Kefasa, gdy powołał go na pierwszego z Apostołów i nazwał  Petros, czyli skałą. Jednak Piotr nie będzie skałą sam z siebie.

Ewangelie ciekawie szkicują postać Piotra. Z jednej strony jest on zawsze wymieniany na początku listy Dwunastu i określany jako „pierwszy”; on też jest w najstarszej tradycji wymieniany jako ten, któremu Jezus ukazał się najpierw po zmartwychwstaniu; on też otrzymuje zadanie czuwania nad owcami z Jezusowej owczarni. Ale z drugiej strony, to właśnie Piotr jest tym, który tak mocno sprzeciwia się zapowiedzi męki, że Jezus musi go ostro strofować; on traci odwagę, gdy chce jak Mistrz chodzić po falach; on wreszcie okazuje się tchórzem, gdy znajomość z pojmanym i prowadzonym na przesłuchanie Jezusem może być niebezpieczna.

Piotr nie jest skałą sam z siebie, ale dopiero zaufanie do Pana i pokorna świadomość własnej słabości czynią z niego opokę, która będzie w stanie oprzeć się każdemu atakowi złych mocy. To bardzo pocieszające, że każdorazowemu następcy Piotra taki właśnie obraz jego papieskiej posługi zostaje wpisany do sztambucha.