W drodze do nieba

1. Na zakończenie tej uroczystej liturgii ku czci Wszystkich Świętych kierujemy wzrok ku górze. Dzisiejsze święto przypomina nam, że zostaliśmy stworzeni dla nieba, gdzie Maryja już dotarła i gdzie nas oczekuje.

Życie chrześcijańskie jest przejściem przez ziemię z sercem zwróconym ku górze, ku domowi niebieskiego Ojca. Tak właśnie przeszli przez życie święci, a nade wszystko dziewicza Matka Chrystusa. Jubileusz przypomina nam ten istotny wymiar świętości — że jest ona kondycją pielgrzymów, którzy każdego dnia szukają Królestwa Bożego, ufając w Bożą Opatrzność. Na tym polega autentyczna chrześcijańska świętość, która nie ma nic wspólnego z fatalizmem ani z ucieczką od rzeczywistości. Przeciwnie, pobudza do konkretnego wysiłku i każe wpatrywać się w Chrystusa, Wcielonego Boga, który otwiera nam drogę do nieba.

2. W takiej perspektywie przygotowujemy się do jutrzejszych obchodów wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych. Udajemy się w duchu na groby naszych bliskich, którzy poprzedzili nas ze znakiem wiary i potrzebują wsparcia naszej modlitwy. Pamiętam o wszystkich, którzy stracili życie w ciągu minionego roku; myślę zwłaszcza o ofiarach ludzkiej przemocy: oby każda z nich mogła znaleźć w Bogu upragniony pokój.

3. W tym świetle Maryja jeszcze bardziej jawi się nam jako Królowa Świętych i Matka naszej nadziei. Do Niej zwracamy się, aby prowadziła nas drogą świętości i wspomagała w każdej chwili życia, teraz i w godzinie naszej śmierci.

Następnie Ojciec Święty pozdrowił wiernych w różnych językach. Po francusku powiedział:

W dniu Wszystkich Świętych witam serdecznie licznych pielgrzymów z krajów języka francuskiego, którzy przybyli tu z okazji Jubileuszu, aby odnowić swą wiarę w Chrystusa Zbawiciela. Cieszy mnie widok przyniesionych przez nich sztandarów, które wykonali bardzo starannie, wkładając w to wiele trudu. Dziękuję wszystkim, którzy zechcieli w ten sposób przedstawić świętych wszystkich stuleci. Te wizerunki pozwalają nam odkryć skarb Kościoła — mężczyzn i kobiety, którzy szli za Chrystusem drogą kapłaństwa, życia konsekrowanego lub małżeństwa. Obyście i wy, drodzy przyjaciele, usłyszeli na nowo wezwanie do wejścia na drogę świętości, do służby Bogu i braciom, do udziału w życiu Kościoła i świata! Kościół liczy na was. Błogosławię wam z całego serca.

opr. mg/mg

oceń artykuł