Naczynia gliniane

Temat: Naczynia gliniane

Już opis stworzenia człowieka ukazuje dzieło Boga na przykładzie pracy garncarza. Bóg lepi człowieka z gliny i tchnie w niego tchnienie życia. Kształtowanie człowieka niby naczynia glinianego ukazuje zupełną dowolność z jaką Stwórca kształtuje swoje stworzenie. Praca gliniarza zasadniczo różni się od pracy rzeźbiarza, który w twardym materiale wykuwa swoje dzieło. Bóg może dowolnie kształtować świat i to czyni. Dzisiejsze pierwsze czytanie przypomina nam o tym. Jednak kiedy przychodzi czas wypalenia naczynia utrwala ono swój kształt. Twardnieje, ale poprawnie ukształtowane służy człowiekowi. Jeśliby jednak naczynie zostało źle ukształtowane przez garncarza, może on poprawić swoje dzieło, zanim je wypali. Nie tak jak w przypadku rzeźby, gdzie nierozważny ruch może zniszczyć całość. Jednak Bóg nie myli się w swoich dziełach. Jego stwórcze działanie jest dobre i doskonałe. To człowiek, zanim utrwali swe postępowanie potrzebuje obróbki. Poddania się woli Bożej i dopasowania do Boskich rąk Stworzyciela.
Porównanie do dzieła garncarza nie jest wyjątkiem w Piśmie Świętym. Oto także w Nowym Testamencie przeczytamy, że nosimy skarb w naczyniach glinianych. Dzieło garncarza pozostaje kruche i delikatne. Jednak człowiek, ukształtowany na obraz i podobieństwo Boże zostaje napełniony łaską i powołany do szczęścia wiecznego. Bóg przychodzi do ludzkiego serca, aby ludzkie ciało będące świątynią Ducha Świętego stało się miejscem przebywania Boga. Człowiecze serce w ten sposób staje się terytorium, przestrzenią Królestwa Bożego.

SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Królestwo Boże jest pośród nas, jest w nas. Bóg ukształtował nas w sposób doskonały, jednak od nas zależy, czy w owych kruchych i nietrwałych naczyniach, jakimi jesteśmy my sami, będziemy nosić ów skarb, Boga samego, czy też wypełnimy je pustką i marnością. To zaś w dzień sądu wyda o nas świadectwo przed Tym, Który wezwie nas, abyśmy zdali sprawę z całego naszego życia.

PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czym wypełniam moje życie?