Wyszukano wyników: 233
Wielkie Religie Wschodu
Amerykański psycholog sportu i sympatyk New Age, Michael Murphy, twierdzi, że badając przeżycia sportowców, zwłaszcza na etapie krańcowego wysiłku, dochodzi się do wniosku, iż doznają oni mistycznych stanów świadomości. Są one podobne do tych, o których mówią religie Wschodu: niezależnie od rodzaju uprawianej dyscypliny.
Ona: gorliwa katoliczka. On: ateista, antyklerykał. Po śmierci żony nawrócił się i... został dominikaninem
Historia tego francuskiego małżeństwa opowiada o wielkiej miłości katoliczki i antyklerykała i tajemniczym działaniu łaski Bożej. Bo gdyby nie miłość, ona nie byłaby dzisiaj kandydatką do wyniesienia na ołtarze, a on – zadeklarowany antyklerykał i ateista – nie przeżyłby głębokiego nawrócenia i nie wstąpił do dominikanów…
Franciszek: charyzmaty to dary Ducha dla dobra wspólnego
„Charyzmaty, nawet jeśli zdają się małe, należą do wszystkich i dla dobra wszystkich. Miłość pomnaża charyzmaty; sprawia, że charyzmat jednego staje się charyzmatem wszystkich” – stwierdził papież podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. Tematem jego katechezy były właśnie charyzmaty, jako „dary Ducha dla dobra wspólnego”.
Elon Musk: wirus „woke” zabił mi syna. Dlatego chcę ten wirus unicestwić
W rozmowie z Jordanem Petersonem Elon Musk, amerykański miliarder i wizjoner technologiczny podzielił się historią swojego syna, którego utracił przez ideologię LBGT+ i promocję genderyzmu. Jego głos brzmi szczególnie dobitnie w dniu, gdy w naszym sejmie złożono projekt ustawy zakazującej przeprowadzania tranzycji płciowej u dzieci.
Historia i teologia wielkoczwartkowej Mszy Krzyżma. Dlaczego Kościół posługuje się trzema różnymi olejami?
Wielki Czwartek stanowi zwieńczenie czterdziestodniowej pokuty i bramę wprowadzającą w najważniejsze wydarzenia zbawcze Jezusa. Zanim zacznie się Triduum Sacrum, w kościołach katedralnych przed południem ma miejsce Msza Krzyżma, podczas której błogosławione są oleje wykorzystywane przy sprawowaniu sakramentów.
Aureola nad obciętą głową
Z odrętwienia wyrwał go męski śpiew, dziwnie kontrastujący z ponurym miejscem, w którym się znajdował. Chwiejnym krokiem podszedł do okna i uczepił się krat. U dołu, eskortowani przez strażników, ze świecami w rękach, szli na straszną śmierć kartuzi. Znał ich, spędził w ich klasztorze cztery lata. „Wielbi dusza moja Pana...” – pełna chwały pieśń obijała się echem o posępne mury londyńskiej Tower. Tomasz More zacisnął palce na żelaznych prętach. Wiedział: teraz kolej na niego.
Nowości w serwisie
- Beatyfikacja ks. Streicha: trzeba głosić Ewangelię, choć czasy są często wrogie
- Kard. Sarah wysłannikiem papieskim na 400-lecie objawień św. Anny we Francji
- Nawrocki o CPK: ten projekt jest symbolem Polski ambitnej, Polski z aspiracjami
- Sebastian M., podejrzewany o spowodowanie śmiertelnego wypadku na A1, zatrzymany w ZEA
- Pierwsze spotkanie Leona XIV ze współpracownikami: Papieże przemijają, kuria pozostaje
- Bł. ks. St. Streich: znak zwycięstwa ofiarnej posługi kapłańskiej nad zaślepionym ideologicznie bojówkarstwem
- 125. rocznica kanonizacji św. Rity – augustianki o niezachwianej wierze, zwyciężającej zło dobrem
- Nienawiść niejedną ma postać
- W niedzielę dwa marsze w stolicy. Do udziału wzywają zarówno politycy rządu, jak i opozycji
- Lekarze Bez Granic: sytuacja w Gazie katastrofalna. „Jesteśmy u kresu sił”
