Jan Pawel II o Bożym Miłosierdziu i św. Faustynie

Jan Paweł II o Bożym Miłosierdziu i św. Faustynie Opracował Piotr Szweda MS ISBN: 978-83-7580-002-9 wyd.: Wydawnictwo Salwator 2008

Wybrane fragmenty Wstęp - Piotr Szweda MS Misericordias Domini in aeternum cantabo Byli „znakami” Miłosierdzia Bożego Psalm 51. — Zmiłuj się nade mną, Boże Tajemnica miłosierdzia

Wstęp

Analizując życie Sługi Bożego Jana Pawła II, możemy stwierdzić, że było ono w niezwykły sposób związane z tajemnicą Bożego Miłosierdzia. Stanowiła ona istotny element jego pontyfikatu będącego odpowiedzią na wołanie współczesnego świata, w którym w zastraszający sposób szerzył się egoizm, obojętność i znieczulica serc, poprzez swoją wrażliwość na człowieka, na jego biedy i cierpienia.

Orędzie o Bożym Miłosierdziu historia wpisała w tragiczne doświadczenie II wojny światowej, podczas której młody Karol Wojtyła pracował w zakładzie produkcji sody „Solvay” w Borku Fałęckim nieopodal wzgórza, na którym znajduje się cmentarz Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. W tych trudnych latach orędzie Miłosierdzia Bożego było dla niego szczególnym oparciem i niewyczerpanym źródłem nadziei. Często widywano go, jak modlił się przy grobie siostry Faustyny, także w późniejszym okresie, już jako ksiądz.

Jako biskup, a następnie metropolita krakowski, chętnie odwiedzał klasztor w Łagiewnikach, wygłaszając okolicznościowe homilie i spotykając się z młodzieżą. Brał również udział w sympozjach organizowanych na temat Bożego Miłosierdzia. 5 października 1965 roku, po zasięgnięciu opinii ówczesnego prefekta Świętego Oficjum, kard. Alfreda Ottavianiego, abp Karol Wojtyła rozpoczął proces informacyjny dotyczący życia i cnót siostry Faustyny Kowalskiej, zakończony uroczyście 20 września 1967 roku.

Kardynałowi Karolowi Wojtyle bardzo zależało na tym, by wynieść na ołtarze siostrę Faustynę. Nie ustawał zatem w wysiłkach, aby usunąć wszelkie przeszkody nieustannie pojawiające się w tej sprawie. Wielokrotnie interweniował u Stolicy Apostolskiej, udowadniając stosownymi dokumentami, że wydany 19 listopada 1958 roku dekret Świętego Oficjum, zakazujący kultu Bożego Miłosierdzia przekazanego przez siostrę Faustynę, powinien być uznany za nieobowiązujący. Tak też się stało. 30 czerwca 1978 roku Kongregacja Doktryny Wiary wydała Notyfikację odwołującą zakaz szerzenia nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego.

Niezmiernie rzadko w dziejach Kościoła zdarzało się, aby biskup rozpoczynał czyjś proces beatyfikacyjny i kończył go jako papież. Opatrzność sprawiła, że było tak w przypadku kard. Karola Wojtyły, który już jako Jan Paweł II 18 kwietnia 1993 roku ogłosił siostrę Faustynę Kowalską błogosławioną, a 30 kwietnia 2000 roku zaliczył ją w poczet świętych. Zgodnie z przepowiednią siostry Faustyny, jej kanonizacja odbyła się w dwóch miastach: w Rzymie, na placu św. Piotra, i w Krakowie Łagiewnikach, poprzez telemost, dzięki któremu pielgrzymi zgromadzeni w Krakowie mogli być świadkami uroczystości, w Watykanie a na placu św. Piotra można było obserwować Mszę Świętą w Łagiewnikach. Można postawić pytanie: kto jeszcze kilkanaście lat temu wiedział, kim była siostra Faustyna i gdzie leżą Łagiewniki? A dzisiaj do Bazyliki Miłosierdzia Bożego w Krakowie przybywają corocznie ponad dwa miliony pielgrzymów z Polski i ze wszystkich kontynentów ziemskiego globu.

Ojciec Święty Jan Paweł II, współczesny świadek Bożego Miłosierdzia, wskazywał niezachwianie na jeden z owych motywów życia i nadziei człowieka, na Ewangelię Miłosierdzia. Dla Papieża miłosierdzie było szczególną koncentracją na godności człowieka (DM 6). O swojej czci dla Bożego Miłosierdzia Jan Paweł przypominał w czasie pielgrzymek do Polski, podczas wizyt w sanktuarium w Łagiewnikach.

Przez całe swoje posługiwanie dla Kościoła Powszechnego dawał również osobiste świadectwo miłosierdzia wobec ludzi, zwłaszcza chorych, cierpiących i umierających. Papież sam żył miłosierdziem i w praktyce pokazywał, w czym ma się ono wyrażać. Szczególną lekcją miłosierdzia było przebaczenie tureckiemu zamachowcy Ali Ağcy, którego Papież odwiedził 27 grudnia 1983 roku we włoskim więzieniu. W tym świadectwie przebaczenia najdoskonalej wypełniły się słowa zawierzenia i ufności w Boże Miłosierdzie, wypowiadane przez Jana Pawła II każdego dnia w Modlitwie Pańskiej: Odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.

Orędzie Miłosierdzia Bożego zawsze było Janowi Pawłowi II bliskie i drogie, wpisując się w cały jego pontyfikat jako złota nić łaski. Przez świadectwo życia pokazywał, jak bardzo dzisiejszy świat potrzebuje Bożego Miłosierdzia! Na wszystkich kontynentach z głębin ludzkiego cierpienia zdaje się wznosić wołanie o miłosierdzie. Tam, gdzie panuje nienawiść i chęć odwetu, gdzie wojna przynosi ból i śmierć niewinnych, potrzeba łaski miłosierdzia, które koi ludzkie umysły serca, i rodzi pokój. Gdzie brak szacunku dla życia i godności człowieka, potrzeba miłosiernej miłości Boga, w której świetle odsłania się niewypowiedziana wartość każdego ludzkiego istnienia. Potrzeba miłosierdzia, aby wszelka niesprawiedliwość na świecie znalazła kres w blasku prawdy (Kraków Łagiewniki 2002).

Testamentem papieża Jana Pawła II dla naszej Ojczyzny i dla Kościoła Powszechnego, stało się ustanowienie sanktuarium Miłosierdzia Bożego w krakowskich Łagiewnikach. Wymowne zaś potwierdzenie autentyczności świadectwa Bożego Miłosierdzia w życiu Sługi Bożego Jana Pawła II stanowi Akt zawierzenia świata Miłosierdziu Bożemu, dokonany 17 sierpnia 2002 roku w krakowskich Łagiewnikach. Jest to także zachęta do tego, abyśmy nie zapomnieli przesłania Papieża o Miłosierdziu Bożym i wciąż je pogłębiali, żyjąc nim na co dzień. Trzeba ciągle zagłębiać się w spuściznę Ojca Świętego, aby spełnić jego wielkie pragnienie: Ojczyzno moja kochana, Bóg Cię wywyższa i wyszczególnia, ale umiej być wdzięczna! (Dz. 1038).

Jan Paweł II, niestrudzony pielgrzym i autentyczny sługa miłosierdzia, szedł przez świat i głosił, że nic nie jest bardziej potrzebne człowiekowi niż Miłosierdzie Boże — owa miłość łaskawa, współczująca, wynosząca człowieka ponad jego słabość ku nieskończonym wyżynom świętości Boga. Całym swoim życiem i posługą świadczył, że w tym świecie obecna jest miłość potężniejsza od zła. Słowem i czynem uczył, że tajemnicę Bożego Miłosierdzia trzeba przeżywać w kontekście codziennego życia każdego człowieka. Nauczanie Papieża z dalekiego kraju można zawrzeć w słowach Pana Jezusa skierowanych do św. Faustyny: Miłosierdzie Moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł (Dz. 699).

Sługa Boży Jan Paweł II, papież, który pozostał człowiekiem, jest niezwykłym znakiem potęgi zawierzenia Miłosierdziu Bożemu, o czym wszyscy przekonaliśmy się, gdy na oczach całego świata umierał w wigilię święta Bożego Miłosierdzia. Kiedy 2 kwietnia 2005 roku o godzinie 21.37 odchodził do Domu Ojca, dookoła panowała już noc Miłosierdzia Bożego.

W czasie Mszy Świętej odprawionej w łagiewnickim sanktuarium w rocznicę wyboru Jana Pawła II, 16 października 2005 roku, metropolita krakowski abp Stanisław Dziwisz, wieloletni osobisty sekretarz Ojca Świętego, powiedział: Podczas uroczystości pogrzebowych wiatr zamknął księgę Ewangelii na papieskiej trumnie. Nie zamknął jednak tej księgi, którą Papież, niezmordowany Pielgrzym i heroiczny wierny Świadek Bożej prawdy i miłości — całym swoim życiem pisał w ludzkich sercach. My, którzy szliśmy razem z nim, pragniemy świadectwem naszego życia kontynuować pisanie tej księgi. I chcemy ją przekazać następnym pokoleniom, by nigdy nie ustało pielgrzymowanie człowieka do Boga, który nie tylko jest bogaty w miłosierdzie, ale jest Miłością Miłosierną. By nie ustało to pielgrzymowanie, czy tu — do Łagiewnik, czy wszędzie tam, gdzie żyje człowiek, zmagając się ze swoim losem i swoją słabością.

Jan Paweł II o Bożym Miłosierdziu i św. Faustynie to niezwykła propozycja spotkania ze spuścizną Apostoła Miłosierdzia naszych czasów, przypominającego nam, tak jak św. Faustyna Kowalska, że tylko w Bożym Miłosierdziu człowiek znajdzie ukojenie wszelkich lęków i niepokojów codzienności oraz światło nadziei.

W tej wyjątkowej książce znajdziemy nie tylko fragmenty Encykliki o Bożym Miłosierdziu Dives in misericordia, którą nazwano Wielką Kartą Miłosierdzia, ale także wybrane teksty przemówień Jana Pawła II związanych z postacią Świętej z Łagiewnik, homilie o Bożym Miłosierdziu wygłaszane w różnych okolicznościach i miejscach, a także rozważania Sługi Bożego przed modlitwą Regina coeli. Mamy nadzieję, że dzięki tej książce Czytelnik usłyszy jeszcze wyraźniej naglące wołanie Papieża o miłosierdzie w dzisiejszym świecie, który jak nigdy dotąd Bożego Miłosierdzia potrzebuje.

5 października 2007 roku,
w uroczystość św. Faustyny Kowalskiej

Piotr Szweda MS

opr. aw/aw