Mszą św. w katedrze polowej damy i kawalerowie Zakonu Maltańskiego uczcili święto swego patrona – św. Jana Chrzciciela. Eucharystii przewodniczył biskup polowy Józef Guzdek.
W czasie uroczystości do grona rycerzy maltańskich włączony został Edward Mroczkowski. Eucharystia rozpoczęła się od odegrania pieśni Ave Crux Alba (Bądź pochwalony, Biały Krzyżu) hymnu Kawalerów Maltańskich. Następnie przyrzeczenie złożył Edward Mroczkowski.
W homilii ks. Jan Dohnalik, kanclerz Kurii Ordynariatu Polowego podkreślał, że dwa słowa towarzyszą i dobrze określają życie oraz działalność św. Jana Chrzciciela, są nimi: wierność i otwartość na Boży plan. – Wierny Bogu, rośnie i wzmacnia się Duchem na pustyni Izraela. Wierny Bożemu wezwaniu, chrzci, ale jednocześnie jest otwarty na Tego, który przychodzi – powiedział. Dodał, że wierność i otwartość św. Jana Chrzciciela objawiają się także w jego męczeńskiej śmierci.
Eucharystię koncelebrowali ks. Aleksander Seniuk oraz ks. Michał Palowski, który został podniesiony do godności kapelana konwentualnego Zakonu. We Mszy św. uczestniczyło liczne grono dam i kawalerów maltańskich. Obecni byli Vincenzo Manno, ambasador Zakonu Maltańskiego w Polsce z małżonką oraz Anna Maria Anders, pełnomocnik prezesa Rady Ministrów do spraw dialogu międzynarodowego.
Zakon Maltański jest najstarszym zakonem rycerskim wywodzącym się ze wspólnoty mniszej, która w poł. XI wieku utworzyła w Jerozolimie szpital i przytułek dla pielgrzymów przybywających do Ziemi Świętej.
Pierwotnie wspólnotę rycerzy nazywano Rycerzami Św. Jana od imienia patrona - Św. Jana Jerozolimskiego (stąd joannici). Następne nazwy - Zakon Rodyjski, a potem Maltański - brały się od terytoriów, jakimi dysponowali w swojej historii. Pełna nazwa to Suwerenny Wojskowy Zakon Szpitalników św. Jana z Jerozolimy, Rodos i Malty (powszechnie używa się nazwy Zakon Maltański). Na czele Zakonu stoi książę i wielki mistrz. Obecnie władzę tymczasową pełni Fra’ Giacomo Dalla Torre del Tempio di Sanguinetto.
Działalność szpitalnicza i dobroczynna na rzecz chorych wyróżnia działania Zakonu od początku jego istnienia, aż do czasów współczesnych. Tradycja szpitalnicza i rycerska ukształtowały charakter posługi Zakonu, której dewizą stały się słowa Tuitio Fidei et Obsequium Pauperum (z łac. Obrona Wiary i Służba Ubogim). Realizowana jest ona przez charytatywną pracę kawalerów i dam zakonu w zakresie pomocy humanitarnej, medycznej i innych działań społecznych. Zakon utrzymuje stosunki dyplomatyczne z państwami - obecnie jest ich ok. 110 i ma status stałego obserwatora przy 12 organizacjach międzynarodowych, m.in. ONZ, UNESCO, FAO.
kos / Warszawa