Jak uzyskać odpust w dobie epidemii?

Poprzez odpust zupełny możemy zyskać dla dusz czyśćcowych darowanie kar doczesnych i tym samym skrócić ich cierpienia. Sakrament spowiedzi odpuszcza nam grzechy, ale kara za popełnione przez nas zło na ziemi pozostaje i ciąży po śmierci. Dlatego dar odpustu, który uwalnia właśnie od tej kary, jest niecenionym skarbem, jaki otrzymujemy od Boga bogatego w miłosierdzie. 

Specjalny dar odpustu dla zmarłych

„Osoby nawiedzające cmentarz i modlące się za dusze wiernych zmarłych oraz spełniające zwykłe warunki odpustu zupełnego w tym roku mogą uzyskać go w dowolnie wybrane osiem dniu w ciągu całego listopada. Nie muszą to być dni następujące po sobie” – tłumaczy o. dr hab. Szczepan Praśkiewicz OCD, relator Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Dodaje również, iż odpust zupełny przypisany do Dnia Zadusznego, czyli 2 listopada, może zostać dowolnie przeniesiony na inny dzień tego miesiąca.

O. Praśkiewicz przypomina, iż zwykłe warunki uzyskania odpustu zupełnego zobowiązują do wzbudzenia intencji jego otrzymania, pozostawania w stanie łaski uświęcającej lub przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, wyzbycia się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, przyjęcia w tym dniu Komunii św., odnowienia jedności ze wspólnotą Kościoła poprzez odmówienie „Ojcze nasz”, „Wierzę w Boga” oraz modlitwy w intencjach bliskich Ojcu Świętemu.

W dostąpieniu łaski Nieba zmarłym mogą pomóc również wierni pozostający w domach. „Osoby starsze, chore, wszyscy ci, którzy z różnych powodów nie mogą opuścić domów (kwarantanna, obawy przed zarażaniem, ograniczenia nałożone przez właściwe władze) także mogą uzyskać odpust za zmarłych, jeśli duchowo będą się łączyć ze wszystkimi pozostałymi wiernymi, wykluczą wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu i mają zamiar jak najszybciej spełnić zwyczajowe warunki uzyskania odpustu” – wyjaśnia karmelita bosy.

Specjalny dar odpustów dla żyjących

W związku z pandemią Stolica Apostolska udzieliła też specjalnych odpustów dla żyjących. Są nimi objęci wierni zarażeni koronawirusem, pracownicy ochrony zdrowia oraz członkowie ich rodzin i wszyscy ci, którzy opiekują się dotkniętymi chorobą COVID-19. Mogą go również uzyskać osoby, które w jakikolwiek sposób pomagają zmagającym się z koronawirusem, np. poprzez otoczenie ich modlitwą.

W tych przypadkach odpust zupełny można otrzymać poprzez zerwanie przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, uczestnictwo w Mszy św. transmitowanej, odmówienie różańca lub odprawienie drogi krzyżowej. Jeśli nie jest to możliwe, wierni powinni odmówić „Wierzę w Boga”, „Ojcze nasz” oraz uczynić pobożne westchnienie do Najświętszej Marii Panny. Konieczne jest także wzbudzenie woli wypełnienia zwykłych warunków odpustu tak szybko, jak tylko to będzie możliwe.

Penitencjaria Apostolska udzieliła także odpustu zupełnego wiernym, którzy podejmą pobożne praktyki w intencji przebłagania Boga wszechmogącego o koniec epidemii, ulgę dla tych, którzy cierpią i zbawienie wieczne dla zmarłych. Wymienione przez Stolicę Apostolską pobożne praktyki to: nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, adoracja eucharystyczna, przynajmniej półgodzinna lektura Biblii, odmówienie różańca lub Koronki do Miłosierdzia Bożego, odprawienie drogi krzyżowej. Niezmiennym warunkiem pozostaje wzbudzenie woli wypełnienia warunków zwykłych, gdy tylko będzie to możliwe.

W dekrecie przeczytamy również, iż „Kościół modli się za tych, którzy nie mogą przyjąć sakramentu namaszczenia chorych i wiatyków, powierzając Bożemu miłosierdziu wszystkich i każdego z osobna na mocy komunii świętych i udziela wiernym odpustu zupełnego w chwili śmierci, pod warunkiem, że byli należycie dysponowani i zwykle za życia modlili się”.

Relator zaznacza, że Penitencjaria Apostolska udzieliła tych specjalnych odpustów już w marcu, zaś dekret w ich sprawie został podpisany w dzień uroczystości św. Józefa. „W związku z kolejną falą zachorowań winniśmy o tym szczególnie pamiętać i mówić o tym swoim bliskim i znajomym. Będąc w lipcu chory na koronawirusa, wiem, jak wielkim cierpieniem jest niemożność lub bardzo ograniczona możliwość przystąpienia do sakramentów. Wiele z umierających osób, czy też przebywających w odizolowaniu, nie może dostąpić łaski sakramentu spowiedzi, dlatego dar tych odpustów jest naprawdę czymś niezwykłym i bardzo szczególnym” – podkreśla o. Praśkiewicz.

Nieoceniony skarb Kościoła

Uzyskiwanie odpustów przez wiernych w Kościele katolickim ma wielowiekową już tradycję. W historii narosło wiele opinii na temat odpustów. Były czasy, w których poprzez niewłaściwe ich traktowanie, dochodziło do bardzo poważnych nadużyć. Podczas trwania Soboru Watykańskiego II zorientowano się, że odpusty są bardzo ważną sprawą. Z tej racji Paweł VI ogłosił w Konstytucji Apostolskiej „Indulgentiarum doctrina”, z 1 stycznia 1967 r., poprawioną naukę w zakresie praktyki odpustów. Podaje ją w sposób skondensowany w kanonach 992-997 Kodeks Prawa Kanonicznego Jana Pawła II z 1983 r.

Odpust jest cząstkowy lub zupełny, w zależności od tego, czy uwalnia od kary doczesnej w części lub całości. Paweł VI zniósł odpusty określane konkretnym czasem (np. ilością dni lub lat), ponieważ w wieczności nie ma czasu.

Odpust zupełny zapewnia darowanie człowiekowi przez Boga wszystkich kar doczesnych należnych za grzechy, odpuszczonych już co do winy w sakramencie pokuty. Uzyskanie odpustu zupełnego dla siebie pozwala uniknąć kar czyśćcowych, zaś otrzymanie odpustu zupełnego za zmarłych ratuje dusze z czyśćca. Odpust cząstkowy natomiast zapewnia częściowe darowanie człowiekowi przez Boga kar doczesnych.

Należy pamiętać, że wierny może uzyskiwać odpust cząstkowy lub zupełny tylko za siebie lub ofiarować go za zmarłego, ale za nikogo z żyjących, ponieważ każdy człowiek jest w stanie sam dokonać przemiany swojego życia i wypełnić warunki wymagane do otrzymania odpustu. Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia, poza pozostającymi w obliczu śmierci, natomiast odpusty cząstkowe można uzyskiwać w ciągu jednego dnia wielokrotnie.

Dusze, które doświadczają już chwały Nieba, wypraszają dla nas na ziemi potrzebne łaski. Wsparcie okazują również ci, którzy żyli wśród nas, i nigdy nie będą kanonizowani przez Kościół.

W najbliższych dniach, mimo zamknięcia cmentarzy lub niemożności wyjścia z domu, warto szczególnie zatroszczyć się o zbawienie naszych bliskich zmarłych oraz tych nieznanych. Warto również prześledzić życiorysy swoich świętych patronów.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej