Dlaczego Święto Chrztu Polski obchodzone jest akurat 14 kwietnia?

Święto Chrztu Polski ustanowił Sejm RP „w celu upamiętnienia chrztu Polski dokonanego 14 kwietnia 966r., zważywszy na doniosłość decyzji Mieszka I, cywilizacyjną wagę tego wydarzenia, kluczowe znaczenie dla rozwoju naszej Ojczyzny”. 14 kwietnia nie jest jednak dniem wolnym od pracy. Ma natomiast spore znaczenie dla chrześcijan. Warto przyjrzeć się, co kryje się pod datą 14 kwietnia.

Jak pisze Philip Earl Steele w artykule „Homo religiosus: fenomen Mieszka I”, że „podobnie jak cały X wiek, tak i okoliczności przejścia Mieszka ze słowiańskiego pogaństwa na chrześcijaństwo są niejasne, nawet kwestia dokładnej daty i miejsca chrztu. Nasze najbardziej wiarygodne źródła podają rok 966, choć biskup Thietmar z Merseburga (975-1018), który miał dogłębną wiedzę na temat kariery Mieszka, nie był pewien, czy władca został ochrzczony w roku 966 czy w 968 – i pozostawił tę kwestię otwartą. Jeśli chodzi natomiast o dokładny dzień tego wydarzenia, źródła całkowicie milczą. Wybór 14 kwietnia wynika z tego, że w roku 966 przypadała nań Niedziela Wielkanocna, święto w które tradycyjnie dokonywano chrztów”.

Pisane źródła nie podają miejsca chrztu Mieszka I. Jednak źródła archeologiczne już na ten temat nie milczą. „Na ich podstawie jest całkiem jasne, że ceremonia nastąpiła na największej wyspie jeziora Lednica leżącego między Gnieznem i Poznaniem. Wyspa, zwana Ostrowem Lednickim, szczyci się pozostałościami warownego grodu z X wieku a w jego obrębie dużą kamienną budowlą, której wznoszenie rozpoczęto na początku lat 60. owego wieku. Budowla ta obejmuje dwa pokaźne baseny chrzcielne, odkryte zaledwie trzydzieści lat temu, i to przypuszczalnie w nieco głębszym z nich Mieszko I został ochrzczony w roku 966. Być może rzeczywiście 14 kwietnia” – podkreśla Philip Earl Steele.

Data datą, ale ważniejsze i godne podkreślenia jest tak naprawdę zupełnie coś innego. Jak pisze autor wymienionego wyżej artykułu, „Mieszko wprowadził chrześcijaństwo na zupełnie dziewiczej ziemi. Od zera. Otoczony przez pogan. Z własnej woli, gdy rządził państwem silnym i stabilnym – i nie miał w tej decyzji oczywistego interesu. Przyjęcie przez niego chrztu wyróżnia się zatem jako jeden z najczystszych w średniowiecznej Europie przypadków nie tylko religijności empirycznej jako takiej – lecz religijności empirycznej będącej głównym powodem nawrócenia władcy”.

źródło: swietochrztu.pl - artykuły prasowe