Ks. prof. Szymik podsumowuje rok: Eucharystia to istota i klucz

Komentarz ks. prof. Jerzego Szymika: Jaki dla Kościoła w Polsce był rok 2022? Co było kluczowe, najbardziej istotne i co „podpowiada” ono Kościołowi na przyszłość?

Redakcja KAI sygnalizuje kilka faktów/zjawisk: Ukraina, wojna, udział Kościoła w pomocy uchodźcom, synod, kryzys, pedofilia, dyskusja o JPII, spadek praktyk, apostazje i powroty, hasło roku „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Każde z tych wydarzeń uważam za ważne, żadnego nie lekceważę i nie chcę silić się na jakąś pseudo oryginalność. Ale chcę jednak zwrócić uwagę na coś najgłębszego i tym samym fundamentalnego dla Kościoła, który – jak uczy Benedykt XVI – „jest z Eucharystii i jest Eucharystią”. To istota i klucz.

Otóż w 2022 roku w Polsce przeszło 30 tysięcy mężczyzn trwało wiernie w powołaniu i stanie księdza rzymsko-katolickiego. Z tego powodu – że ci mężczyźni rzucili życie na szalę Sprawy Chrystusa – i z racji wiary i pracy pokoleń (co dało gęstą sieć kościołów i kaplic w Polsce), każdy wierzący miał w 2022 roku dostęp do Eucharystii – niedzielnej, ale też dosłownie codziennej. Z tego jest polski Kościół, to, co w nim najwspanialsze: Ciało i Krew Chrystusa wydane za nas, dostępne wszędzie w Polsce, bez większych trudności i wyrzeczeń ze strony wiernych. „W sprawowaniu liturgii decyduje się przyszłość wiary i Kościoła” – to jeszcze raz Benedykt XVI.

I właśnie to uważam za kluczowe wydarzenie dla Kościoła w Polsce A.D. 2022.

Ks. Jerzy Szymik, Pszów, 29 grudnia 2022 r.

***

Ks. prof. Jerzy Szymik (ur. 1953) jest teologiem, poetą, publicystą, profesorem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W latach 2004-2014 był członkiem watykańskiej Międzynarodowej Komisji Teologicznej, od 2015 r. członek Komitetu Nauk Teologicznych PAN. Jest laureatem licznych nagród i wyróżnień, m.in. srebrnego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP, nagrody „Feniks” w kategorii nauk kościelnych za trylogię „Theologia benedicta” i nagrody dziennikarskiej „Ślad”.