Australijska teolog: temat święceń dla kobiet nie powinien się znajdować w centrum debaty synodalnej

Köhler-Ryan jest dyrektorem Szkoły Filozofii i Teologii na Uniwersytecie Notre Dame w Sydney w Australii. W jej przekonaniu poświęcanie zbyt wiele czasu „niszowej kwestii” kobiet-prezbiterów i diakonis odwraca uwagę Kościoła od tego, czego kobiety naprawdę potrzebują. „Jako kobieta w ogóle nie skupiam się na fakcie, że nie jestem księdzem”, mówiła podczas briefingu prasowego 17 października. „Myślę, że na tę kwestię kładzie się zbyt duży nacisk” - dodał. „A to, co się dzieje, gdy kładziemy zbyt duży nacisk na tę kwestię, to zapominanie o tym, czego potrzebują kobiety, na całym świecie”.

Paolo Ruffini, przewodniczący komisji informacyjnej synodu, powiedział dziennikarzom, że dyskusje synodalne po południu 16 października koncentrowały się głównie na roli kobiet w Kościele, w tym na tym, czy kobiety powinny być w stanie głosić homilię podczas Mszy Świętej i „przywrócić diakonat kobiet”. Innym tematem dyskusji było to, „jak przezwyciężyć modele klerykalne, które utrudniają komunię lub mogą utrudniać komunię wszystkich ochrzczonych”.

Köhler-Ryan krytycznie odniosła się do przekonania, że równouprawnienie w Kościele miałoby być związane z dostępnością sakramentu święceń dla kobiet. Równość w Kościele nie oznacza myślenia „jeden do jednego”. Wręcz przeciwnie, różnorodność ubogaca Kościół: „istnieją realia macierzyństwa i ojcostwa, które są zarówno duchowe, jak i biologiczne i które są naprawdę ważne dla zrozumienia tego, co dzieje się w całym Kościele” – sama będąc żoną i matką rodziny. Kwestia święceń kobiet „odwraca uwagę” Kościoła od tego, co mógłby zrobić, aby autentycznie pomóc kobietom, na przykład oferując większe wsparcie rodzinom i pracującym matkom. „Myślę, że jest to o wiele bardziej interesująca rozmowa dla większości kobiet niż to, co zwykle uważam za kwestię niszową” - powiedziała australijska teolog.

Wśród uczestników synodu pojawiają się głosy mówiące o tym, że kwestia diakonatu kobiet jest otwarta. „Kwestia wyświęcania kobiet jest wyraźnie czymś, czym należy się zająć powszechnie. (...) I jeśli wynik byłby taki, że święcenia diakonatu byłyby otwarte dla kobiet, to z pewnością przyjąłbym to z zadowoleniem” - powiedział w wywiadzie podcastowym biskup Shane Mackinlay z Sandhurst w Australii.

Jeśli chodzi o „ewentualne przywrócenie diakonatu kobiet”, Paolo Ruffini stwierdził, że najpierw należy zbadać dokładną naturę diakonatu. W trakcie obecnego pontyfikatu papież Franciszek utworzył dwie tymczasowe komisje do zbadania kwestii kobiet diakonów. Pierwsza z nich, w 2016 r., zbadała historyczną kwestię roli diakonis we wczesnym Kościele. W 2019 r. ogłoszono, że 12-osobowa komisja nie osiągnęła konsensusu w tej kwestii. W kwietniu 2020 roku papież utworzył drugą komisję po tym, jak temat diakonis został omówiony na Synodzie Amazońskim w październiku ubiegłego roku, wraz z prośbą o ponowne powołanie komisji z 2016 roku. Pod koniec spotkania w październiku 2019 r. członkowie synodu zalecili papieżowi Franciszkowi, aby kobiety były brane pod uwagę w niektórych posługach w Kościele, w tym w diakonacie stałym, który jest zakonem w ramach sakramentu święceń.

Jednak w adhortacji apostolskiej o Amazonii, opublikowanej w lutym 2020 r., Papież Franciszek wezwał kobiety w regionie Ameryki Południowej do włączenia się w nowe formy służby w Kościele, ale nie w ramach wyświęconych posług stałego diakonatu lub kapłaństwa.

Temat kobiet diakonów był już wcześniej badany przez Kościół, w tym w dokumencie Międzynarodowej Komisji Teologicznej (ITC) z 2002 r., organu doradczego Kongregacji Nauki Wiary. W dokumencie tym ITC stwierdziła, że posługa diakonis we wczesnym Kościele nie była równoznaczna ze święceniami diakonatu, nie pełniły one bowiem ani funkcji liturgicznej, ani sakramentalnej. Stwierdzono również, że nawet w IV wieku “sposób życia diakonis był bardzo podobny do sposobu życia zakonnic”.

Opr. na podstawie: Hannah Brockhaus, CNA