Zmarł o. Gustavo Gutiérrez. Uchodził za ojca tzw. teologii wyzwolenia mieszającej marksizm z chrześcijaństwem

Peruwiański dominikanin miał 96 lat. Zmarł 22 października.„Prosimy, abyście towarzyszyli nam swoimi modlitwami, by nasz drogi brat mógł cieszyć się życiem wiecznym” – czytamy w oświadczeniu podpisanym przez br. Rómulo Vásqueza Gavidię O.P., przełożonego prowincji zakonu. Niektóre błędy teologii wyzwolenia opisała watykańska instrukcja z 1984 r.

O. Gustavo Gutiérrez, jeden z ojców tzw. teologii wyzwolenia AUTOR / CC 1.0

Autor „Historycznej siły ubogich” (wydanej w 1978 r.) zostanie pochowany w klasztorze św. Dominika w historycznym centrum Limy, stolicy Peru.
Jedno z ostatnich wystąpień Gustavo Gutiérreza na międzynarodowym wydarzeniu miało miejsce w Rzymie, w październiku 2019 r., podczas kongresu „Komunia i uczestnictwo”, który odbył się w kurii generalnej jezuitów w Rzymie. Z tej okazji Papieska Komisja ds. Ameryki Łacińskiej (CAL) zaprosiła go do wygłoszenia konferencji pt. „Opcja preferencyjna na rzecz ubogich”.
Rok wcześniej, w czerwcu 2018 r., papież Franciszek wysłał list do Gutiérreza z okazji jego 90. urodzin, w którym podziękował mu „za to, jak wiele wniósł do Kościoła i dał ludzkości poprzez swoją posługę teologiczną i preferencyjną miłość do ludzi”.

Za pontyfikatu św. Jana Pawła II Kongregacja – dziś Dykasteria – Nauki Wiary przeprowadziła dochodzenie, w wyniku którego opublikowano dwie instrukcje.
Pierwsza ukazała się 6 sierpnia 1984 roku pod tytułem „Libertatis Nuntius”. Stanowi ona odpowiedź na postulaty Gutiérreza zawarte w jego książce „Teologia wyzwolenia. Perspektywy”. Druga instrukcja nosi tytuł „Libertatis Conscientia” i została opublikowana 22 marca 1986 r.

Obie instrukcje opatrzone są podpisem kardynała Josepha Ratzingera, ówczesnego prefekta Kongregacji Nauki Wiary, a późniejszego papieża Benedykta XVI.
Kard. Ratzinger zwrócił uwagę, że tzw. teologia wyzwolenia to zbiór różnych teologicznych poglądów, niekiedy sprzecznych. Instrukcja doceniała wolę działania na rzecz ubogich. Jednocześnie wyliczała wiele błędów teologów wyzwolenia, w tym: koncentrację na wyzwoleniu politycznym (prawdziwe wyzwolenie daje tylko Chrystus i jest ono niezależne od sytuacji społecznej); przekonanie, że zmiana struktur społecznych automatycznie poprawi sytuację; mieszanie wiary z marksizmem, m.in. poprzez tworzenie czegoś w rodzaju Kościoła klasowego, a także kwestionowanie sakramentalnej i hierarchicznej struktury rzymskiego Kościoła.

Osobnym problemem – ujawnionym po wielu latach – było to, że teologia wyzwolenia była promowana przez Sowietów, którzy widzieli w niej narzędzie rozbijania Kościoła i destabilizacji państw Ameryki Łacińskiej.

W nocie z 2006 r. Konferencja Episkopatu Peru poinformowała, że Watykan „zakończył drogę wyjaśnienia problematycznych punktów zawartych w niektórych dziełach autora” w 2004 r., wydając drugą poprawioną wersję artykułu Gutiérreza zatytułowanego „La Koinonía ecclesial”.

Gustavo Gutiérrez Merino Díazurodizł się 8 czerwca 1928 r. w Peru. Święcenia kapłańskie przyjął w 1959 r., a od 2001 r. jest dominikaninem.
Studiował medycynę i literaturę na Universidad Nacional Mayor de San Marcos, gdy był już członkiem Akcji Katolickiej. Później studiował teologię na Uniwersytecie w Louvain (Belgia) i w Lyonie (Francja). Był profesorem m.in. na uniwersytetach w Michigan, Cambridge, Comillas, Berkeley, Sao Paulo.

Jego książki zostały przetłumaczone na wiele języków. W 2003 r. otrzymał Nagrodę Księcia Asturii w dziedzinie komunikacji i nauk humanistycznych, a w 2012 r. Narodową Nagrodę Kultury Ministerstwa Kultury Peru i Petroperú.