Uleczony rdzeń kręgowy. Papież uznał cud „bohatera konfesjonału”

Ks. Carmelo da Palma był kierownikiem duchownym wiernych, zwłaszcza kapłanów, seminarzystów oraz sióstr benedyktynek św. Scholastyki w Bari.

To właśnie w tym zakonie doszło do cudownego uzdrowienia, przypisywanego włoskiemu duchownemu. U jednej z sióstr zdiagnozowano chorobę zwyrodnienia stawów. Leczenie nie przyniosło poprawy. Dalsze badania wykazały problemy neurologiczne w odcinku szyjnym. Dwa lata później badanie potwierdziło poważne uszkodzenie rdzenia kręgowego, uniemożliwiało jej to chodzenie.

Dwóch włoskich neurochirurgów zaleciło operację wysokiego ryzyka, jednak zakonnica nie zgodziła się na jej wykonanie.

W lutym 2003 roku szczątki Carmelo de Palmy zostały przeniesione do klasztoru Św. Scholastyki, w którym przebywała chora. Ufając w jego wstawiennictwo, matka przełożona poprosiła wspólnotę o modlitwę.

1 czerwca stan zakonnicy, która miała problemy z chodzeniem i przestała przyjmować leki, w ciągu nocy nagle się poprawił. Następnego ranka mogła już wstać i chodzić, nawet z większą sprawnością niż przed chorobą.

Według Dykasterii ds. Kanonizacyjnych badania przeprowadzone w 2010 potwierdziły, że pomimo ciągłego ucisku rdzenia kręgowego zakonnica nie miała dalszych objawów, nie pojawiły się żadne skutki uboczne i w pełni odzyskała sprawność w kończynach.

Jedno dążenie

Carmelo da Palma urodził się 27 stycznia 1876 w Brai, we Włoszech. Został sierotą. W wieku dziesięciu lat wstąpił do seminarium duchownego w swoim rodzinnym mieście. 17 grudnia 1798 roku przyjął święcenia kapłańskie w Neapolu, następnie ze względów zdrowotnych , udał się na kilka miesięcy do klasztoru benedyktynów w Montecassino. 17 czerwca 1900 r. został mianowany kapelanem bazyliki św. Mikołaja w Bari, gdzie służył ludowi Bożemu, odprawiając msze święte, słuchając spowiedzi i animując wiele działań duszpasterskich. Pełnił funkcje kanclerza, kustosza krypty i wikariusza kapituły oraz wiele innych. Był niestrudzony w posłudze spowiedzi, dlatego nazywano go „bohaterem konfesjonału”.

Kiedy na polecenie Stolicy Apostolskiej bazylika została powierzona dominikanom, ksiądz de Palma został mianowany ojcem duchownym benedyktynek św. Scholastyki w Bari, a także oblatów i oblatek św. Benedykta.

Z biegiem lat pogorszył się jego stan zdrowia: przewlekłe zapalenie jelita grubego, miażdżyca mięśnia sercowego i postępująca utrata wzroku.

W lutym 1961 r. po raz ostatni odprawił publicznie Mszę Świętą, a następnie kontynuował ją w swoim pokoju. Zmarł w Bari 24 sierpnia 1961 roku z powodu niewydolności serca.

Cnotę wiary pielęgnował intensywnym życiem modlitewnym, w którego centrum była Eucharystia, celebrowana i adorowana, oraz nabożeństwo do Matki Bożej. Z tej wiary wypływało jego posłuszeństwo Bogu: „Moje dążenie – mówił – jest tylko jedno: zawsze pełnić wolę Boga; dziękujmy Mu więc w każdej chwili z zawsze żywą wiarą, wielkodusznie przyjmując to, co się Jemu podoba”.

Cnota nadziei zakorzeniła się w nim właśnie w zaufaniu do ojcostwa Boga, przez którego czuł się kochany. Tę nadzieję zaszczepiał także innym, umiejąc pocieszać i zachęcać ludzi w trudnościach.

Heroicznie żył też cnotą miłosierdzia. Hojnie pomagał osobom ubogim. Całą swoją energię poświęcał posłudze spowiednika i kierownika duchowego.

Pod koniec marca 2025 r. papież Franciszek podpisał dekret uznający cud wymodlony za wstawiennictwem ks. de Palmy, co otwiera drogę do beatyfikacji.

Źródła: niedziela.pl, onet.pl, naszdziennik.pl

Dziękujemy za przeczytanie artykułu. Jeśli chcesz wesprzeć naszą działalność, możesz to zrobić tutaj.