Kard. Andrea Cordero Lanza di Montezemolo

Urodził się 27 sierpnia 1925 r. w Turynie w rodzinie arystokratycznej. Jego ojciec — pułkownik Królewskiej Armii Włoskiej i założyciel w czasie II wojny światowej podziemnej organizacji ruchu oporu w Rzymie, którą kierował — został rozstrzelany przez hitlerowców 24 marca 1944 r. w Fosse Ardeatine. Andrea miał wówczas 19 lat i ukrywał się w Papieskim Kolegium Ukraińskim im. św. Jozafata. Wstąpił do ruchu oporu, gdzie służył w «Batalionie Montezemolo», nazwanym tak ku czci jego ojca. W 1949 r. ukończył architekturę na Uniwersytecie «La Sapienza» w Rzymie i był asystentem na tym wydziale; pracował także z Pierluigim Nervim. Równocześnie przygotowywał się do kapłaństwa. Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim ukończył filozofię (1952 r.) i teologię (1954 r.). Święcenia kapłańskie przyjął 13 marca 1954 r. W latach 1957-1959 studiował w Papieskiej Akademii Kościelnej i na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, gdzie ukończył prawo kanoniczne. W 1959 r. rozpoczął pracę w dyplomacji watykańskiej. Był sekretarzem w delegaturze apostolskiej w Meksyku (1960-1964), w nuncjaturach apostolskich w Japonii (1964-1965), Kenii, Ugandzie i Tanzanii (1965-1968). Pracował w Sekretariacie Stanu w Radzie do Spraw Publicznych Kościoła (1968-1972). W 1971 r. został wicesekretarzem Papieskiej Komisji «Iustitia et Pax», a w 1976 r. jej sekretarzem. 5 kwietnia 1977 r. Paweł VI mianował go arcybiskupem ad personam (tyt. Anglona) i pronuncjuszem apostolskim w Papui-Nowej Gwinei oraz delegatem apostolskim na Wyspach Salomona. Sakrę przyjął 4 czerwca tegoż roku. 25 października 1980 r. został nuncjuszem w Hondurasie i Nikaragui; 1 kwietnia 1986 r. — w Urugwaju; 28 kwietnia 1990 r. — delegatem apostolskim w Jerozolimie i Palestynie oraz wielkim kanclerzem Uniwersytetu Betlejemskiego, a 28 maja tegoż roku również nuncjszem na Cyprze. 13 kwietnia 1991 r. Jan Paweł II przydzielił mu nowy kościół tytularny — Tuscanię. W latach 1990-1994 był także delegatem apostolskim w Jordanii. Dzięki jego staraniom 30 grudnia 1993 r. zostały nawiązane relacje dyplomatyczne między Stolicą Apostolską i Izraelem, gdzie od 19 stycznia 1944 r. był pierwszym nuncjuszem apostolskim. Od 7 marca 1998 r. do 17 kwietnia 2001 r. był nuncjuszem we Włoszech i w San Marino. 31 maja 2005 r. Benedykt XVI mianował go archiprezbiterem rzymskiej bazyliki św. Pawła za Murami — rezygnację z tego urzędu złożył 3 lipca 2009 r. — a 24 marca 2006 r. wyniósł do godności kardynalskiej i przydzielił mu diakonię tytularną Matki Bożej in Portico, która 16 października 2016 r. została podniesiona pro hac vice do rangi prezbiteratu. Kardynał był wybitnym heraldykiem, m.in. autorem papieskiego herbu Benedykta XVI. Zmarł 19 listopada 2017 r. w Rzymie.

opr. mg/mg