Śp. kard. Paul Shan Kuo-hsi SJ

Urodził się 3 grudnia 1923 r. w Puyang w Chinach, w diecezji Daming [Taming]. 11 września 1946 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w Pekinie i tam dwa lata później złożył pierwsze śluby. Kształcił się w kraju i na Filipinach, gdzie 18 marca 1955 r. przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1959-1961 studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Pracował w instytucjach jezuickich, głównie edukacyjnych, na Filipinach, w Wietnamie i na Tajwanie. Był m.in. rektorem Instytutu św. Ignacego w Tajpej (1970-1976), przewodniczącym Towarzystwa Szkół Katolickich na Tajwanie (1972-1976), a od 1976 r. — wikariuszem biskupim w archidiecezji Tajpej.

15 listopada 1979 r. Jan Paweł II mianował go ordynariuszem diecezji Hwalien, sakrę biskupią otrzymał 14 lutego 1980 r. W 1981 r. został najpierw członkiem Biura ds. Środków Społecznego Przekazu Federacji Konferencji Episkopatów Azji (FA B C ), następnie przewodniczącym Biura ds. Dialogu Międzyreligijnego (1983-1985) i Biura ds. Środków Społecznego Przekazu (1985-1991), a w 1991 r. — przewodniczącym Krajowej Rady Kościołów na Tajwanie. 4 marca 1991 r. Papież mianował go ordynariuszem diecezji Kaosiung. W latach 1987-1999 pełnił funkcję przewodniczącego Regionalnej Konferencji Episkopatu Chin.

21 lutego 1998 r. Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej i przydzielił mu rzymski kościół tytularny ś w. Chryzogona. 5 stycznia 2006 r. złożył rezygnację z urzędu ordynariusza diecezji Kaosiung.

Kardynał był autorem licznych książek, które stały się bestsellerami; angażował się w dialog międzyreligijny na Tajwanie, był wrażliwy na potrzeby człowieka, a swoim duszpasterstwem potrafił towarzyszyć przemianom. Zabiegał o to, by katolicki laikat odgrywał w życiu społecznym coraz bardziej świadomą i znaczącą rolę. Zmarł 22 sierpnia br. w Tajpej na Tajwanie.

opr. mg/mg