Koncepcja „módl się i pracuj” zwyciężyła po raz pierwszy powszechny w starożytności podział na pracę (fizyczną) dla niewolników i ćwiczenia duchowe dla ludzi wolnych.
Wydawnictwo Jedność 2009
ISBN 978-83-7442-521-6
Spis treści |
---|
Wprowadzenie |
Ucieczka od świata |
Naśladowanie Chrystusa w życiu zakonnym |
I. Ojciec mnichów |
Życie i dzieło świętego Benedykta z Nursji |
W poszukiwaniu Boga |
Droga przez ciernie |
Matka wszystkich klasztorów |
„Módl się i pracuj!” |
II. Ojcowie Zachodu |
Stan zakonny między antykiem a średniowieczem |
Asceza i uczoność |
„Musicie pościć przez wszystkie dni…” |
Uczyć się, by nauczać |
Wschodzi plon |
Wiara i kształcenie |
III. Kryzys i reforma |
Ekspansja stanu zakonnego w szczytowym okresie średniowiecza |
Zachód w płomieniach |
Klasztory-matki i ich córki |
Milczenie pośród lasów |
Pionierzy Zachodu |
Zachód w czasach przełomu |
IV. Krzyż i miecz |
Epoka krucjat i zakonów rycerskich |
„Deus lo vult!” |
Na Jerozolimę! |
W defensywie |
Mnisi z bronią |
Wzlot i upadek zakonu templariuszy |
Od szpitala do księstwa |
Krzyżacy |
V. Siła ubóstwa, władza słowa |
„Zakony żebracze” w miastach |
Skandal w Asyżu |
Mieczem słowa |
Ciężar sukcesu |
VI. Życie zakonnic |
Zakonnice między Ewą a Maryją |
„Kobieta pokory?” |
Wysoka koniunktura w klasztorach żeńskich |
Klasztory, więzienia, przytułki dla dzieci |
Rozwój własnej osobowości za murami klasztornymi |
Bez reguły i ślubów: beginki |
VII. Modlitwy o zbawienie duszy |
Klasztory jako grobowce |
Grób świętego |
Śmierć i diabeł |
„…dusza wyskakuje z ognia!” |
VIII. W świętych miejscach |
Klasztory i pielgrzymki |
Cuda i pielgrzymki |
Asceza, pokuta i przyjemność |
Gościnność za murami klasztoru |
IX. Klasztory |
Życie monastyczne w okresie reformacji |
X. Odrodzenie wiary |
Życie monastyczne okresu kontrreformacji |
Nowe drogi |
„Żołnierze Jezusa” |
„Dom Boga i bramy niebios” |
XI. Zmierzch i nowy początek |
Od sekularyzacji po czasy nowożytne |
„Godzina zero dla życia monastycznego” |
Zakończenie: nowe formy na nowe czasy? |
Ilustracje |
Jakie są korzenie Europy? Na to pytanie mamy tyle kompleksowych odpowiedzi, ile kontynent ten posiada kompleksowych form wyrazu. Jeśli identyfikujemy Europę z „chrześcijańskim Zachodem”, to w każdym razie chrześcijaństwo należy do jego podstawowych fundamentów. Jednakże w jaki sposób stało się ono częścią tego fundamentu? W poszukiwaniu źródła chrześcijaństwa w tej części świata natrafiamy ustawicznie, bądź co bądź, na potężny, owszem, decydujący ruch – monastycyzm, któremu kształt nadała reguła świętego Benedykta z Nurski, odpowiadająca szczególnej dynamice europejskiej.
A może dynamika ta została stworzona? Koncepcja „módl się i pracuj” zwyciężyła po raz pierwszy powszechny w starożytności podział na pracę (fizyczną) dla niewolników i ćwiczenia duchowe dla ludzi wolnych. Nowy etos pracy uratował ekonomię Europy od druzgocącej klęski w okresie wędrówki ludów, podczas gdy duchowość mnichów i mniszek nadała młodym narodom nowy i przyszłościowy wymiar: duchowy i religijny.
W następstwie tych uwarunkowań paradoks monastycyzmu – czyli świadome „odchodzenie od świata” po to, by na niego oddziaływać – jako jego owocna siła.
We wczesnym i późniejszym średniowieczu mieszkańcy klasztorów stali się dosłownie budowniczymi Zachodu. Ich pionierska praca nie ograniczała się tylko do przekazywania chrześcijańskiej doktryny wiary. Zagospodarowywali oni przez swą ciężką pracę lasy i bagna, rozwijali nowe style budowlane i postępowe techniki agrarne, uczyli zdolne dzieci wieśniaków czytania, a nadto przechowywali w swych bibliotekach wiedzę przekazaną przez starożytnych. Także w czasach późniejszych duchowe wychodzenie poza sprawy tego świata nie przeszkadzało mnichom i mniszkom pamiętać o nędzy i potrzebach doczesnej rzeczywistości. Dotyczyło to w równym stopniu zajmujących się kaznodziejstwem „mnichów żebrzących” w rozwijających się pod koniec średniowiecza miastach, jak również naznaczonych głęboką duchowością wspólnot zakonnych w czasach społecznych i duchowych przełomów. „Żołnierze Jezusa” Ignacego Loyoli znaleźli więc w równej mierze odpowiedzi na pytania współczesnego świata, jak to czyniły liczne zakony w XIX wieku dla społeczeństwa przemysłowego.
W historii monastycyzmu zachodniego czasy rozkwitu ciągle przeplatały się z okresami ciężkich kryzysów, z których jednak zawsze było jakieś wyjście dzięki uwzględnieniu podstawowych zasad rozwijanych od półtora tysiąca lat. Historia monastycyzmu zachodniego daje tym samym wysoce pouczający wgląd w ogólną historię Europy, której bez działań ludzi modlitwy, budowniczych i pionierów w zakonnych szatach nie można sobie ani wyobrazić, ani zrozumieć. Kiedy papież Paweł VI w 1964 roku ogłosił świętego Benedykta „patronem Europy”, uczcił tym samym nie tylko jedną z wielkich osobistości tego kontynentu, lecz także potwierdził historyczny fakt.
Norymberga, kwiecień 2006
Franz Metzger
Karin Feuerstein-Praßer
opr. aś/aś