Duch Święty daje pewność zbawienia

Wiara w Ducha Świętego i dostrzeganie różnych przejawów Jego obecności i działania przysparzają nam chyba sporo trudności

A wszystko dlatego, że wskutek uproszczonej katechezy rolę Ducha Świętego sprowadzamy jedynie do Zielonych Świątek i bierzmowania. Historycznie obecność Ducha Świętego kojarzy się nam tylko z widowiskowym ogniem, wichrem i odważnym wyjściem apostołów z Wieczernika na ulice Jerozolimy. A dziś - według analogicznie zawężonych wyobrażeń - Duch Święty miałby działać jedynie w sakramencie bierzmowania. Może właśnie wskutek takiej zawężonej wizji i świadomości jesteśmy zamknięci na działanie Ducha Świętego, stąd wiele Jego darów i charyzmatów marnuje się, i w naszym życiu, i w życiu Kościoła.

Jezus wielokrotnie dawał świadectwo o działaniu i obecności Ducha Świętego w swojej zbawczej misji. Każdy przejaw Jego nadprzyrodzonej, boskiej mocy był jakoś natchniony Duchem Świętym. Im bardziej zbliżał się czas odejścia Jezusa, tym wyraźniejsze były wzmianki i obietnice związane z Duchem Świętym. Jezus miał świadomość, że kontynuacja Jego dzieła będzie należała właśnie do Ducha Świętego i Kościoła. Po swoim Zmartwychwstaniu Jezus wyraźnie już przekazał „pałeczkę" Duchowi Świętemu. Obietnica weszła w fazę realizacji: nastała „epoka" Ducha Świętego i Kościoła.

Pierwszym i podstawowym dziełem Ducha Świętego w Kościele jest odpuszczanie grzechów. Odkupienie i przebaczenie win było darem Jezusa, wysłużonym na krzyżu. Teraz dar ten należało udostępnić ludziom. I to była istota misji Kościoła i apostołów. Zostali posłani przez Jezusa, tak jak Jezus został posłany przez Ojca, aby głosić zbawienie i wzywać do wiary. Wiara oznacza otwarcie się człowieka na Boga, przyjęcie Go jako swego Pana i Zbawiciela, oddanie siebie Bogu i powierzenie Mu swego życia. Owocem tego powierzenia się jest dar odpuszczenia grzechów i zbawienia.

To właśnie Duch Święty, przy współudziale Kościoła głoszącego Ewangelię, umożliwia ludzką wiarę i dokonuje przebaczenia grzechów. Nikt nie powinien mieć wątpliwości, czy w jego życiu dokonał się akt nawrócenia, wiary i zbawienia, czy też nie. Apostołowie, a potem Kościół, mają głosić Ewangelię, dawać wyraźne świadectwo o Jezusie, modlić się o wiarę i swoim autorytetem jasno stwierdzić, czy ktoś ją przyjął, czy odrzucił. Kto odmawia Bogu, musi mieć wyraźną świadomość zaistnienia i konsekwencji tego faktu. Nie wolno dopuścić, by ktoś z powodu braku naszej jednoznaczności żywił złudzenia, że wszystko jest w porządku i nie musi w swoim życiu niczego zmieniać.

opr. mg/mg