Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi

Nasze codzienne działania zmierzają do tego, by czynić życie coraz to łatwiejszym. Nowe wynalazki, automatyzacja i wszelkie usprawnienia mają nas odciążyć w pracy i domowych obowiązkach. Mimo to nieustannie odkrywamy radość i satysfakcję płynącą z trudu i zaangażowania. To właśnie wysiłek i poświęcony czas pozwalają nam poznać siłę naszego ducha.

Lipiec upłynął mi na pieszym pielgrzymowaniu do św. Jakuba w Composteli. Spośród różnych ludzi, których spotykałem na szlaku, najwięcej ciekawości wzbudzali chyba ci, którzy wędrowali od drzwi własnego domu -z Monachium, Berna czy Zurychu - pokonując trzy tysiące kilometrów i więcej. Mimo wspaniałych dróg i rozbudowanej sieci autostrad, które nie budzą ani zachwytu, ani zdziwienia, bo są czymś normalnym w krajach Europy Zachodniej, nie brakuje ludzi, którzy w pieszej wędrówce ożywianej duchem wiary, starają się odnajdywać sens swego życia.

Gdy w Ewangelii czytam wezwanie Pana Jezusa: „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi", właściwie nie sposób oderwać myśli od tych pielgrzymkowych dróg i ścieżek prowadzących do grobu św. Jakuba w Hiszpanii czy do Matki Bożej w naszym jasnogórskim sanktuarium. Nawet jeśli za pielgrzymką stoją nie tylko religijne motywacje, nawet jeśli ktoś wyrusza w drogę, bo szuka jakiegoś innego sposobu na spędzenie wakacji, trzeba przyznać, że jest to wybór, który daje szansę zrozumienia, jak wielkie znaczenie dla ducha człowieka, dla jego życia i formacji, mają owe „ciasne drzwi" z dzisiejszej Ewangelii.

„Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi" - to jedno z tych wezwań ewangelicznych, które pomagają w jakiś krytyczny sposób spojrzeć na naszą codzienność. Nie po to jednak, by ją negować czy w ogóle odrzucać, ale żeby wydobyć z niej to wszystko, co pomoże w pełny sposób, a więc we wszystkich wymiarach, rozwijać człowieka.

Pielgrzymowanie prowadzi do swego rodzaju synchronizacji ducha i ciała. Jest wyrazem tych wysiłków, które próbują ogarnąć człowieka we wszystkich wymiarach jego życia. Uświadamia, że duch i ciało wzajemnie się wspierają i że nie można ich oddzielać.

opr. mg/mg