Jubileusz Trynitarny

Trwający Rok Jubileuszowy odlicza dwa tysiące lat od momentu Wcielenia Syna Bożego. Dokonało się ono z woli i miłości Ojca: „Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna”. Wcielenie sprawił Duch Święty w łonie Maryi Dziewicy. Ewangeliczna scena Zwiastowania po raz pierwszy tak wyraźnie ukazuje działanie Trzech Osób Boskich. W tym nazaretańskim wydarzeniu zaczyna się wyrażanie prawdy wiary o istnieniu Jednego Boga w Trzech Osobach, o Ich nierozerwalnym współistnieniu i współdziałaniu. Publiczne nauczanie Jezusa potwierdzi tę prawdę. Cytowany w dzisiejszej Ewangelii misyjny nakaz Chrystusa zamyka ziemską działalność Mesjasza i daje początek misji Jego Kościoła: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.

Rok Jubileuszowy jest więc świętowaniem dwutysiąclecia odczytywania w Objawieniu prawdy o Bogu Trójjedynym. Przez dwa tysiące lat Trójca Boskich Osób nie przestaje być przedmiotem głębokich refleksji teologicznych oraz najpokorniejszej i najprostszej wiary Kościoła. Z tych racji można mówić o trynitarnym wymiarze Roku Jubileuszowego.

Trynitarny wymiar Jubileuszu nie zamyka żadnego etapu w przeżywaniu wiary ani w refleksji nad jej prawdami. Trzeba, by prawda o istnieniu Jednego Boga w Trzech Osobach była na nowo zwiastowana współczesnemu światu. Obserwujemy, ile szkód poniosła wiara w tę prawdę na skutek procesów sekularyzacji czy działania ruchów, które Boga usiłują zastąpić jakimś bliżej nieokreślonym absolutem, Jezusa odzierają z Bóstwa, a Ducha Świętego mylą z bezosobową energią. Wobec takich zjawisk trzeba głośno powtarzać: „Jest Jeden Bóg w Trzech Osobach”. Dwutysiącletnia wiara Kościoła wyrastająca z tej fundamentalnej prawdy nie pobłądziła, ale zawsze inspirowała rozwój człowieka, jego wiary i pobożności. Z pokornego i głębokiego przeżywania wiary w Trójcę Przenajświętszą w ciągu wieków wyrastały w Kościele giganty świętości.

Nadchodzącemu tysiącleciu trzeba przekazać podobne szanse. Trzeba więc prawdę o Trójjedynym Bogu pogłębiać, głosić i o niej świadczyć. Trynitarny wymiar Jubileuszu można by w tym względzie nazwać trynitarnym nakazem, trynitarnym obowiązkiem jubileuszowym wobec przyszłych pokoleń. Nasza egzystencja nabrała charakteru nadprzyrodzonego, trynitarnego w sakramencie chrztu. Skutki tego wydarzenia przedstawia dzisiaj św. Paweł w czytanym fragmencie Listu do Rzymian. Według jego nauki jesteśmy dziedzicami Boga, to znaczy przeznaczonymi do dziedziczenia dóbr wiecznych, które On nam przygotował. W tym dziedziczeniu stajemy się współdziedzicami Chrystusa, gdyż On pierwszy zasiadł po prawicy Ojca. Prowadzeni Duchem Świętym, stajemy się dziećmi Bożymi i możemy do Boga mówić „Abba, Ojcze”.

To dziedzictwo jest nie tylko wizją przyszłości wiecznej, ale przez wiarę realizuje się już w życiu doczesnym. Mając Boga za Ojca, Jezusa Chrystusa za Zbawiciela i brata, a Ducha Świętego za Prowadzącego, ukazujmy światu, że pełny wymiar ludzkiego życia osiąga się w zażyłości z Trójcą Przenajświętszą, Bogiem Jedynym.

opr. mg/mg