Błędy wychowawcze rodziców

Wychowanie rodzinne staje się tym bardziej skuteczne, im mniej wykazuje błędów. Błędy rodziców stanowią naruszenie poprawności w wychowaniu rodzinnym lub przynajmniej jej zagrożenie. Zwykła codzienna obserwacja dowodzi, że nie ma rodzin wolnych od błędów wychowawczych. Tworzą je między innymi nieprawidłowe postawy rodzicielskie. Najczęściej spotykane środowiska rodzinne o wadliwym podejściu wychowawczym to: rodzina nieprzychylna dziecku, rodzina obojętna, rodzina zbytnio rozpieszczające dziecko oraz rodzina niekonsekwentna.

Każdy błąd wychowawczy popełniany w środowisku rodzinnym winien stać się przedmiotem czujnej uwagi i twórczego niepokoju, stanowić bowiem może potencjalne zagrożenie dla rozwoju osobowości dziecka. Utrwalone błędy wychowawcze doprowadzić mogą do powstania wadliwego środowiska wychowawczego.

Błąd wychowawczy to takie działanie, które uniemożliwia lub utrudnia realizację przyjętego ideału. Można z kolei pytać o czynniki, które przyczyniają się do działania błędnego na polu wychowania rodzinnego. Najważniejsze z nich to: nieprawidłowa struktura rodziny (np. w zakresie więzi), ignorancja rodziców odnośnie do wiedzy i doświadczenia w wychowaniu, indolencja (wynikająca np. z choroby) a ponadto nadmierne przeciążenie pracą, wydarzenia losowe itp.

Rodzice popełniają rozmaite błędy wychowawcze, oto najczęściej popełniane: są niekonsekwentni w postępowaniu z dzieckiem, spełniają jego wszystkie życzenia i zachcianki; akceptują negatywne zachowania dziecka; brakuje im systematyczności; wykazują nadmierną pobłażliwość i rozpieszczają dziecko; brakuje szczerych rozmów z dziećmi; zajmują bierną postawę wobec przyjmowania przez dziecko negatywnych wzorów czerpanych z rodziny, grup rówieśniczych, czy mediów; błędnie nagradzają i karzą; wykazują agresję: atak słowny lub fizyczny, zagrażający lub poniżający w stosunku do dziecka; wygłaszają niewłaściwe opinie na temat nauczycieli w obecności dziecka, co w konsekwencji prowadzi do lekceważącego stosunku uczniów do nauczycieli.

Rodzice powinni zastanowić się nad popełnianymi błędami i stopniowo je eliminować, bo są pierwszymi i najważniejszymi wychowawcami własnych dzieci. Rodzice, którzy w wyniku samokrytyki zdolni są przyznać się do popełnianych błędów wychowawczych, napotykają mniej trudności w wychowaniu dzieci niż rodzice, którzy tych błędów u siebie nie dostrzegają.

Podobnie i trudności napotykane w wychowaniu dziecka należałoby rozpatrywać w bliskim związku z błędami, jakie wcześniej popełnili w pedagogii rodzinnej rodzice matki czy ojca. Znane są powiedzenia: „jaki ojciec, taki syn” jak też „niedaleko pada jabłko od jabłoni”. Niektórym rodzicom bardzo zależy na kontynuowaniu rodzinnej tradycji czy realizowaniu własnych ambicji. A przecież jeśli „rodzinny” kierunek jest niezgodny z zainteresowaniami i zdolnościami potomka, może się u niego pojawić poczucie klęski, rozczarowania, a potem frustracja.

Błędem jest również odcinanie się od problemów wychowawczych: „To twoja sprawa, ja się nie wtrącam”. Taka postawa może wynikać z obawy przed wzięciem na siebie odpowiedzialności za losy dziecka albo z permanentnego braku porozumienia z nim. Rodzice wówczas nie potrafią wesprzeć młodego człowieka w podejmowaniu ważnych życiowych decyzji.

Większość błędów wychowawczych rodzice popełniają zupełnie nieświadomie, a nawet z przekonaniem, że postępują właściwie. Nie chcą przecież szkodzić swojemu dziecku, bo je kochają. Takiego ich zachowania nie należy określać błędem, co raczej zaniedbaniem. Stąd też powinni starać się, po zaistnieniu niepożądanej sytuacji, uświadomić własny błąd i starać się go naprawić, a z pewnością unikać na przyszłość.

Należałoby też rozważyć następstwa błędów wychowawczych popełnianych przez rodziców i sposoby leczenia negatywnych skutków. I tak na przykład błędy wychowawcze rodziców w odniesieniu do ludzkiej seksualności powodują dramatyczne zaburzenia w kontakcie wychowanka z samym sobą, z drugim człowiekiem, a także z Bogiem.

Błąd to zjawisko realne, przeto dotarcie do jego natury, przyswajanie sposobów minimalizacji jego negatywnych następstw jest przedsięwzięciem ważnym i użytecznym. Tylko rozpoznając błędy, można ograniczyć ich występowanie przez poddanie własnego funkcjonowania stosownej zmianie. Nie można ich bagatelizować. Każdy błąd wychowawczy jest przeszkodą w osiąganiu sukcesu dziecka, uszczupleniem i zawężeniem jego szans na drodze stawania się mądrzejszym, lepszym, doskonalszym.

opr. aw/aw