Wydawnictwo ESPRIT, Rok wydania: 2013, ISBN 978-83-63621-28-5

Papież Franciszek s. Lidia Wrona CM (tłum.) Wymagania i pasja. O wychowaniu chrześcijańskim Według Franciszka wychowanie to nie tylko ciężka praca, ale też powołanie, radość i pasja. Teksty papieża zawarte w tej wyjątkowej książce pomogą nam, jako wychowawcom chrześcijańskim, stawić czoło wyzwaniom współczesnej kultury, a młodym pozwolą pokonać zarówno trapiące przygnębienie, jak i snobizm czy egoizm. Pokażą, jak skutecznie powoływać się na przykład Jezusa, naszego Mistrza. Ojciec Święty, sam będąc wychowawcą, przygotował tę książkę w formie prostego, przystępnego podręcznika, z którym możemy pracować na co dzień. Fragmenty rozdziału Wielkie wyzwanie: być wychowawcą katolickim w dzisiejszych czasach Świadkowie Jezusa Zmartwychwstałego / Wobec wyzwań naszej kultury / Rodzić w innych dar Chrystusa / Wychowanie: wielkie zadanie, które Jezus pozostawia w Waszych rękach / Klucze do lektury w pracy indywidualnej i grupowej

Świadkowie Jezusa Zmartwychwstałego

My, wychowawcy chrześcijańscy, jesteśmy świadkami, którym przyszło żyć w czasie postmodernizmu. Jesteśmy włączeni w zmiany, jakie ktoś mógłby określić mianem „kultury zatonięcia”. Taka wizja nie powinna nas jednak zamykać w pesymizmie. Wręcz przeciwnie: staje się dla nas okazją, wyzwaniem i powołaniem.

Mamy w owej sytuacji nasz aktywny udział: jesteśmy rozbitkami. Rozbitek zawsze pozostaje sam ze swoim własnym bytem i swoją własną historią: to jego największe bogactwo. Oczywiście, w obliczu kryzysu, z powodu inercji, istnieje pokusa rekonstrukcji statku, który już nie istnieje, przy użyciu jego starych fragmentów. Można też wpaść w zwykłą rutynę bądź desperacki snobizm kogoś, kto tylko dostosowuje się do zmieniających się czasów.

Kluczem w tej sytuacji jest niepowstrzymywanie twórczej siły naszej własnej historii. Historii, która ma bardzo dobrą pamięć. Środowisko edukacyjne, w którego naturę wpisane jest ciągłe poszukiwanie mądrości, stanowi odpowiednią przestrzeń służącą temu działaniu. Pomaga na nowo spotkać się ze źródłem, powrócić do początków, które pozwoliły na realizację pragnienia. Pomaga na nowo odkryć ukrytą w nich misję, która domaga się tego, by móc się rozwijać.

Pamięć, która polega na przypomnieniu sobie tego, co wiedziało się już wcześniej, jest ponowną aktualizacją i ponownym spotkaniem. To tak jak podczas Eucharystii, w której spotykamy się z naszym ciałem i ciałem naszych braci w Ciele Chrystusa. Pamięć jest podróżą do źródeł. Równocześnie jest także wyrażeniem znaczenia, pogłębieniem go, a następnie ukierunkowaniem. Dlatego wiąże się z bytem i celem.

Tak często spotykamy się z chorą i zatartą pamięcią. Pamięcią rozdartą przez wspomnienia, które nie są zdolne do tego, by wznieść się ponad moment, w jakim nastąpiło wydarzenie, którego dotyczą, zatrzymane przez flesze, prądy mody, ulotne wrażenia, zadufane w sobie opinie, skrywające dezorientację. Te wszystkie fragmenty próbują rozproszyć, zaciemniają i negują historię. Pan żyje i jest wśród nas. On nas woła, podtrzymuje, w Nim się gromadzimy, On nas także posyła. W Nim jesteśmy synami, w Nim odnajdujemy miarę, do jakiej jesteśmy wezwani.

opr. ab/ab